🎥 دانلود سریال BoJack Horseman 2014 (بوجک هورسمن) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

بوجک هورسمن در دهه ی نود میلادی ستاره ی یک برنامه موفق تلویزیونی بود. این برنامه به طور ناگهانی کنسل شد و اکنون که هجده سال از آن دوران گذشته است، بوجک در هالیوود زندگی می کند اما از کار افتاده است. او می خواهد به دوران اوجش بازگردد اما هالیوود کنونی تغییرات زیادی نسبت به آن زمان داشته است و عادت کردن به چیز های جدیدی مثل توییتر ممکن است به زمان نیاز داشته باشد...
بوجک هورسمن ، نام سریالی انیمیشنی می‎باشد که توسط رافائل باب وکسبرگ ساخته شده است. این انیمیشن سریالی حول اسبی انسان نما به نام بوجک هورسمن متمرکز است که در دهه هشتاد و نود میلادی ستاره محبوبی به نام هورسین آرنولد بوده ، اما هجده سال پس از کنسل شدن سریال را به بطالت و بیهودگی گذرانده است. با این حال اکنون تصمیم گرفته تا با نوشتن و انتشار زندگی نامه‌اش با کمک نویسنده‌ی جوانی به نام دایان نگوین به آن دوران باشکوه باز گردد. اما در این میان عدم تمرکز ، مسئولیت ناپذیری و روابط پیچیده و عجیب با اطرافیانش رسیدن به این هدف را دشوار کرده است و…
سریال در مورد اسبی انسان نما به نام بوجک هورسمن میباشد . بوجک هورسمن در دهه هشتاد و نود میلادی ستاره محبوبی به نام Horsin’ Around بوده ، او پس از کنسل شدن سریال هجده سال را به بطالت و بیهودگی پشت سر گذاشته است . بوجک هورسمن تصمیم گرفته تا با نوشتن و انتشار زندگی نامه اش با کمک نویسنده جوانی به نام Diane Nguyen به آن دوران باشکوه و محبوبیتش برگردد ، اما روابط عجیب و پیچیده با اطرافیانش رسیدن به محبوبیت دوباره را دشوار کرده است .
داستان سریال حول اسبی انسان نما به نام BoJack Horseman متمرکز می باشد که در دهه هشتاد و نود میلادی ستاره سیتکام محبوبی به نام Horsin' Around بوده است، اما هجده سال پس از کنسل شدن سریال را به بطالت و بیهودگی گذرانده است. با این حال اکنون تصمیم گرفته تا با نوشتن و انتشار زندگی نامه اش با کمک نویسنده جوانی به نام Diane Nguyen به آن دوران باشکوه باز گردد، اما در این میان مصرف بیش از حد نوشیدنی های الکلی، عدم تمرکز، مسئولیت ناپذیری و روابط پیچیده و عجیب با اطرافیانش رسیدن به این هدف را دشوار کرده است. این سریال از صدای بازیگرانی همچون آرون پاول، ویل آرنت و ایمی سِداریس بهره می برد...
داستان حول اسب انسان نمایی میگردد که ستارهٔ پیشین تلویزیون بوده و اکنون مشکل مش*روب خوری دارد. سریالی که از صدای بازیگرانی همچون آرون پاول، ویل آرنت و ایمی سِداریس بهره می برد...

جهت دانلود سریال BoJack Horseman 2014 (بوجک هورسمن) دوبله فارسی بدون سانسور با زیرنویس فارسی چسبیده به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

بله ، درست است عنوان این بررسی را به درستی خواندید. برای کسانی که این نمایش را تماشا نمی کنند ، ممکن است از خود بپرسید که چرا من یک انیمیشن کمدی بزرگسالان را Netflix صدا کردم - فقط در مورد یک واقعیت متناوب که حیوانات مانند انسان زندگی می کنند و در اطراف یک اسب مشهور بوده است و در یک مجموعه تلویزیونی مشهور خانوادگی بوده است. در دهه 90 "یکی از بهترین نمایش های تلویزیونی". در واقع ، من هم به اندازه شما تعجب می کنم. من شروع به تماشای این نمایش از روی هوی و هوس کردم و معلوم شد نه تنها یکی از بهترین نمایش های کمدی است که دیده ام ، بلکه یکی از بزرگترین نمایش هایی است که دیده ام و منظورم از صمیم قلب است.

