🎥 دانلود فیلم In the Mood for Love 2000 (در حال‌وهوای عشق) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

هنگ کنگ، سال ۱۹۶۲٫ «لی ژن» (چئونگ) منشی یک شرکت صادراتی است و شوهرش که در یک شرکت ژاپنی کار می کند، دائم در سفر است. خیلی زود میان «لی – ژن» که در یک واحد آپارتمانی شلوغ زندگی می کند و همسایه اش، روزنامه نگاری به نام «چو» (لئونگ چیو وای)، صمیمیتی به وجود می آید.

جهت دانلود فیلم In the Mood for Love 2000 (در حال‌وهوای عشق) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

Kar-Wai Wong واقعاً یک شاهکار در اینجا خلق کرده است. نه تنها آن را خلق کرد، بلکه هماهنگ کرد. نمی توانم کلمه دقیق تری برای توصیف کاری که او در اینجا انجام داد، بیابم. «در حال و هوای عشق» باید در تعریف میزانسن گنجانده شود. من شک دارم که همه چیز عمدی بوده است. هر زاویه، هر حرکت دوربین، هر انتخاب رنگ، هر نگاه، هر آهنگ، هر کلمه.

بله، فیلم کندی بود. اما برای یک بار هم که شده، این احساس را ندارد. احساس می کند که باید دقیقاً همان سرعتی باشد که بود. برای افسون شدن، مستی، مسحور شدن، حمل و نقل آماده شوید. باید صادقانه بگویم، من این را برای مدت طولانی ندیده بودم، زیرا متقاعد شده بودم که در حال‌وهوای عشق هنری دیگری است که کاملاً بیش از حد ارزیابی شده است. این بار تضمین شده بود.

دوربین کار می کند. جنبش. به لبه‌ها نگاه می‌کنیم، از سوراخ‌ها نگاه می‌کنیم، در راهروها حرکت می‌کنیم، در آپارتمان‌ها بزرگ‌نمایی می‌کنیم. ما می‌توانیم آپارتمان‌های همسایه را ببینیم، همانطور که هر کدام از آنها تنها نشسته‌اند. همانطور که به جلو و عقب حرکت می کنیم، یک دیوار به ما یادآوری می کند. تقریباً در تمام مدت، عکاس درون من زوایای عالی را تحسین می‌کرد و تصور می‌کردم که آنها را گرفته‌ام. حرکتی برای گرفتن عکس هر چند دقیقه یکبار.

موسیقی. تنها فیلم دیگری که به یاد دارم که از یک آهنگ آنقدر سبک استفاده می کند، "Volver a Empezar" گارسی در سال 1982 است که به نظر من بیش از حد مورد استفاده قرار گرفت و در مقطعی از فیلم آزار دهنده شد. در اینجا، موضوع Yumeji است. در مقابل، وونگ آن را در نت میکس می کند و ما از موضوع خسته نمی شویم. درعوض، صحنه‌ی احساسی شدید دیگری را نشان می‌دهد که مملو از اشتیاق، انتظار، عشق و آرزو است. این قدرتی است که در حال‌وهوای عشق دارد. برای برانگیختن این همه احساسات با چند دقیقه، یک مشت نگاه، یک آهنگ.

لباس‌ها. از همه مهمتر، لباس های خانم چان. همیشه در حال تغییر، همیشه زرق و برق دار.

طراحی صحنه. آه، رنگ های شاداب و اشباع شده. اگر می‌توان رنگ‌ها را خوش‌مزه نامید، اکنون زمان آن فرا رسیده است. ما تقریباً منحصراً در داخل خانه هستیم. انگار هر بار که بیرون هستیم، باران می بارد. عاشقان می دوند تا از زیر باران بیرون بیایند، منتظرند تا باران مکث کند، زیر باران حرف می زنند. افسوس، بوسیدن در باران.

