🎥 دانلود فیلم The Hangover Part III 2013 (خماری: قسمت سوم) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

اینبار خبری از عروسی و مهمانی مجردی نیست ، اما گروه بعد از اینکه به جاده می زنند، با ماجراهای جدیدی روبرو میشوند...
هنگامی که یکی اعضا دسته گرگ‌ها توسط یک جنایتکار عصبانی ربوده می‌شود، سایر اعضا می‌بایست محل سکونت «آقای چاو» را که به تازگی از زندان فرار کرده است، پیدا کنند و...
اینبار نه عروسی در کار است نه مهمانی قبل از شب عروسی. پس اتفاق بدی نخواهد افتاد. درسته؟ اما دسته گرگ ها (گروه دوستان) به جاده می زنند و همه معادلات برهم می خورد و

جهت دانلود فیلم The Hangover Part III 2013 (خماری: قسمت سوم) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

من قصد ندارم آن را بپوشانم: خماری: قسمت سوم بوی بد می دهد. این مجموعه کمدی پس از شوخ‌طلبی فیلم اصلی 2009، با یک مورد شدید عاقبت از بین رفت. قسمت دوم کاربن کپی در اکثر موارد کهنه بود، اما به لطف کلی خنده دار بودن آلن از نظر اجتماعی زوال عقل زاک گالیفیاناکیس، خنده های زیادی داشت. با این حال، این قسمت تقریباً به طور کامل عاری از طنز است. نوشته‌ها به طور فزاینده‌ای متکی به کاریزما طبیعی سه ستاره اصلی شده است - با طرح داستانی که در اینجا پر زحمت و تنبل است - و چاو (کن جونگ) تحریک‌کننده، ضعیف‌ترین حلقه در بخش اول، به‌طور غیرقابل توضیحی زمان بیشتری را در صفحه نمایش می‌گیرد و پرده گوشمان خون شود. اگر یک قطعه سرگرم‌کننده در بالای هتل سزار پالاس لاس وگاس و بهترین بازی در طول تیتراژ پایانی نبود، من این یک ستاره را انجام می‌دادم. من ناامیدانه امیدوار بودم که این سریال دوباره شکل بگیرد و با صدای بلند تمام شود، اما متأسفانه آخرین ماجراجویی گروه گرگ به سختی ناله می کند.

زک گالیفیاناکیس اکنون بسیار آزاردهنده است. وقتی این شروع شد، ما داشتیم به او می خندیدیم، اما اهانت او اکنون خسته کننده است. آنها باید شیطنت های او را از پستی به حماقت ساده تنزل می دادند. می دانم که تاد فیلیپس آن را ذخیره می کند تا آلن در خماری: قسمت سوم رشد کند. اما خیلی دیر شروع شد.

به نظر می‌رسد بردلی کوپر و اد هلمز در حال انجام کار هستند. دلمان برای خالکوبی صورت تنگ شده است. آنها باید کاری برای جایگزینی آن انجام می دادند.

کن جونگ در واقع در حال انجام یک کار جدی است. در دو مورد اول، او پسر بد دوست داشتنی بود. از همان لحظه اول به عنوان مرد برهنه در کامیون ماشین، فکر کردیم که او نمی تواند آسیب زیادی وارد کند. اما در این یکی، او آسیب واقعی به گروه وارد می کند.

جان گودمن در حال انجام یک شخصیت جدید مارشال است. او یک آدم بد جدید است که می خواهد آقای چاو را به خاطر دزدیدن طلاهایش بگیرد. بنابراین او داگ را می رباید تا گروه را مجبور کند که آقای چاو را برای او بگیرند. این نسبتاً جدی است و آنقدرها هم خنده دار نیست.

خوب بود که دیدم آلن بالاخره بزرگ شد و با آقای چاو برخورد کرد.