این نمایش شامل هجو فرهنگ مشاهیر ، رسانه های جمعی ، مشاغل بزرگ و به طور کلی هالیوود (یا هالیوو) است. این تمایل ما برای پذیرش پاسخهای آسان و بت پرستی از مشاهیر را آشکار می کند. این کار را در بسیاری از قسمت ها از طریق نهنگ گزارش خبری و "A Ryan Seacrest Type" و هم در اپیزود سقط جنین (شامل احتمالاً خنده دارترین آهنگ پاپ داستانی) و هم از طریق قسمت Hank Hippopopalus انجام می دهد. اما قلب نمایش در شخصیت های آن و قوس های آنها در نمایش وجود دارد ، که در آن آنها با یک سوال شگفت آور در مورد نه تنها وجودشان ، بلکه به طور کلی ما مواجه می شوند. این یک نمایش شگفت آور متضرر است ، و شخصیت های آن ، علی رغم اینکه بیشتر حیوانات هستند ، عمیقا انسانی هستند.

بوژاک مردی است که به دنبال هدفی در زندگی است ، حتی اگر آن را نمی داند. او عشق می خواهد ، اما تنها عشقی که تاکنون توانسته است دریافت کند از طرف طرفدارانش است ، بنابراین او بقیه زندگی خود را با مشروبات الکلی غرق می کند ، و گاهی اوقات (احتمالاً در دو قسمت خوب کل سریال) ، مواد مخدر. او می خواهد از گذشته و اشتباهاتش پیشی بگیرد ، اما همیشه مجبور است با عواقبش روبرو شود. افرادی که او را احاطه کرده اند ، به همان اندازه جالب و به همان اندازه معیوب هستند. دایان زنی است که بیوگرافی بوژاک را نوشت ، و او نظرات زیادی دارد که با وجود همه جنجال ها ، هرگز به جایی نمی رسند. تاد وجود دارد ، که تقریباً به طور تصادفی به عنوان بهترین دوست بوجک به پایان می رسد و اغلب اوقات او را در موقعیت های برتر بزرگ می کند ، اما مانند شخصیت های دیگر به خصوص در فصل 3 شخصیت واقعی است و آقای Peanutbutter نیز وجود دارد ، یک طلایی بازیابی ، که همیشه خیلی مثبت (تقریباً) مثبت است و اغلب همیار تاد است ، و همچنین همسر دایان ، که او بیشتر اوقات او را مثبت نگه می دارد ، همانطور که تاد با بوجک می کند. سپس سرانجام ، پرنسس کارولین ، نماینده بوژاک وجود دارد که به چندین دلیل با او درگیر بوده است ، از جمله برخی از آنها: او نیاز به اثبات خود به عنوان یک نماینده دارد ، زیرا شغل او تقریبا تمام آنچه که در این مرحله از او دارد ، است. زندگی؛ او احساس می کند نیاز به پاک کردن وضعیت های ناخوشایند دیگران دارد. و البته ، او در اعماق قلب خود می داند که بوژاک همیشه در کنار او خواهد بود ، زیرا او همچنین جایی دیگر برای رفتن ندارد. موضوع مشترکی که این شخصیت های اصلی را متحد می کند ، پیگیری مداوم آنها برای سعادت ، عشق و هدف زندگی است. خواه از طریق شغل آنها باشد ، یا افراد برجسته آنها ، یا دوستانشان ، یا در تلاش برای کنار آمدن با گذشته خود ، یا مشروبات الکلی ، یا شهرت ، یا حتی فقط یک سری از زن و شوهرهای شیطانی کاملاً متصل ، همه آنها به دنبال آنها هستند چیزی.