شکایات من؟ کاش فیلم به زبان ماندارین بود نه کانتونی. به دو دلیل. یکی خودخواه است، زیرا می توانم آن را بدون زیرنویس هایی که سعی در ترجمه دقیق آن ها داشته باشند، درک کنم. دوم، ماندارین زبانی کمتر خشن و روان تر است. تا جایی که زیبایی پیش می رود، بهتر با لحن فیلم همخوانی داشت. همچنین احساس می کنم که فیلم فاقد عمق شخصیت است. بنابراین، اینکه من هنوز برای آنها خیلی احساس می کنم، حتی بیشتر گواهی بر مهارت ونگ است. احساس می کردم واقعاً آنها را نمی شناسم. که من کمتر از آنچه غریبه ها می دیدند می دانستم. اگرچه این ممکن است یک انتخاب سبک بوده باشد، اما این واقعیت را تغییر نمی‌دهد که احساس می‌کردم چیزی گم شده است.

«در حال عشق» به همان اندازه درباره چیزهایی است که نمی بینیم و آنچه گفته نمی شود. سکوت یعنی همه چیز یک نگاه بیشتر از آنچه که کلمات می توانستند به ما می گوید. یک تغییر دقیقه در لحن همه تفاوت را ایجاد می کند. به عنوان مثال، ما هرگز زناکاران، آقای چان و خانم چاو را نمی بینیم. زمانی که شخصیت‌های دیگر با آنها صحبت می‌کنند، آن‌ها خاموش می‌مانند. ما لحظات کاملی را با تمرکز روی چهره یک کاراکتر سپری می‌کنیم و او را در حالی که شروع به گریه کردن می‌کنند یا در تلاش درونی خود تماشا می‌کنیم.

فرصت های از دست رفته. لحظه های از دست رفته سوء تفاهم ها باورهای غلط مکان اشتباه، زمان اشتباه موضوعی که وانگ در بسیاری از کارهایش از آن استفاده می کند، مانند "Chungking Express" (که من احساس می کردم کاملاً بیش از حد ارزیابی شده است).

وونگ در حال و هوای عشق بود. مخاطب در حال و هوای عشق است. خانم چان و مستر چاو در حال و هوای عشق هستند. او ممکن است اعتراف نکند، اما خانم چان در حال و هوای عشق است. آقای چاو حال و هوای عشق دارد. او را صدا می کند. "این من هستم. اگر یک بلیط اضافی وجود داشته باشد ... با من می روی؟" بدون پاسخ. در ادامه فیلم نقش آنها برعکس می شود. او می خواهد بداند، "این من هستم. اگر یک بلیط اضافی وجود داشته باشد ... با من می روی؟"

از قضا، در حال‌وهوای عشق درباره عشقی است که می‌توانست باشد، اما هرگز نبوده است که توسط بسیاری به عنوان رمانتیک‌ترین فیلم نامیده می‌شود. این یکی از دلایلی است که من از فیلم استقبال کردم. اگر در حال‌وهوای عشق در این کشور فیلمبرداری می شد، تقریباً می توانم به شما تضمین بدهم که این دو نفر با هم به پایان می رسیدند. وونگ راه آسانی را انتخاب نکرد. نه در سرتاسر فیلم - جایی که او به جای آنهایی که تقلب می‌کنند، روی این دو نفر تمرکز کرد که فریب خورده‌اند - و نه در پایان، جایی که آنها در طول سال‌ها دلتنگ یکدیگر شدند. او برای این تصمیم احترام من را جلب می کند. زیرا این به واقعیت نزدیکتر است. اغلب اوقات عشق کافی نیست. زندگی ادامه دارد و راه خودش را طی میکند. شرایط، ارتباطات نادرست. بهانه، شاید اما زندگی همین است. متاسفانه

چند گوهر حقیقت رابطه:

"نمی دانستم زندگی زناشویی اینقدر پیچیده خواهد بود! وقتی مجرد هستید، فقط در قبال خودتان مسئول هستید. متاهل هستید، خوب کار کردن به تنهایی کافی نیست.

خانم چان می پرسد: "چرا امروز به من زنگ نزدی؟" آقای چاو پاسخ می دهد: «می ترسیدم آن را دوست نداشته باشی». پاسخ او؟ "پس دیگه هیچ وقت با من تماس نگیر."

"در قدیم، اگر کسی رازی داشت که نمی خواست با آن در میان بگذارد، از کوهی بالا می رفت، درختی پیدا می کرد، سوراخی در آن حک می کرد و راز را در سوراخ زمزمه می کرد. سپس آن را با گل پوشانیدند و راز را برای همیشه در آنجا بگذارند.» این چیزی است که آقای چاو به دوستش آه پینگ می گوید. در صحنه نفیس پایانی که در تایلند با بازی «انگکور وات تم» فیلم‌برداری شده است، او را می‌بینیم که به درون یک سوراخ نگاه می‌کند. سپس در حالی که او دور می شود، آن را پوشیده می بینیم.