ظاهراً برخلاف هر شخص دیگری، من در واقع دو فیلم ابتدایی «خماری» را دوست نداشتم - حجم زیاد و تمام شارژهای اطراف باعث شد که آنها احساس کنند بیشتر از آنچه بود اتفاق می‌افتد... این شوک بزرگ من بود. سپس، در آن نقطه، به سراغ سومین فیلم از مجموعه سه فیلم رفتم، که مطمئناً خوشایند است با فرض اینکه سعی کنید دو فیلم ابتدایی را فراموش کنید و قدردان آن به دلیل سرد کننده ستون فقرات نسبتاً احمقانه ناشی از علیت باشید. به احتمال زیاد شما آن را تا حد زیادی تغییر دادید. داستان کلی داستان و دیگر مواد را حفظ کرد، «سردرد: قسمت 3» به داستانی شبیه به داستان المور لئونارد یا یکی از کتاب‌های «دورتموندر» وست لیک تبدیل می‌شود - شخصیت‌های تاسف‌بار در جنبه‌های غیرقابل قبول چند نفر بسیار منفورتر که تلاش می‌کنند به تصویر کشیده شوند. در حالی که با اطاعت از قانون دست و پنجه نرم می کنید، فرار کنید.

فیلم، برخلاف دو فیلم بعدی، تصمیم می گیرد داستان را حول نتیجه یک شب مشروب خوری نچرخاند - شخصیت ها در اینجا به آنها واگذار نمی شوند. تلاش برای مرتب کردن بقایای یک جشن هولناک به هم ریخته از پشت نمای مجموعه ای از نکات ظاهراً از هم گسیخته. در عوض، فیلم به آنها اعتدال و وضوح می دهد: آنها دقیقاً چیزهایی را که امتیاز آن است می دانند و عموماً در شرایطی هستند که ذهنیت قابل توجهی برای نزدیک شدن به آن دارند. "Golfpack" بدون تغییر باقی می ماند: بردلی کوپر; اد رادرز; جاستین بارتا و زک گالیفیاناکیس به طور جداگانه در نقش فیل، استو، داگ و آلن بازگشته اند. در پایبندی به عرف (نوعی)، داگ را از دست می دهند و حتی برای چند صحنه کوتاه، چهره ای قابل تشخیص با بازی مایک اپس دوباره به دست می آورند.

توجیه ناپدید شدن داگ این بار خطر واقعی و فوق‌العاده خطرناک فردی به نام مارشال است که چهار نفره ما را آماده می‌کند و جان گودمن با انرژی کامل بازی می‌کند. به دلیل دلایلی که به‌هیچ‌وجه کاملاً درهم‌پیچیده نیستند، موقعیت‌هایی که دقیقاً به فیلم اصلی مرتبط با یک فیلم خارج از صفحه نمایش مربوط می‌شود، به‌طور تصادفی با یک معامله دارویی که یکی از Wolfpack با آن مرتبط بود، آنها را پیدا کرده‌اند، و آنها باید قدرت برتر انسان در سراسر جهان را ردیابی کنند. از لزلی چاو (کن جونگ) مخفی برای درست کردن اوضاع.

بسیاری از این نشانه‌ای برای بی‌نظمی است، به‌ویژه زمانی که خود چاو گروه را فریب می‌دهد تا کاری را برای او انجام دهند که واقعاً نباید انجام می‌دادند، اما هیاهویی که به سادگی تحت کنترل محکم‌تری قرار دارد. که قبلا شاید به این دلیل که من هر چند وقت یکبار مشتاق فیلم‌هایی مثل «شهر صنعت» هستم، وقتی فیلم‌ها پیش می‌روند، در این بخش سه شرکت کردم، که اساساً (نوعی) عواقب دزدی را به تصویر می‌کشد. پایان غیرقابل قبول خیانت در حین دزدی گفته شده که سپس تلاش می کنند تا "سهم" خود را پس بگیرند. به طور کلی، کارشناس کریستی لمیر درست می گوید که فیلم "... با رفتن به مکان هایی (نه کاملاً مشابه) اجدادش، چه استادانه و چه در باطن، یک نوع خطر جایگزین را به دنبال دارد. «خماری» را به قابل‌توجه‌ترین تقلید برای بزرگسالان تبدیل کرد.»