نمایشی که در بالای این مورد وجود دارد ، دارای تصاویر نمادین زیبایی است ، از جمله تصویر نهایی مبهم و مبهم فصل سوم ، و همچنین بسیاری از تصاویر نهایی دیگری که برای کشف آنها به شما می گذارم. به طور خلاصه ، این یکی از اصلی ترین نمایش های در حال حاضر از نظر ساختار قسمت ها است ، خواه یک سفر چهارم دیوانه ، خنده دار ، شگفت آور و ویرانگر دیوانه ، خنده دار ، شگفت آور و مخرب باشد "؛ یک قسمت کامل درباره عشق که در آن سه زوج جداگانه با هم دعوا می کنند (دو نفر از آنها تلفن هستند). نقد ساینتولوژی ، اما جایگزینی آن با improv برای نشان دادن پوچ بودن آن ؛ "فرار از L.A" به یاد ماندنی بوجک که در آن او با دوست قدیمی اش متحد می شود و ماه ها با او می ماند. یک قسمت فیلم نوآر که در آن بوجک برای قتل طراحی شده است ، که منجر به یک پرونده پیچیده طولانی می شود که او و دایان تلاش می کنند آن را کشف کنند. یک قسمت "گمشده در ترجمه" -منطقه ای کاملاً بی کلام که در آن بوجاک در یک کشور خارجی (زیر آب) سرگردان است. یک اپیزود حول یک "نزدیک تر" برای یک شرکت روزنامه ای است که سعی در بستن بوجک دارد و به او کمک می کند تا مشکلات مختلفی را که داشته است بفهمد. یک قسمت کامل که در یک رستوران مستقر است و حول رابطه بوجک با پرنسس کارولین می چرخد. و البته ماههای طولانی خمودگی بوجک و سارا لین در یک ساختار شکسته سیاه و بسیاری دیگر.

و این فقط باعث خراش سطح کل مجموعه می شد. مطمئناً این جناسهای احمقانه احمقانه ای دارد ، و یک شوخ طبعی پوچ (* سرفه * J.D. Salinger) ، اما واقعا خنده دار است ، و به طرز شگفت انگیزی خیلی بیشتر از این.

نمی دانم چرا تماشای این یکی اینقدر طولانی شدم ، چند سال اخیر بارها به من توصیه شده است. این نمایش انیمیشن محبوب بزرگسالان من شد. ریک و مورتی با موضوعات پوچ گرایی خوب است و دارای افسردگی خود تخریبی است اما به خوبی BoJack Horseman نیست. هر شکلی از افسردگی در این نمایش ارائه شده است و آنها به روشی دقیق ارائه شده اند ، من اشک در چشمانم جمع شده بود و می دیدم که یک اسب صحبت می کند موقعیت های مشابهی را که در آن بوده است پشت سر می گذارد. بیشتر در شخصیت های دایان و پرنسس کارولین است. این زیبایی این نمایش است ، هر شخصیتی به نوعی قابل بازنگری است اما شیوه نگارش آن بسیار طبیعی است ، این یک نمایش اجباری از انواع آسیب دیده مردمی نیست که در جامعه وجود دارد.

پیشرفت شخصیت در این نمایش فوق العاده است. ما شاهد مبارزه مداوم BoJack با افسردگی هستیم که واقعاً تلاش می کند تا فرد بهتری باشد اما به الگوهای سمی او بازمی گردد. هر فصلی او خودش را در یک حفره عمیق تر فرو می برد ، زیرا خودداری می کند خود را درست کند ، زیرا معتقد است که نمی تواند اصلاح شود - این در شخصیت دیان نیز وجود دارد اما اشکال خرابکاری در او ظریف تر است. اشکال مختلف افسردگی از سو substance مصرف مواد گرفته تا خود فریبی نشان داده می شود و همه آنها به دقیق ترین روش ارائه می شوند. من عاشق اپیزودهایی هستیم که به سر بوجک ، دایان و پرنسس کارولین می رویم. ما می بینیم که چگونه BoJack نبردی مداوم در سر دارد و از مثبت به منفی مطلق می رود ، او سعی می کند عشق به خود داشته باشد اما بلافاصله به خود نفرت تبدیل می شود. دایان نمی تواند صدمه ای را که در سال های ابتدایی با آن روبرو شده فراموش کند ، دائماً می شنود که پدر و مدرسه زورگوها او را ناراحت می کنند. پرنسس کارولین با تصور نوه اش درباره موفقیت هایش در آینده به خودش کمک می کند تا احساس بهتری داشته باشد. نحوه نمایش این لحظات ، حتی سبک انیمیشن که برای ارائه این لحظات انتخاب می کنند ، در کل فقط یک کار هنری درخشان است.