درست بعد از کارت های عنوان: "لحظه بی قراری است. او سرش را پایین نگه داشته تا فرصتی برای نزدیک شدن به او بدهد. اما او به دلیل نداشتن شجاعت نتوانست. او برمی گردد و دور می شود."

درست قبل از کارت پایانی: "او آن سالهای ناپدید شده را به یاد می آورد. انگار از پشت پنجره غبارآلود نگاه می کند، گذشته چیزی است که او می توانست ببیند، اما لمسش نمی کند. و هر چیزی که می بیند تار است و نامشخص."

خانم چان می گوید: "اگر دقت کنی متوجه چیزهایی می شوی." در واقع. نکته عالی برای قدردانی واقعی از "در حال و هوای عشق".

خانم چان مگی چونگ و آقای چاو از تونی لیونگ زن و شوهر هستند، اما نه برای یکدیگر. چئونگ در کمتر از 46 لباس چئونگ سام که هر کدام زنده و آراسته هستند، به زیبایی پوشیده است و اغلب با این لباس رسمی و آرایش از آپارتمان مشترک پایین می آید تا برای یک شام تنهایی نودل بخرد. موهای لئونگ همیشه بی‌نقص ژل‌شده و حالت‌دهی شده است، و او کت و شلوار خاکستری چروک‌شده‌اش را با حس فروتنی در ارائه‌اش می‌پوشد. آنها در خلق و خوی عشق هستند، اما به دلیل ترس از اینکه شبیه همسران خیانتکار خود شوند، آن را کامل نمی کنند.

کارگردانی وونگ کار وای تضمین می‌کند که آقای چان و آقای چاو هرگز به‌طور کاملاً واضح رو در رو، از طریق مسدود کردن و ترکیب‌بندی دقیق، دیده نمی‌شوند. در یک انتقال، خانم چاو را می‌بینیم که پشتش از طریق آینه به سمت ما است، و یکی دیگر از بهانه‌هایش را از طریق تلفن برای یک چاو تنها در خانه می‌آورد. سپس به همان آینه رفتیم، و چاو اکنون در حال جویا شدن از کار همسرش است، چهره‌اش پر و آشکار، سرخ شده از صداقت، صداقت، و دلشکستگی آشکار. اولین لحظه از آن لحظه‌های آهسته خاطره‌انگیز، که در آن سیم‌های لطیف و غم‌انگیز تم یومجی و آهنگ‌های ریتمیک پیزیکاتو بلند می‌شوند، خانم چاو و سپس خانم چان با حسی از ظرافت و زیبایی وارد اتاق غذاخوری می‌شوند. این نقوش موسیقی تکرار شونده هر لحظه کوچکی از ضعف، تصادف، صمیمیت را از طریق کلمات و احساسات ناگفته نشان می دهد. آنها در حالی که در کوچه برای یکی غذا می خرند، از کنار هم رد می شوند، از نزدیک (اما نه خیلی نزدیک) روی سریال هنرهای رزمی کار می کنند، از جدایی و فرصت های از دست رفته شان ابراز تاسف می کنند. یک بار، وقتی دست او سعی می کند آن را نگه دارد، دور می شود. بعداً آنها کاملاً به دور یکدیگر می پیچند و در تاکسی روشنایی پایین راحتی را فراهم می کنند. آنها متعلق به همسران خود هستند، اما در اولین صحنه به ما نشان داده شده است که چه چیزی در آینده خواهد آمد. یک لحظه هوشمندانه وجود دارد که ما با یک عکس OTS از یک مرد و سو در حال شام شروع می‌کنیم، جایی که او آن کلمات متهم‌کننده سرنوشت‌ساز را بیان می‌کند. رویارویی مجاز است ادامه یابد و با انکار بجوشد، قبل از اینکه در نهایت قطع کنیم تا نشان دهیم که آنها کل ماجرا را شبیه سازی کرده اند. اما به طرز قابل توجهی معتبر است - آنها ترجیح می دهند خود را با گفت و گوی تخیلی زخمی کنند، بیش از آن که نمی توانند با واقعیت روبرو شوند.