در حرکتی که باید به تمام معنا عملی باعث شود که من به میزان قابل توجهی بیشتر از دو مورد اولیه از آن متنفر باشم، خماری: قسمت سوم اجزای اجداد خود را تثبیت می کند: بالشتک نظارت و فعالیت محور دوم. ، که تا حدودی به منطقه و بازیکنان اول پیوسته است. به نظر می رسد لحن بیشتر بزرگسالان است - بیشتر مورد سوال است. هیچ یک از شخصیت های ما در این تجربه خاص اوقات خوبی را سپری نمی کنند. از بین رفته است که احساس می‌کند تا حدودی هولناک یا تا حدودی خنده‌دار است، و در مسیری باقی می‌ماند که از انحراف آن به حوزه وحشتناک دومی جلوگیری می‌کند. در یک ثانیه حیاتی که به طور گسترده‌تر به توسعه سریال می‌پردازد، فیلم حتی برای لحظه‌ای به این فکر می‌کند که شخصیت‌هایش هم تحقیر و هم عصبانیت را ابراز کنند، وقتی بدبختی آنها را مجبور می‌کند یک بار دیگر به لاس‌وگاس بروند تا آنچه را که دارند پیدا کنند. در جستجوی

فیلم تا هر چیز خارق العاده ای فاصله دارد. این تجربه عظیمی نیست، نه متحرک و نه تأثیرگذار. این عملاً هیچ تمرکز ویژه‌ای از سوگواری خدمه برای سرپیچی از شکارگاه‌های قدیمی و رویارویی با دشمنان قدیمی ندارد: شخصیت گالیفیاناکیس فیلم را با گروهی آغاز می‌کند که اخیراً ندیده‌اید، شامل یک وسیله نقلیه بازی و یک زرافه - از در اینجا، زمانی که او در خانه محرومیتی را تجربه می‌کند، روزش بدتر می‌شود و پس از آن با کشیده شدن به پایه‌های ذهنی روبرو می‌شود. تا جایی که شخصیت‌های فیلم یک روز وحشتناک دارند، به ندرت بدتر می‌شود. به هر حال، هر یک از آن به کجا می رود؟ او هنوز در معرض خطر است. آیا او تغییر کرده است؟ نمی‌توانیم بگوییم، زیرا با باز شدن بخش دیگری از زندگی او، فیلم به همین ترتیب به پایان می‌رسد. در صورتی که دیگر فیلم «خماری» دیگر ساخته نشود، علیرغم اینکه در این فیلم، در کمال شرمندگی، به هیچ وجه مرا آزار نمی دهد.

این آخر هفته با تعدادی از همراهان عصبی (کسانی که بیشتر آنها را "عادی" می نامند) برای دیدن آخرین قسمت "خماری" رفتم. در واقع، هیچ چیز واقعاً عادی در مورد آنها وجود ندارد. نمی توانم بگویم که آنها واقعاً همراهان خارق العاده ای هستند، و نه به ویژه زیرک هستند، با این حال احساس می کنم در اطراف آنها شل هستم. به نظر نمی‌رسد که آن‌ها چیز زیادی درباره عدم تعادل روانی ببینند، و نه اینکه فیلم تا چه اندازه بخشی از ویژگی‌های من را در دوران جوانی من به تصویر می‌کشد (آنها با اسکیزوفرنی‌ها درگیر بوده‌اند)، اما اساساً آنها لیبرال هستند.

احتمالاً من بیش از هر کس دیگری در تئاتر با شخصیت «آلن» که توسط یک کمیک فوق‌العاده سرگرم‌کننده بازی می‌شود، قهقهه زدم. آلن یک فرد مسن 42 ساله است که با افراد خود زندگی می کند، پشت دیوارهای اتاقش می ماند و نمی توانست بیشتر از این یک الاغ مضر باشد. او علاوه بر این، اساساً هر یک از ویژگی های شناخته شده برای افراد را در این دوره های طولانی از اختلال آسپرگر (بزرگ و افتضاح) به اضافه ویژگی های خاصی که به هیچ وجه با عدم تعادل روانی مرتبط نیستند، نشان می دهد. هیچ کس واقعاً از واژه‌های آسپرگر یا عدم تعادل ذهنی استفاده نمی‌کرد، با این حال بیشتر از ضمنی بود.

