🎥 دانلود سریال DC's Legends of Tomorrow 2016 (افسانه‌های فردا) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

سفر در زمان ، ریپ هانتر از آینده به گذشته سفر می کند تا تیمِ افسانه ها را بسازد. او در این سفر اقدام به تشکیل گروهی از ابرقهرمانان و شروران می کند تا با سفر در زمان از رویدادی ترسناک جلوگیری کنند و دنیا را نجات دهند. اما…
افسانه‌های فردا ، نام سریالی اکشن و ماجرایی می‌باشد که توسط گرگ برلانتی و مارک گوگنهایم ساخته شده است. داستان سریال درباره‌ی فردی به‌نام ریپ هانتر می‌باشد که می‌تواند آینده را مشاهده کند ، او بزودی متوجه اتفاقی بزرگ می‌شود که نه تنها زمین بلکه کل دنیا را درگیر خود می کند ، اکنون او وظیفه دارد تا گرومی از شروران و قهرمانان را دور هم جمع کرده تا با کمک آن‌ها در مقابل این تهدید بزرگ مقاومت کنند و…
ریپ هانتر فردی است که آینده را مشاهده کرده و میداند اتفاقی خواهد افتاد که نه تنها زمین بلکه کل دنیا را از در بر میگیرد. حال اون وظیفه دارد تیمی از شروران و قهرمانان را باهم متحد کند تا در مقابل این تهدید بزرگ مقاومت کنند...
ریپ هانتر (آرتور دارویل) با کمک فلش و کماندار اقدام به تشکیل یک گروه از ابر قهرمانان و شروران , مثله قناری سفید، اتم، کاپیتان کلد، هاوک گیرل می کند تا با سفر در زمان از پیشامد آخر زمان جلوگیری کنند و جهان را نجات دهند.

جهت دانلود سریال DC's Legends of Tomorrow 2016 (افسانه‌های فردا) دوبله فارسی بدون سانسور با زیرنویس فارسی چسبیده به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

من می توانم دوازده نمونه از نمایش ها را ارائه دهم که می تواند بهتر از این باشد اما حتی بدون آنها نیز وجود دارد ، نظرات اسب های بالای "منتقدان" که به آن امتیازات بدی در اینجا می دهند واقعاً قدر واقعی این نمایش را ارزیابی نمی کنند. >
این نمایشی نیست که کاملاً منطقی باشد ، این یک نمایش مبتنی بر داستان است که عناصر خاص خود را دارد اما بر ادامه رفتن برای سوارکاری بیشتر از تلاش برای ایجاد معنی در همه تأکید دارد. جزئیات. .

سفر در زمان: لطفاً ، آیا قاعده ای ثابت در این مورد وجود داشته است؟ اکثر جهان های نمایش / فیلم در حالی که بیشتر تئوری ها و آزمایش های علمی زندگی واقعی را رعایت می کنند ، قاعده خاص خود را دارند و این تفاوتی ندارد. بنابراین باید بر قسمتهای نمایش تمرکز داشته باشید زیرا برخی از قوانین مانند نقطه کور در زمان ، نقطه ناپدید شدن ، متغیرهای مختلف در سفر در زمان و غیره را افشا می کند. و هنوز در حال گسترش است. بعداً اضافه کنیم ، حتی کسانی که دارای عواملی نیستند که کمیک نمی خوانند مطمئناً می دانند که کتابهای طنز ، DC یا Marvel به طور یکسان قوانین مختلفی را در عناصر خود به اشتراک می گذارند ، از جمله سفر در زمان ، اعم از علمی ، جادویی یا حتی Speed-force (برای کسانی که حداقل The Flash را تماشا کنید). بنابراین ، دوباره آنچه را که می توانید بردارید و واقعاً سعی نکنید از پارادوکس ها زیاد استفاده کنید. Travel Time گیج کننده ترین چیزها است و تعداد کمی از نمایش ها و فیلم ها این کار را با دقت بیشتری انجام می دهند.