نمایش قطعاً لحظات طنز بسیاری دارد ، این یک کمدی است گذشته از همه اینها. تاد و آقای بادام زمینی کمیک را تسکین می دهند اگرچه آنها لحظات عمیق خود را نیز سپری می کنند ، اما این نمایش یک کار باورنکردنی را به شما نشان می دهد که اگرچه این شخصیت ها احمق به نظر می رسند ، آنها در واقع خوشبخت ترین افراد کل مجموعه هستند. هر دوی آنها لحظات سخت خود را سپری می کنند اما هر دو بهتر از شخصیت های دیگر از مشکلات خود بیرون می آیند زیرا خوشحال هستند. من دوست دارم که آنها BoJack را به آقای Peanutbutter اعتراف کنند که دلیل اصلی او دوست ندارد در کنار او باشد این است که او به خاطر خوشبختی او حسادت می کند ، آن لحظه بسیار قدرتمندی بود. من مدتها بود که لحظه ای را در یک فیلم یا سریال قدرتمند ندیده بودم و انتظار نداشتم که آن را در نمایشی درباره یک اسب افسرده صحبت کنم ببینم.

راستش من می توانم بروم در و در مورد چگونگی حیرت من از این نمایش است. من حتی می توانم یک مقاله کامل در مورد نحوه نمایش صحیح بیماری روانی در این نمایش بنویسم. به عنوان کسی که هنوز اینجا و آنجا با افسردگی می جنگد ، احساس کردم که با این نمایش کاملاً درک شده ام. سرانجام کسی آن را درست فهمید و این یک نمایش در جهانی بود که در آن حیوانات سخنگو با انسان زندگی می کنند. من این بارها را دوباره تماشا می کنم این نمایشی است که می دانست چه زمانی به پایان رسیده است و هر داستانی را که گفته اند تا آخر به هم متصل کرده است. نوشتن در این نمایش ، برای تمام نویسندگان خارج از کشور که می خواهند داستان های عالی را روی صفحه یا حتی در یک کتاب بگویند ، این نمایش را تماشا کرده و یادداشت برداری کنید.

من BoJack Horseman را دوست دارم ، از تیم متشکرم که این نمایش را زنده کرد اغراق نمی کنم وقتی می گویم از اینکه می دانم این نمایش جاودانه سپاسگزارم و درد من را درک کردم به روشی که هرگز فکر نمی کردم هر نوع رسانه ای می تواند آن را کاملاً درک کند - به روشی که از زمان انتشار ایمی واینهاوس احساس نکردم سیاه این نمایش را بسیار توصیه کنید ، پشیمان نخواهید شد. این یک شاهکار است.

اولین سریال انیمیشن اصلی نتفلیکس، «BoJack Horseman»، تأثیر قابل توجهی بر من گذاشت - به اندازه‌ای که مرا وادار به نوشتن اولین نقد IMDb کرد. این یک پارودی نوآر عمیقاً عمیق و با تم بزرگسالان است که شخصیت‌های حیوانی با حس انسانیت و رستگاری در آن نقش‌آفرینی می‌کنند.

"BoJack Horseman" با بازیگرانی باورنکردنی از جمله ویل آرنت، امی سداریس، پل اف. تامپکینز، پاتون اسوالت، و حتی محبوب همه، آرون پل، جسی پینکمن خود Breaking Bad (به عنوان یک شخصیت کاملا مشابه) به عنوان مجموعه ای از شخصیت های نامتعارف با شخصیت های به یاد ماندنی.