فیلم‌برداری دویل (و بعداً پینگ بینگ) با عمق میدان زیاد بازی می‌کند و اغلب لحظات چاو و سو را از پشت پرده‌ها، کرکره‌ها یا کرکره‌های کمد، که در پیش‌زمینه و تار هستند، قاب می‌کند. این زوج از نظر صمیمیت عاطفی و عدم صمیمیت فیزیکی کاملاً واضح هستند. این زیبایی‌شناسی فضولی در چارچوب هنگ‌کنگ محافظه‌کار اجتماعی دهه 1960 کار می‌کند - بازیگران نقش مکمل به خوبی می‌توانند هاله‌ای از شایعات، قضاوت و موشکافی درباره جزئیات کوچک زندگی این زوج ایجاد کنند، حتی بیشتر از آن در مجاورت مشترک آپارتمان. . خانم سوئن دریافت‌کننده نامه‌ای از یک همسر در خارج از کشور را اشتباه می‌خواند و همین اشتباه کوچک برای ایجاد طوفانی از شک و ترس در سو و چاو کافی است. والدین من در این دوره از هنگ کنگ زندگی کردند، و به هر حال مجموعه تنگ و تنگناهراسی کاملاً عالی است، درست تا کمدهای پرده ای که به عنوان یخچال های موقت عمل می کردند. محدوده و اندازه آن محدود است و کمبود فضا و حریم خصوصی هنگ کنگ شهری را در بر می گیرد. اما کثیف نیست. این خانواده ها علیرغم اختلافات داخلی در آسایش مالی نسبی زندگی می کنند. رنگ‌های قرمز، قهوه‌ای، زرد و سبز سرسبز اشباع می‌شوند و به صفحه نمایش نفوذ می‌کنند و با لباس‌های پررنگ و رنگارنگ و عناصر نوآر کار می‌کنند - در یک صحنه، یک چاو تنها شب‌ها به دفترش می‌رود، که توسط تک نور بالای میزش قاب می‌شود. دود سیگار در نور و سایه می چرخد. دویل به تظاهر بی گناهی و ساده لوحی، مرتباً سرها را می‌برد و روی زبان بدن و لباس‌ها درنگ می‌کند. یک عروسک ساده دوربین از دیواری به دیوار دیگر بر هر روح تنها، بسیار نزدیک و در عین حال دور از هم تأکید می کند.

در یک فیلم کمتر، وجود رگبارهای راحت باران ممکن است به دلیل ابزار داستانی در گرد هم آوردن یک زوج مورد انتقاد قرار گیرد. اینجا، غم انگیز می شود، زیرا اگرچه آنها این فرصت را دارند (کل طرح تقلب همسر دوتایی تقریباً یک فیلمنامه رام کام است که منتظر نوشتن است)، آنها نمی توانند تحمل کنند. وقتی سو بالاخره جرات پیدا می‌کند، خیلی دیر می‌شود، و فیلم به سرعت دردناکی کاهش می‌یابد، جایی که چاو منتظر کسی در راهرو نمی‌ماند، همان جایی که سو بعداً بی‌حرکت می‌ایستد، قرمزی لباسش با پرده‌ها همخوانی دارد. هتلی که برای خیانت آماده است، مکانی برای فعالیت های بی گناه است که قادر به پر کردن شکاف نیست.

در آن صحنه آخر، چاو به کامبوج سفر می‌کند و حفره‌ای را در سنگ معبد آنگکور وات پیدا می‌کند، قبل از اینکه رازی سنگین را زمزمه کند و هرگونه حضورش را با تپه‌ای خاکی پوشانده باشد. سپس بریدیم، و خاک اکنون تیغه های علف جوانه می زند - او این راز را فراتر از زمان با خود حمل کرده است. In the Mood for Love درباره دو نفر است که در صمیمیت پیچیده و در عین حال پر از گناه و غم و ناامیدی به خاطر کارهایی که انجام داده اند و آنچه نکرده اند. دلم براشون میشکنه

سال 1962 هنگ کنگ است. چاو مو وان (تونی چیو وای لیونگ) یک سردبیر روزنامه متاهل است که به یک آپارتمان نقل مکان می کند. سو لی ژن (مگی چونگ) در همان روز نقل مکان می کند. شوهر اجرایی او اغلب برای تجارت دور است. در حالی که همسرش به همراه مادر بیمارش دور است، آقای چاو با همسایه زیبایش دوست می شود.