بازیگری: این اختلاف نظر بیشتر است تا واقعیت واقعی. من در حال حاضر مرده Ash و Evil را تماشا می کنم و برخی از نمایش های MCU Netflix را در این بین تماشا کرده ام و حتی آنها عناصر افتضاحی داشتند ، نه همه ، فقط برخی از موارد قابل توجه. سارا لنس در حال دیدن است که می بینم اما نمایش با او به عنوان کاپیتان بسیار بهتر شده بود و برای شخصیت او ، یک لیگ سابق Assassin که پس از شش ماه از مرگ برگشته بود بهترین سطح نخواهد بود رئیس ، اما در بدترین حالت او بیشتر یک شوالیه خون است اما در غیر این صورت یک کاپیتان بسیار شایسته تر است. میک روری ، دومنیک پورسل ، بهترین گزینه برای بازی بود و شرم آور کسانی که از بازی های همدی وی متنفرند. این کاملاً جالب ترین قسمت سریال است ، پسر بد تیم هنوز واقعاً مراقب است. من شروع به ریشه یابی این شخصیت کردم زیرا او به عنوان کرونوس فاش شده است. صحنه های جویدن صحنه های او از آن زمان کاملاً اصلی سریال بوده است. یکی از لحظات مورد علاقه روایت او از مقدمه نمایش بود. مارتین استین ، بیشتر از اینکه برای معرفی من به Boana Banana مورد علاقه باشد ، تماشای هیجان او گاهی اوقات فقط جالب است. نیمه دیگر او جکس است ، نه کاملاً با اوج ، اما قطعاً یک شخصیت قوی برای نمایش ، همانطور که عناصر کاوش در دوره هایی مانند استعمار ثابت می کند. دوتایی دیگر ، ری و نیت از جذابیت کمتری برخوردار نیستند. هر دو به طور جداگانه و در صحنه هایشان لحظه های خنده را رقم زده بودند. دختران جدیدتر ، آمایا و زری نیاز به عادت داشتند. آمایا واقعاً از تعاملات خود با سایر اعضای تیم لذت می برد. از رابطه عاشقانه اش با نیت مطمئن نیستم اما هر چیز دیگری. زری آرام آرام روی من رشد می کند. Rip Hunter یک کیف مخلوط است اما از فصل 2 کتاب من بهتر شده است. ونتهورث میلر نیز در نقش اسنارت عالی بوده است. متأسفانه ترک او از Arrowverse یک حس بزرگ است. شرورانی مانند هر 3 Legion of Doom واقعا بازیگران قدرتمندی بودند. قسمت ضعیف تر ممکن است فصل 1 باشد. Vandal Savage و The Hawks. Time Bearau در فصل 3 واقعاً باید با شایستگی و مخالفت با تیم اصلی رئیس خود ، به حرفه ای بودن خود برسد ، اما این فقط در این مورد است.

طرح: اولین پاراگراف من را بخوانید. اکنون ، من واقعاً با کسی مبارزه نمی کنم که بگوید این طرح خارق العاده یا گونه ای نیست. این یک سفر ساده در طول زمان است که باعث صرفه جویی در کلیک جهانی می شود ، چیزی شبیه هیچ ابرقهرمان کتاب کمیک با تنظیمات متفاوت نیست. من خودم در مورد Firestorm مسائلی دارم که غالباً از توانایی بالقوه او استفاده نمی شود و اغلب با نقشه های عاشقانه ای که واقعاً به جایی نمی رسند اشتباه گرفته می شود. اما اگر هر زمان بخواهم آن را منحصراً ضعیف بنامم ، این فصل 1 خواهد بود. خط چشم چرخشی یک مسافر زمان که سعی دارد با استخدام گروهی با 0 تجربه و توانایی و داشتن یک شرور اصلی که دارای قدرت و نفوذ است ، خانواده خود را نجات دهد. کاملا متناسب نیستند مناسب یک سریال قوی نیست ، اما هنوز هم برای کنجکاوی کافی است. و این در بیشتر فصل 1 خوب عمل کرد. جایی که واقعاً شروع شد ، فصل 2 با استفاده از یک داستان محدودتر با Legion of Doom بود ، حتی تماشای اکثر فیلرها جالب بود و بازی جذاب بود. بهترین نمونه آن در قسمت آخر نوشتن این مطلب است که مربوط به یک اسباب بازی آواره است و تماشای آن یک لذت بود. به طور کلی طرح خوب است.

گفتگوها: یکی دیگر از کیسه های شیرین ، آن را انکار نمی کند. به جز نمایش کمیک بوک ، این بیش از حد کافی است. همدلی ، خرخره ، مبهم بودن هر شخصیت برای تماشای آن جالب بوده است. شخصی گفت در اینجا مثل کاریکاتور شنبه صبح است و من می گویم که این باعث می شود کمتر از این بهتر نباشد و آن شخص نظر خیلی کمی نسبت به آن نمایش ها دارد. وقتی یک نمایش مبتنی بر کمیک بوک چیزی را ارائه می دهد که منبع اصلی آن باشد بدون اینکه آزار دهنده باشد بسیار عالی است.

کمدی: یکی از بهترین های Arrowverse. آنچه باعث تعاملات کمدی شخصیت ها می شود ، اغلب حتی می تواند لحظات بسیار خوبی باشد.

سرانجام گفتن ، این مانند محافظان کهکشان نمایش های تلویزیونی است ، با فرض اینکه کسی نیز از آن متنفر نباشد. هر دو دارای مقدار مسخره ای از غیرواقعی بودن و ناسازگاری هستند ، اما در راه های سرگرم کننده با شخصیت های لذت بخش برای بوت شدن پیش می روند.

و من کسانی را که از این کار متنفرند ، یا حداقل سعی می کنم نفرت خود را با منطق های مختلف دیگر بپوشانم ، پرستش می کنم. ، بیشتر براساس مسائل رایانه ای است. لول از پسش بربیای افراد همجنسگرا وجود دارند ، زنان می توانند شخصیت های اصلی باشند ، افراد سیاه و سفید می توانند زوج باشند. من نه یکی هستم و نه طرفدار. اما من این نمایش ها را برای این موارد در اولویت قرار نمی دهم.