این سریال به خوبی تولید شده است، با نوعی مقدمه عجیب و غریب، بد بو، و از نوع "Entourage" مملو از ترکیبی شیک از سکانس های انیمیشن با شارژ CGI و موسیقی الکترونیکی شاد.

من می توانم ببینید چگونه ممکن است بینندگان خاصی سریال را پس از پایان آزمایشی بی اعتبار کنند، زیرا در ظاهر، این نمایش کلاژی از کلیشه هایی است که از انیمیشن های کمدی دیگر دیده ایم. اما دلیل اینکه از این سریال به عنوان «سریال انیمیشن» نام بردم و نه «سریال کمدی انیمیشن» این است که همیشه کمدی نیست. بر خلاف سایر برنامه های کمدی انیمیشنی که من نیز به آنها علاقه دارم، (یعنی پدر آمریکایی، خانواده پسر، سیمپسون ها، ساوثپارک و غیره)، "بوجک" در سطحی بسیار عمیق تر و عمیق تر مرا تحت تاثیر قرار داد.

هنگامی که از نام نامتعارف سریال (با عنوان شخصیت ستاره) و فرضیه حتی عجیب تر گذشتم، شروع به دیدن زاویه واقعی سریال کردم. درسی، در ابتدا، فرضیه کمی ساختگی به نظر می رسید و اجرا می شد - بازیگر میانسال و دو بیتی هالیوود تبدیل به یک پرخور لذت طلب تلاش می کند تا در زندگی رستگاری پیدا کند - اما خود سریال معلوم می شود که یک تقلید مسخره آمیز به طور فزاینده ای هوشمندانه است. بعد از بعدی شخصیت‌ها حتی تقلید از خودشان هستند و اشتیاق بازیگران و نقش‌آفرینی تنها به اصالت نمایش می‌افزاید.

اجازه دهید در مقابل توضیح دهم. به عنوان مثال، شخصیت کلاوس را از "پدر آمریکایی" ست مک فارلین در نظر بگیرید - یک جاسوس آلمانی که شخصیت اصلی، مامور سیا، استن اسمیت، به بدن یک ماهی قرمز پیوند زده است. این شخصیت برخی از بامزه‌ترین و عجیب‌ترین نقل‌قول‌های قسمت‌ها را می‌گوید، اما من واقعاً هیچ‌وقت احساس نمی‌کنم که شخصیت رابطه‌ای معتبر با خانواده، نمایش یا داستان کلی دارد.

بیشتر شخصیت‌ها در "BoJack" احساس یک ارتباط واقعی و اصیل با طرح داستان را داشته باشید و به خاطر کمدی احساس نکنید. نمایش با شخصیت‌های اضافی مانند «مرد ناشنوای خانواده گای چرب» یا «جوجه در بیکینی» ساوتپارک پر نشده است. اگرچه ما عاشق این شخصیت‌ها هستیم و ما را می‌خندانند، اما معنای واقعی داستان یا طرح داستان ندارند. «BoJack» به خاطر تداوم، تکرار شخصیت‌های فرعی دارد، اما آنها به حداقل می‌رسند.

بررسی طولانی کوتاه، دلیل اینکه من به «BoJack Horseman» امتیاز 10 از 10 ندادم. بررسی به این دلیل است که، صادقانه بگویم، هیچ چیز کامل نیست. در یک نگاه، «کلیشه‌هایی» که بیشتر بینندگان متوجه می‌شوند ساختگی یا حواس‌پرتی به نظر می‌رسند، اما این کلیشه‌ها هم به‌عنوان پایه‌هایی برای طرح سریال عمل می‌کنند و هم ابزاری برای روشن نگه داشتن همه چیز حتی در لحظات تاریک‌تر (و باور کنید، این نمایش به وفور دارد). حتی اگر این نمایش از کلیشه‌ها استفاده کند، نویسندگان راه‌هایی پیدا کرده‌اند که آن‌ها را به مواد تازه‌ای تبدیل کنند که برای دنیای واقعی از دنیای انیمیشن درست‌تر به نظر می‌رسد.