سبک تیراندازی میان رده زیادی وجود دارد. منظورم این است که دوربین کمی دورتر است. همیشه مستقیماً از سوژه عکس نمی گیرد. اغلب موارد در پیش زمینه وجود دارد. در ابتدا واقعاً متوجه نشدم و من را کنار گذاشتم. فکر می کردم این یک اشتباه آماتوری است. بعد از 15 دقیقه، کاملاً واضح است که این همان سبک دوربینی است که نویسنده/کارگردان کار وای ونگ در اینجا استفاده می کند. این تا حدودی فضولانه و شاعرانه بصری زیباست.

حال و هوا محفوظ تر است. 30 دقیقه اول خیلی ساده است. سپس با شروع دور هم جمع شدن شخصیت های اصلی، جالب می شود. مردد و بی دست و پا است. این با عاشقانه های معمولی داغ و آزاردهنده متفاوت است. این یک سوختگی کند است. احساس بالغی نسبت به آن دارد. با این حال آن را به سمت لبه حرکت می کند تا بیش از حد آهسته و گاهی اوقات آن را به درستی می افتد.

هر زمان که فهرستی جدی از «بزرگترین فیلم‌های ساخته شده تا کنون» به هزاره جدید کشیده شود، شرط‌بندی «در حال و هوای عشق» گنجانده می‌شود. من شخصاً چنین تمجیدی از فیلم نمی‌کنم، اما به سختی می‌توان انکار کرد که یکی از ظریف‌ترین و کم‌رنگ‌ترین روابط در سینمای مدرن را دارد.

فیلم مانند یک «Una giornata particolare» آسیایی بازی می‌کند. لورن و ماسترویانی ما مگی چونگ و تونی چیو-وای لئونگ هستند که به خاطر بازی قهرمانان اکشن و عاشقان شهرت دارند (یا هر دو با هم، در مورد "قهرمان"). در اینجا، آنها نقش آدم‌های روزمره را بازی می‌کنند: یک سردبیر و یک منشی، هر دو متاهل، همسایه‌هایی در یک ساختمان آپارتمانی باریک در هنگ کنگ.

همسرهای مربوطه آنها هرگز به طور کامل دیده نمی‌شوند. اغلب آنها غایب هستند، همیشه در همان زمان. سخت است بگوییم چه زمانی آنها شروع به مشکوک شدن می کنند، اما خیلی زود رهبران ما با این واقعیت مواجه می شوند که شرکای آنها با یکدیگر رابطه نامشروع دارند. این کشف آن دو را در نیاز به دلداری و شاید عشق به هم نزدیک می کند. آنها به وضوح جذب یکدیگر می شوند، اما توافق می کنند که رابطه خود را افلاطونی نگه دارند.

این چیزهای کوچکتر هستند که "در حال و هوای عشق" را در لیست "بهترین های همه زمان ها" قرار می دهند. بازیگری، نویسندگی و کارگردانی آنقدر ظریف هستند که توصیف فیلم از نظر اتفاقات آن را بی معنا می کند. نکات مهم درام در نحوه چرخاندن کمی سر، حرکت وزن از یک پا به پای دیگر، یا بستن دری نهفته است. خیلی چیز خوبیه پنجاه دقیقه مرکزی فیلم بارها و بارها از همین الگو پیروی می کند: قهرمانان ما قرار ملاقات می گذارند. آن ها ملاقات می کنند؛ آنها تصمیم می گیرند که رابطه جنسی نداشته باشند. تکرار. گاهی اوقات تغییرات جزئی وجود دارد -- او تصمیم می گیرد یک سریال روزنامه بنویسد. یک بار باران می بارد -- اما الگوی اصلی ملاقات، برش، تکرار تغییر نمی کند.

این تکرار تا حدی عمدی است. هر زمان که شخصیت‌ها مکان‌ها را بازخوانی می‌کنند - خیابان، پله‌ها، راهرو - همیشه از یک زاویه فیلم‌برداری می‌شوند، مانند مصراع‌های قافیه‌ای در شعری در مورد روزمرگی. با این حال، این صحنه ها خیلی زود از ارائه اطلاعات جدید خودداری می کنند. احساسات تشدید نمی شوند، آنها فقط به طول می انجامند. ما از قبل می دانیم که رابطه بین این افراد قرار نیست تغییر کند، با این حال آنها پنج یا شش بار دیگر در جریان قرار می گیرند.