اگرچه پوزخند زدم، اما تعداد زیادی از خماری: قسمت سوم (و به طور کلی روند جاری طنز هالیوود) را دنبال کردم. یک مسئله جدی باشد من می توانم بخندم زیرا فهمیده ام چگونه به خودم بخندم، زیرا کسی هستم که باید با بخشی از عوارض جانبی که فیلم به تصویر می کشد زندگی کند (اما به طرز وحشتناکی اغراق شده است). اگر نمی‌توانستم بخندم، خیلی از این سوال می‌پرسم که در هر صورت امروز در 46 سالگی زنده بودم. من به اندازه کافی در این سیاره بوده ام تا دقیقاً ببینم که حتی یک آفرینش متقاعدکننده می تواند در فرضیه ها چگونه باشد.

چیزی که در مورد آلن سرگرم کننده نیست این است که او به طور قابل تایید به عنوان نامتعادل ذهنی به تصویر کشیده می شود، او تقریباً هیچ مشکلی در برقراری ارتباط کلامی با افکار خود ندارد، با این حال او یک آدم بد اخلاق است. من به طور مداوم برای آنچه دارم تلاش کرده ام، علیرغم این واقعیت که مردمم یارانه مدرسه را می دهند و من تا زمانی که چند سال بعد از این واقعیت آماده شدم، ماندم، هرگز در هیچ نقطه ای از آنها یا از کسی پول نقد نخواستم! تجسم این مرد بزرگ‌شده به‌عنوان یک فرد عمداً وحشتناک و هیچ کاری برای خودش انجام نمی‌دهد، بسیار ناپسند و تهمت‌آمیز است! آلن خود راهنمای مناسبی برای رفتار اجتماعی خود پیدا نمی کند - همه چیز خوب است، با این حال من هیچ اوتیستیکی را ندیده ام که ممکن است کاری به ویژه دستکاری، به میزان قابل توجهی کمتر داروی همراهان خود انجام دهد! اضافه کردن به این پدوفیلی پیشنهادی به سادگی تهوع‌آور است و کاملاً بی‌جا است.

چیزی که عموماً از دست می‌رفت، عذاب آلن بود، با تمام شرمساری ویرانگر که یک بزرگسال عادی از نظر روانی نامتعادل را در هنگام ارتکاب خطاهای اجتماعی عذاب می‌داد. افراد درونگرا از نظر پزشکی فوق‌العاده زیرک هستند، و این به آن‌ها (از جمله خودم) دیدگاه توهین آمیز یا شیطنت نزدیک به خانه را اضافه نمی‌کند، با این فرض که آن شخص دیگری را ساخته‌اند. آنها می توانند در رابطه با هر گونه تشدید وخیم شدنی که ممکن است ایجاد کرده باشند عمیقاً همدردی کنند - مسئله این است که نمی دانند چگونه باعث آسیب رساندن به دیگران شده اند، به این ترتیب مسیر اجتماعی آنها به طور قابل توجهی گیج کننده و ناشیانه می شود. در واقع، بدیهی است که هیچ چیز سرگرم‌کننده‌ای در مورد درد وجود ندارد!

من می‌دانم که ما باید این گزینه را داشته باشیم که بخندیم تا محکم باشیم، و این نشان می‌دهد که ما واقعاً چیزی (و معمولاً کسی) را می‌خواهیم که به آن پوزخند بزنیم. در هر صورت، هنگامی که جک نیکلسون در دهه هفتاد اختلال تورت را طنز می‌کرد، سعی نکرد شخصیت پنهان شخصیت خود را به تصویر بکشد، به این ترتیب هرگونه فریبکاری باید انکارناپذیر کمتر وحشتناک باشد. قبلاً در هالیوود تخیل کافی برای ارائه شخصیت‌هایی وجود داشت که فوق‌العاده سرگرم‌کننده بودند، اما نه بیش از حد به کسی که تقریباً مطمئناً در واقعیت وجود داشت که بر ارزیابی قابل تأیید تأثیر بگذارد. آنچه در من احساس غم و اندوه ایجاد می کند، روشی است که این تقلید مسخره آمیز کنونی در استفاده از شرایط آسپرگر بسیار زیاد پیش رفت، و اساساً بدون ابهام پیش رفت (همانطور که اثبات گوگل آن را آشکار می کند). در دوره‌ای که جاسوس‌های جوان هرگز بیشتر هدف تحقیر تهدید نبوده است، طنزنویسان آسپی را به عنوان بچه شلاق‌زن جدید خود انتخاب کرده‌اند و انگیزه‌شان فرهنگی است که به طور کلی مرز بین آن شوخی چند میلیون دلاری را می‌پذیرد. و انتقاد وحشیانه هر جایی است که برای تثبیت پای خود انتخاب کنند!