همانطور که در چند قسمت از "BoJack Horseman" به یکی از دوستان شکاک گفتم، "شما باید به آن فرصت بدهید، آن را با کمدی های پویانمایی بی فکر دیگر از همان ژانر ترکیب نکنید." هنگامی که این کار را انجام دهید، خوشحال خواهید شد که این کار را انجام داده اید.

چیزی که زندگی را به عنوان یک برداشت طنز عجیب و غریب از هالیوود آغاز کرد، با بسیاری از چهره های برجسته که به شکل حیوانی در می آمدند (کوئنتین تارانتولینو برای یکی)، اقتباس شد، تکامل یافت و به عنوان یک ترن هوایی عاطفی از یک برنامه تلویزیونی شکوفا شد که نه تنها قادر به بیان یک داستان جذاب بود در حالی که مقابله با جنبه‌های سلامت روانی که دیگران از آن اجتناب می‌کنند، اما می‌توانست آن را به خوبی انجام دهد.

من کمی دیر به مهمانی Bojack رسیدم، زیرا بعد از انتشار فصل سوم شروع به تماشای آن کردم، اما خوشبختانه این فرصت کافی به من داد تا از طریق آن مسیرم را طی کنم و در دنیای عجیب و غریب آن غرق شوم. این سریال حول محور زندگی ستاره سیتکام دهه 90، بوجک هورسمن (ویل آرنت) از دوران کودکی آزاردهنده او تا اواخر بزرگسالی می چرخد و در عین حال به موضوعات افسردگی، اعتیاد و مسئولیت پذیری می پردازد. از این فرض، دنیایی از ایده‌ها و موقعیت‌هایی پخش می‌شود که از یک طرف برای اکشن زنده خیلی عجیب و غریب هستند، اما از سوی دیگر، بیش از حد واقعی هستند.

تلاش برای تعریف بوجاک در فصل 1 دشوار است. خود را به عنوان یک کمدی نشان می دهد که عمدتاً از برداشت جایگزین آن از هالیوو (جایی که D دزدیده می شود) ناشی می شود. اما در فصل‌های بعدی، نمایش به تدریج خود را به حوزه‌هایی از جمله فانتزی، درام، تراژدی و حتی موزیکال اختصاص می‌دهد. آنچه تاثیرگذارتر است این است که چگونه این نمایش انیمیشنی موفق می‌شود هر ژانر را به طور کامل به نمایش بگذارد و لایه‌هایی از نمادگرایی و پیام‌های پنهان را اضافه کند تا مخاطبان را در جریان نگه دارد. با این حال، دستاورد واقعی آن در شخصیت ها است. از زمان بریکینگ بد نتوانستم سرمایه‌گذاری عاطفی قابل‌توجهی روی مجموعه‌ای از شخصیت‌ها ایجاد کنم. از پرنسس کارولین سخت و در عین حال دوست داشتنی (امی سداریس)، دایان خجالتی، عصبی و دلخراش (آلیسون بری) تا حتی شخصیت‌های پس‌زمینه مانند توپ شل و بی‌نقص کمدی که افسر میو میو فازی‌فیس است.

br/> اولین درک من از اینکه بوجاک نوع متفاوتی از برنامه تلویزیونی بود در دو دقیقه پایانی قسمت یازدهم آن (پایان پایین) رسید، جایی که بوجاک از دایان التماس کرد که به او بگوید که در زیر رفتارهای خودخواهانه، خودشیفته و مخرب خود، او یک فرد خوب. آن ضربه عاطفی یک صحنه مرا تحت تأثیر قرار داد. اما آن لحظه سابقه ای را برای بوجاک هورسمن به وجود آورد تا شبکه اصلی خود را در موقعیت های هیجانی قرار دهد که مربوط به گذشته، سلامت روانی و نقص های اساسی انسانی است. همه اینها به چیزی می افزاید که شخصیت ها را به طرز دردناکی قابل شناسایی می کند. در نتیجه، اپیزود یازدهم آن اولین قسمت از بسیاری از اپیزودهایی خواهد بود که واقعاً در سطحی با مخاطبان طنین انداز می شود که اکثر نمایش های دیگر فقط می توانند رویای رسیدن به آن را داشته باشند.