این یکی از تراژدی های بزرگ رسانه است که هیچ کس به فیلم های یک ساعته اهمیت نمی دهد. ما پذیرفته‌ایم که رمان‌ها می‌توانند 100 یا 3000 صفحه باشند، که نقاشی‌ها می‌توانند به اندازه یک قوطی کبریت یا نگهبان شب باشند، اما فیلم‌های سینمایی کمتر از هشتاد دقیقه به ندرت واجد شرایط فیلم بلند هستند. "در حال و هوای عشق" مطمئناً از یک ساعت طولانی بودن سود می برد. فیلمسازی صمیمی آن مستلزم دیده شدن است، اما این که یک فیلم 98 دقیقه ای اینقدر طولانی باشد، عیب بسیار برجسته ای است که نمی توان آن را نادیده گرفت.

در این کار من باید فیلمی به نام "در خلق و خوی برای محبت" ارائه دهم، من در حال‌وهوای عشق را انتخاب می کنم زیرا رئیس آن را دوست دارم، وونگ کاروای یک رئیس بسیار مشهور است نه فقط در چین، او علاوه بر این افتخارات زیادی در صحنه جهانی کسب کرد، من دوست دارم نقطه شلیک خودش و حالت تغییر. او شیوه خاص خود را برای یک فیلم دارد و روش او بر سران عصر جدید تأثیر می گذارد، بسیاری از روسای جوان سعی می کنند از حالت او استفاده کنند و سبک او را آینه کنند. فیلم‌های او بر افراد بی‌شماری تأثیر می‌گذارند، بنابراین من سعی می‌کنم به عنوان مثال در حال‌وهوای عشق را درگیر کنم و تلاش کنم دلیل این همه شناخته‌شده و موفق بودن او را بفهمم.

در مجموعه ذهنی برای محبت، دو نفر به تصویر کشیده می‌شوند که به یک کاندو، آنها خانواده و کار خود را دارند. در آغاز رابطه آنها به طور استثنایی معمولی است. به هر حال، روزی که آنها متوجه می شوند که همدستشان از هم اکنون با هم می مانند و عشق خارج از ازدواج دارند. از این پس، آنها سعی می کنند شروع به صحبت و تجارت کنند. این صحبت کردن صرفاً «سلام گفتن» را ترجیح نمی‌دهد، آنها سعی می‌کنند چیزی در مورد همدست خود و ستایششان صحبت کنند و این موضوع عمیق‌تر است. با این حال، وقتی می بینند که نمی توانند یکدیگر را ترک کنند، همه چیز از نقطه بی بازگشت گذشته است، شروع به پرستش یکدیگر می کنند، اما از آنجایی که به هم چسبیده اند و نمی توانند با هم بمانند، برای آنها بسیار وحشتناک است.

در ابتدا، تفکر من به سادگی عاشق هر فردی است که برای اولین بار در حال‌وهوای عشق را تماشا می کند. در حال‌وهوای عشق بسیار طولانی و طاقت فرسا است و من مه آلودترین ایده را ندارم که دقیقاً چه چیزی برای نمایش به جمعیت لازم است. اما به دلیل این وظیفه، فکر می‌کنم چرا در حال‌وهوای عشق را انتخاب نکنم، این یک درب باز مناسب است، بنابراین یک بار دیگر آن را تماشا می‌کنم و سعی می‌کنم بفهمم که رئیس باید چه چیزی را بیان کند.

سپس فهمیدم این یک داستان شهری معمولی نیست، اگرچه تصویر پس زمینه فوق العاده عادی است و داستان بسیار مثال زدنی نیست، پیچیدگی های متعددی مانند مناسبت رومی، زن شجاع نه یک شاهزاده خانم و افسانه نه به شدت وجود دارد. جذاب، آنها افراد عادی مانند ما هستند. برای این منظور در حال‌وهوای عشق موثر خواهد بود، این یک فیلم برای افراد عادی است و داستان مشترک است، منظورم این است که هر بدنی ممکن است با عبور از شریک جرم مواجه شود یا برای شخص دیگری سر به پا شود، آن داستان باعث ازدحام جمعیت شود. با این سرگرم کننده ها بیشتر احساس نزدیکی کنید.