در حالی که خماری: قسمت سوم در واقع عنوانی مشابه دارد، اما این معادله سردرد نیست که افراد آن را دوست دارند یا از آن بیزارند. این یکی تا حدودی بیماری بیشتر است. دو سال پس از اتفاقات در بانکوک، لزلی چاو (کن جونگ) از زندان فرار می‌کند و در حال حاضر این شغل برای افراد Wolfpack است: آلن گتر (زک گالیفیاناکیس)، استو والو (اد رادرز) و فیل ونک (بردلی کوپر) یا داگ بیلینگز (جاستین بارتا) توسط مارشال (جان گودمن) پیشگام گروه بی‌رحمانه دارو که به چاو نیاز دارد به قتل می‌رسند. فیلم تحت یک طنز، و حتی بیشتر از یک حس طنز اصلاح ناپذیر نشان می دهد که اشتباه است. می دانم که رئیس تاد فیلیپ به دلیل استفاده مجدد از طرحی مشابه به عنوان سردرد سال 2009، انتقادات زیادی را برای سریال The Headache Part II در سال 2011 انجام داد. در حال حاضر او به خاطر انتقال فیلمی که کاملاً شبیه دو فیلم ابتدایی نیست، توبیخ می شود، که همانطور که می بینم، خیلی خوبم، با این حال فکر می کنم او از اضافه کردن طنز بیشتر به آن غافل شده است. من افراد زیادی را ندیدم که در تئاتر با هیچ یک از جوک ها می خندند. فکر نمی‌کنم افراد زیادی با دیدن هر یک از موجودات فیلم مانند زرافه، جوجه‌ها یا سگ‌های نیش خندیدند. حتی یک ضربه در PETA وجود داشت. واقعیت این است که کشتن موجودات به سادگی ذهنیت را از بین می برد - این افتضاح است. می دانم عجیب است که افراد بیشتر به لگد زدن سگ به سطل در فیلم The Hangover Part III اهمیت می دهند تا اینکه یک نفر در فیلم The Hangover Part III شانس داشته باشد، با این حال همانطور که می خواهم فکر کنم، شوخی کشتن موجودات به سادگی وحشتناک بود. در هر صورت، من تا حدودی دلسرد شدم که دو نفر از شخصیت های اول با تهیه کننده خود در فیلم The Hangover Part III ملاقات کردند. خماری: قسمت سوم اساساً با داشتن معیاری بی پایان از مرگ و شرارت بر روی صفحه نمایش، حماقت را از اتاق خارج می کند. من فکر می‌کردم که فیلم سرگرم‌کننده‌تر خواهد بود، زیرا زمان بیشتری برای نمایش به آلن و چاو داده است، اما اینطور نبود. اکثر طنز فیلم طنز احمقانه مرد-بچه یا شوخی های تصفیه نشده بود. آن دو تا حدی آزاردهنده بودند که من اغلب به اتفاقاتی که برای او افتاد فکر نمی‌کردم. من فقط معتقدم آنها باید برای همیشه ناپدید شوند. من شوخی های زیرکانه تری می خواهم. صرف نظر از این که آیا شوخی های