با این حال، این نوع داستان گویی می تواند ساخته شود یا توسط نویسندگان شکسته شده است. خوشبختانه رافائل باب واکسبرگ دقیقاً می داند که دارد چه می کند. چه این یک مونولوگ 20 دقیقه ای باشد که احساسات مربوط به مرگ یک خویشاوند کینه توز را هدایت می کند، یا تصویری از اتفاقاتی که در سر یک شخص می افتد یا حتی زمانی که یک کاراکتر به زبان ساده تر می پردازد که به طور فزاینده ای زیرک تر می شود، نوشته بوجاک هورسمنز هرگز اجازه نمی دهد. بالا در کنار انیماتورها و بازیگرانی که مجموعاً موفق می‌شوند هر احساسی را که در یک موقعیت احساس می‌شود به تصویر بکشند تا جلوه‌ای دلخراش به تصویر بکشند، سپس نمایشی خواهید داشت که می‌تواند شما را از خنده به گریه در صحنه‌های صرف برساند.

خیلی چیزها وجود دارد. بیشتر در مورد Bojack Horseman بگوییم زیرا واقعاً نمایشی برای اعصار است. خوشبختانه، علیرغم اینکه 16 قسمت پایانی با دو فصل محتوایی رقابت می کنند، دو قسمت پایانی موفق می شوند این حماسه زیبا را کاملاً کامل کنند. بنابراین، تنها چیزی که برای گفتن باقی مانده است خداحافظی است و از بوجاک، دایان، پرنسس کارولین، تاد و آقای پینات‌باتر تشکر می‌کنم، شما همگی در یک برنامه تلویزیونی بسیار ویژه حضور داشتید.

با تماشای برنامه‌های پرانرژی خارق‌العاده و فوق‌العاده عادت‌ساز مانند «ریک و مورتی» یا «آرچر» که نه تنها از بخش بزرگی از سریال‌های تلویزیونی واقعی پیشی می‌گیرند، بلکه علاوه بر این، برای سریال‌های آتی هنجار تعیین می‌کنند، به شدت احساس می‌کنم. در مورد بوجک هورسمن شک دارم. با دیدن 2 قسمت، تنها چیزی که باور داشتم این بود که: فقط یک ساعت از عمرم را کنار گذاشتم. همه به من توصیه کردند که به تماشا کردن ادامه دهم و فصل 1 فقط یک تنظیم است. من از این نوع نمایش‌ها حمایت نمی‌کنم، زیرا در حین تماشای یک برنامه، روی آن تمرکز می‌کنم و برخی اوقات صرف نظر از اینکه سریال تلویزیونی بعدا چقدر عالی می‌شود، عمیقاً از انرژی سرمایه‌گذاری شده‌ام ناراضی هستم. . این موضوع در مورد این فصل صادق نیست

Bojack Horseman فصل 1 به بررسی روال روزمره Bojack Horseman می پردازد که به همین ترتیب یک اسب تسویه حساب است و بخشی از "دوستان" ادعا شده او. بوجاک یک مجری است که در دهه 90 ستاره اصلی "اسب بازی" یک برنامه کمدی معروف بود. در حال حاضر، او از کار خارج شده است، کسی نیازی به استخدام او ندارد و زندگی در کل بسیار وحشتناک است. داستان اصلی این فصل این است که بوجاک تلاش می کند تا با نوشتن کتابی در مورد خودش یا اگر هیچ چیز دیگری در این زمینه تلاش نمی کند، حرفه خود را دوباره در شیار به دست آورد.