اکنون لازم است چند دیدگاه خوشایند در مورد در حال‌وهوای عشق ارائه دهم، تلاش اصلی برای استفاده از این ظرافت ها برای تقویت وضعیت ذهنی بازیگران از طریق این روش و اجازه دادن به جمعیت برای احساس واضح تر آن. در 14M، 47S در این فیلم، ما می توانیم گوش دادن به موسیقی پس زمینه شروع بازی و قدم زدن زن شجاع در صفحه نمایش، موسیقی کند و تا حدودی بد. در این قسمت مجری هیچ کلمه ای ندارد جز اینکه می تواند به جمعیت اجازه دهد حال و هوای او را احساس کنند، نیمه بهتر او با خانم دیگری قرار ملاقات می گذارد، اما از عملکرد به عنوان بهانه استفاده کنید، جمعیت می توانند تنهایی او را از این قسمت احساس کنند. علاوه بر این، در 36M، 10S، زمانی که آنها در تاکسی هستند، افسانه تلاش می‌کند تا دست قهرمان را بگیرد، می‌توانیم ببینیم که قهرمان از دست او اجتناب می‌کند که نشان می‌دهد نیمه بهتر او در واقع او را می‌ستاید و فکر می‌کند خیانت کار درستی نیست. می تواند بدون این افراد کار کند و او علاوه بر این نیازی به فردی شدن ندارد. همدست آنها به آنها بی وفایی می کند که بخشی مشابه برای آنها است، اما افسانه متفاوت است که نیاز به ارتباط شخصی دارد، اما قهرمان باید به شدت مخالف باشد. چند بار که او نیاز دارد به او وابسته باشد، اما چند بار که باید از این ارتباط بیرون بیاید، به نظر می رسد که تمایلی ندارد. او دوست دارد قرار ملاقات با افسانه را دوست داشته باشد، او از حال و هوای دور بودن از هر کس دیگری که می تواند در اطرافش باشد، خوشش می آید که تخته سنگ را تمیز و دوستانه می کند. به هر حال، وقتی صاحب زمین به او گفت که وقتی همسرش در اطراف نیست، نباید با مرد دیگری ملاقات کند، در آن مرحله، او به افسانه‌ها گفت که این ارتباط باید متوقف شود. در فیلم In the Mood for Love این دو نفر سعی می کنند هر یک از همدستان را بازی کنند و با یکدیگر صحبت کنند، در شروع این ارتباط افسانه تلاش می کند تا از این روش برای رسیدن به قهرمان استفاده کند و او به او گفت که این اتفاق افتاده است، آنها نمی توانند آن را پس بگیرند. وقتی او گفت که نباید این رابطه را حفظ کنند، این برای یکدیگر بسیار سخت است، زیرا متوجه شد که شروع به دوست داشتن او کرده است، علیرغم این واقعیت که ترجیح می دهد با او معاشرت نکند، با این حال او هنوز برای او است، این یک نوع است. شکنجه بنابراین افسانه فرار را انتخاب می کند، او خط جدیدی از کار در خارج از کشور دریافت می کند و هیچ رابطی با قهرمان ندارد. او نمی تواند گمشده را تحمل کند، بنابراین سعی می کند با او تماس بگیرد، اما صحبت نمی کند، او فقط باید صدای او را بشنود. این چیزها باعث می شود که احساس کنم آنها محبت واقعی هستند.

افسانه داستانی را به همراهش گفت، وقتی شخصی مرموز پیدا می کند، درختی را ردیابی می کند و روزنه ای را از درخت بیرون می کشد، سپس می تواند اسرار خود را به دهانه باز کند، آنگاه به سادگی نیاز به بسته بندی دارد. دهانه از خاک استفاده می کند، راز او برای همیشه در درخت باقی می ماند و هیچ کس نمی داند. علاوه بر این، در نهایت، افسانه یک دهانه روی دیوار را جریمه کرد و سپس اطلاعات محرمانه خود را به دهانه باز می کند و آن را می پیچد. فکر می‌کنم ممکن است او گمشده‌اش را رها کند، در نهایت احساس آرامش کند.