زیرکانه ای داشت یا نه، در تمام مدت چیزی را از دست می داد. نمی‌دانم، شاید مثل «خماری واقعی». من واقعاً فکر می کنم که فیلم به شدت از دستور اولین سردرد دور شد. در واقع لازم است بگویم، ترتیبات پس از اعتبار این را برای طرفداران می رساند، با این حال می توانست بسیار کوتاه باشد و از نقطه بی بازگشت گذشته باشد. بازگشت آنها به لاس وگاس واقعاً فوق‌العاده بود و به عنوان یک حس غم انگیز برای جانبازان طولانی مدت سریال تقلید آمیز بود. داشتن مقدار بیشتری از آن، با حضور شخصیت‌های منحصربه‌فرد دیگری مانند Official Franklin (Burglarize Riggles) یا مایک تایسون، سرگرم‌کننده خواهد بود. کمتر، آنها هدر گراهام را وادار کردند تا کار خود را در نقش جید استریپر و مایک اپس در نقش "دگ سیاه" تکرار کند، صرف نظر از اینکه آنها دو شخصیت فیلم اول هستند، من نیازی به آن نداشتم. شخصیت‌های خبری مانند کاسی (ملیسا مک کارتی) و مارشال برای جذاب‌تر کردن فیلم به شدت از نمایش فیلم خجالتی می‌کشیدند. من می دانم که ملیسا مک کارتی و جان گودمن می توانند شیر بیشتری در صحنه های خود داشته باشند. من فقط برای ظهور والتر از سال 1998، لبوفسکی عظیم، سفت نشسته بودم. در حال حاضر، اینگونه است که شما یک تقلید کم رنگ سرگرم کننده، لبوفسکی عظیم می سازید، نه این. من فکر می کنم بهترین چیز در مورد خماری: قسمت سوم "آسیب دیده" توسط ناین اینچ نیلز است. ای کاش برای طنز استفاده نمی شد. شنیدن این آهنگ، قصابی آنچنان غیرعادی بود. این تا حدودی من را از فیلم منصرف کرد و باعث شد به موسیقی عالی که همه چیز برابر باشد توجه کنم. فیلمبرداری کاملاً عالی در فیلم The Hangover Part III. به طور کلی: فیلم جذابی بود. به نظر می رسد تعداد زیادی صحنه بریده شده وجود دارد که باعث می شود من از فکر کردن در مورد آنچه رخ می دهد خلاص شوم. چه اتفاقی برای خط داستانی که شامل مردان جوانی می شود که از آلن از یک کلینیک اورژانس روانی محافظت می کنند، می افتد؟ در دنیا چگونه استو داروها را از داروخانه خارج کرد؟ با توجه به اینکه خماری: قسمت سوم پایان سریال سردرد است. من آن را زیر سوال می برم، با این فرض که پول نقد وجود دارد. بدون شک استودیو دیگری را خواهد ساخت. من نمی بینم این سریال به این زودی ها تمام شود، با این حال با فرض اینکه این پایان است. بگو خدایا شکرت تمام شد. یک طنز بی فکر کمتر، باید ممیزی کنم.