بوجاک مطمئناً یک قهرمان معمولی یک نمایش تقلید آمیز نیست، این منحصر به فرد نتفلیکس دقیقاً یک طنز نیز نیست. من آن را تا حدی بیشتر به عنوان یک نمایش فکر می کنم. صرف نظر از تمایز بوجاک، نقص‌هایش او را جذاب می‌کند، زیرا این امر می‌تواند برای یک پونی که در «هالیوو» زندگی می‌کند امکان‌پذیر باشد. ویل آرنت قرارداد پیچیده ای می بندد که توجه شما را حفظ می کند و همچنین پس از پایان تماشای یک قسمت برای مدت طولانی در ذهن شما باقی می ماند. Bojack جالب است، هر چند که ممکن است، تاد به طور مداوم برای من جدا بود. من همیشه آرون پل را به یاد می آورم که فریاد می زد "ای مسئولیت" یا عکس کلاه تاد را در حالی که لباس پوشیده به تن دارد. بقیه بازیگران در کار خود شگفت‌انگیز هستند و در شخصیت‌های خود کاملاً از هم جدا شده‌اند. صرف نظر از نحوه زندگی آنها در سیاره ای که توسط مردم و همچنین موجودات ترجیحی انسان ها اشغال شده است (مسئله خوردن گوشت (در واقع مرغ) مورد توجه قرار می گیرد) همه آنها به طرز عجیبی اصیل و "انسان" به نظر می رسند.

همانطور که قبلاً گفتم این نمایش دقیقاً یک طنز نیست. نمی‌توانم بگویم که در هر 10 دقیقه نمایش (معمولاً دو بار برای هر اپیزود) پوزخند نمی‌زدم، به جز این که در مواردی تقریباً من را دلسرد می‌کرد، تأثیر برجسته‌تری داشت. حقایق تأیید می کنند که این یک تقلید کسل کننده از زندگی در هالیوود است و برخی از موضوعات جذاب را در رابطه با آن قطعه نمایش مطرح می کند، اما با فرض اینکه در آن فرو بروید، به میزان قابل توجهی بیشتر خواهید دید. سرانجام تحقیقی در مورد غم و اندوه و بی اهمیت بودن زندگی است. در نمایش به آن خیلی عادی تلقی می‌شود که متوجه نمی‌شود که موضوع در آنجا موجود است. بدبختی در هر صورت، مشتاقانه تر است که به نقطه چسبیده است. خوب این تا قسمت 8 است. قسمت 8 به شدت به شما ضربه می زند. این شما را به آرامی به درک زندگی بوجاک نمی کشاند، هر چند که همه چیز برابر باشد، با آن به سر شما ضربه می زند. علاوه بر این، به طور کلی زمانی بود که من شروع به درک اهمیت اعتبارات آغازین کردم

اعتبار افتتاحیه شایستگی بررسی متفاوتی را دارد. در واقع آنها به طور جدی ذهن دمنده هستند. ما بوجاک را می‌بینیم که نبرد دلخراش خود را دنبال می‌کند، اما روز با پایان دادن به چرخه با سقوط در استخری که تسلیم شدن او به رکودی که دارد، شبیه است. دوربین ثابت عالی صورت او را به ما نشان می‌دهد و تقریباً باعث می‌شود به زمین بیفتیم انگار که خودمان بوجاک هستیم.

علیرغم اینکه این نمایش به شدت تحریک آمیز و به طور استثنایی کم نور است، در واقع مشاهده می کنم که آماده قدردانی از آن به اندازه کمدی های مختلف قبل از آن هستم. در طول تجربه‌ام با «Scrubs» یا «Community»، من به طور کلی با شخصیت‌های روی پرده بدون توجه به طرح داستان، احساس سکوت می‌کردم. خوشحالم که بگویم نمایش دیگری پیدا کرده ام که دارای شخصیت هایی است که من بسیار به آنها دلبسته هستم و به طور قابل توجهی می توانم با آنها ارتباط برقرار کنم. در پایان هنوز نمایشی درباره اسبی است که در هالیوود زندگی می کند، علیرغم این واقعیت که به احتمال زیاد در حال حاضر باهوش ترین نمایش است.