من واقعاً بیزاری اساسی و معروف برای این آخرین بخش در تأسیسات "خماری" را نمی دانم. افراد دقیقاً چه چیزی را از Wolfpack پیش بینی می کردند؟ فیلم اصلی اساساً بخش عمده‌ای از چشم‌اندازهای کمیک را که این نهاد می‌توانست ایجاد کند، از بین برد. چه تعداد از انواع دیگر «صبح پس از خماری» را می توانید در هر نقطه ای پیش بینی کنید؟ من قطعاً خوشحالم که خماری: قسمت سوم تمام "خماری" را به عنوان طرح داستان رها کرد و یک دزدی غیر انحصاری و گریز از همه چیز را در پیش گرفت. فیلم اصلی یک تقلید مسخره احمقانه و افتضاح بود - آیا افراد انتظار داشتند که چنین فیلمی بتواند ادامه‌های اپوس مگنوم واقعی داشته باشد؟

خطاب به افرادی که از این که به لسلی چاو و آلن مشاغل طولانی داده شده است، بیزاری می ورزند، با شخصیت هایشان که خیلی بیشتر از آنچه در اول بوده اند، اغراق کرده اند: اینجا از کارخانه موسسات اداره می شود! به «روزهای شاد» فکر کنید: فونزی از دیگر شخصیت‌های بی‌مزه جدا شد و به شخصیت اصلی تبدیل شد. به همین ترتیب در مورد "مسائل خانواده" فکر کنید: کمدی کمدی یک برنامه خانواده طبقه کارگر آسیاب بود که تا زمانی که بازدیدکننده اورکل به نمایش درآمد. سازندگان فهمیدند که فرد عجیب و غریب او تماشاگران بیشتری را نسبت به شخصیت‌های اولیه بسیار معمولی جذب می‌کند و عمداً نمایش را از یک برنامه عملی به رویایی شامل ماشین‌های زمان و Urkelbots هدایت کردند. این همان کاری است که سازندگان «خماری» با چاو و آلن انجام دادند: آنها در تلاش هستند تا آنها را به اورکل و فونزی زیر تبدیل کنند. چی؟ ترجیح می دهید حول شخصیت های مختلف متمرکز شوند؟ آن شکست های ضعیف و غیر جذاب؟ مطمئناً، آلن یک آدم غوغایی است که دلسوزی یا فکر کمی برای دیگران دارد، با این حال شخصیت غیرقابل پیش بینی و بی گناه او همان شخصیتی است که می تواند شفقت را از جمعیت جمع کند. شخصیت بردلی کوپر یک شخصیت تند تند خودپسند است و شخصیت اد هلمز تا حدودی یک شخصیت ضعیف غیرقابل قبول است. داگ کاملا معمولی است. جاست آلن پتانسیل تقلید گویی بسیار خوبی دارد. متأسفانه، آلن، شبیه به شخصیت بردلی کوپر، یک آدم تند و تیز است که به اندازه اورکل یا فونزی دوست داشتنی است. ناظران و صاحب نظران این گذشته را نقطه بی بازگشت فهمیدند. سازندگان نیز به همین ترتیب احساس کردند که عجیب بودن لزلی چاو یک قرعه کشی عظیم خواهد بود. من اصلا نمی توانم فیلم «خماری» را بدون لسلی چاو تصور کنم. سازندگان ناامید نشدند. من پیش‌بینی می‌کردم که چاو در خماری: قسمت سوم مورد توجه همه قرار گیرد و سازندگان کاملاً فرضیات من را برآورده کردند. مشکل چاو این است که او بیش از حد غیرعادی و غیرقابل درک است که احتمالاً دوست داشتنی نیست. او دارای حداقل ویژگی های شخصیتی است که باید به عنوان یک شخص پر شود. او به سادگی تبدیل به یک توپ شیطنت آمیز می شود تا به یک زندگی پست دوست داشتنی تبدیل شود. او به سادگی بیش از حد عجیب و غریب است که هرگز قابل توجیه نیست. او بیش از آن تحریف شده است که نمی تواند صادق و بی گناه باشد. او بیش از آن زیرک است که نمی‌تواند یک آلن داپلگانجر باشد. او برای اینکه یک شخصیت جذاب باشد، هیچ چیز کافی نیست.

چه انتظاری از ادامه یک طنز نابخردانه مغز ضعیف دارید؟ این شکسپیر نیست، افراد! رئیس و سازندگان دقیقاً آنچه را که نیاز داشتند به افراد می‌دادند، و به دلایلی نامعلوم، کارشناسان و افراد با آن موافق نبودند. فیلم در بخش‌هایی جالب بود و آلن و چاو در تمام مراحل واقعاً سرگرم‌کننده بودند. ممکن است به جرات ببینم که فیلم زیر اساساً یک تجربه گشت و گذار آلن و چاو است که توسط تیم برتون هماهنگ شده و توسط افرادی که «پسر کابین» را ساخته اند، ارائه شده است. هیچ کس دوست ندارد چیزی را برای چند نفر کنار بگذارد، با این حال با سلام، اساسا بر معادله ای که سه فیلم سینمایی دیگر «خماری» را دنبال می کنند، ارجحیت دارد.