سرانجام به سایر طرفداران کتاب های کمیک. لطفاً ، در این نمایش ها به جستجوی دقت کتاب های کمیک یا موارد احمقانه مانند مقیاس قدرت نروید. آنها در نمایش های انیمیشن سازگارتر بوده اند. طرفدار DC / Marvel طرفدار مغرضانه نباشید ، نمایشها را برای کارهای شخصی خود دوست داشته باشید و فقط بر اساس موفقیت آنها قضاوت کنید.

این نمایش لکه ای است بر جهانی غیر از این که قابل توجه نیست. این یک تلاش ضعیف برای پیشگویی "مدافعان" مارول در ایجاد یک مجموعه تلویزیونی ابرقهرمانی تیمی است ، اما از همان ابتدا با شکست ناکامی روبرو شد. آنچه برجسته است متوسط بازیگران ، بازی هولناک ، پیش فرض مزخرف و متناقض است (در خلبان ، این باید یک رکورد باشد!) ، و انگیزه برای کل نمایش "عشق ممنوع رفته است" من به شما گفتم "" with shenanigans time.

ریپ هانتر مسافر زمان است که مختصراً به عنوان مخترع "حباب زمان" در "فلش" اشاره کرده است. او یک گردان لیزری به دست دارد. این به طور جدی طراحی شده است که مانند یک هفت تیر به نظر می رسد ، و یک سیلندر دارای نور آبی است که در آن اتاق گلوله ها به طور معمول وجود دارد. او تنها دلیل وجود تیم است و انگیزه اش خسته کننده ، غیر اصیل و فاقد است. برای شخصیتی با توانایی سفر در زمان ، به نظر می رسد که همیشه عجله دارد. کشتی او "Waverider" نامیده می شود ، که اشاره به شخصیت DC دیگری است (که در حقیقت سفینه فضایی در سفر نیست). این سریال با التماس از کارفرمایانش برای اجازه دادن به او برای نجات جهان آغاز می شود ، با نتیجه ای بیش از واضح که سریال انتظار دارد در پایان خلبان یک اتفاق مهم باشد. اینگونه نیست.

روند انتخاب تیم خودآگاهی قوی را نشان می دهد ، زیرا دلیل اصلی انتخاب Rip این تیم به معنای واقعی کلمه "هیچ کس به شما توجه نمی کند و شما هیچ تأثیر قابل توجهی بر روی "جهان گسترده DC". کاش این را آرایش می کردم ، اما این چیزی است که امروزه برای نوشتن خلاقانه پیش می رود. اکنون ، ما نه تنها یک نمایش با شخصیت های متوسطی داریم که توسط یک بازیگر متوسط در یک داستان متوسط بازی می شود ، بلکه از همان ابتدا به ما می گویند که این شخصیت ها ناچیز و یک مشت بازنده هستند.

اولین استخدام Atom است ، پسری با کت و شلوار مخصوص که به او اجازه می دهد کوچک شود (و پرواز کند و لیزر بزند زیرا کمیک را پیچ می کند). نسخه طنز اصلی دارای کمربندی است که به او قدرت می دهد ، اما امروزه کت و شلوارهای برقی تمام بدن با قطعات چرخان وحشتناک (واقعاً طراح؟) محبوب هستند. شخصیت به نظر می رسد یک آتش نشان در بحران میانسالی با قدرت technobabble و ناچیز از جهاتی بیش از کوچک بودن است.

در مرحله بعدی Firestorm است ، یک شخصیت غیر از این جالب است که به دلیل منشأ و ریشه عمومی خود جالب نیست. در "فلش". به نظر می رسد موضوع اصلی Firestorm این باشد که اطمینان حاصل کند او به ندرت فرصت "ترکیب" برای کاهش هزینه های CGI را پیدا می کند. دو برخورد رزمی فقط در خلبان باعث شد که استاد و بچه مکانیک از هم جدا شوند و دلیل آن را "ما به قدرت انفجاری شما نیاز نداریم" را بیان می کنند ، که مخفف کلمه "بودجه ما فقط کافی است که شما را بیش از هر چیز روی صفحه نمایش نشان دهد" بیش از چند ثانیه ".

با رعایت موضوع بودجه کم ، قناری سفید یک اقدام اشتباه ارائه شده از نسخه طنز 2010 خود است ، جایی که این شخصیت قبل از اینکه در یک قبر اولیه قرار گیرد در 6 شماره بازی کرده است. او جایگزینی ارزان برای قناری سیاه است که حس خوبی از شرکت نکردن در این سقط یک نمایش را داشت. بنابراین ، قناری معکوس رنگی کاملاً مفهوم ارزان طراحی شد و یک لباس بلند سفید و دو میله آهنی به او داد. اگرچه توانایی تهیه ماسک را نداریم.

سپس ما یک زن و شوهر پرنده داریم: Hawkgirl و Hawkman. تنها دلیل آنها برای حضور در این نمایش این است که اصلی ترین شخصیت آنها ، Hath-Set ، به طرز غیرقابل توجیهی با وندال Savage در بدترین اشتباه دی سی تاکنون ادغام شده است. حیله آنها این است که آنها تنها کسانی هستند که می توانند Savage را بکشند. بازی آنها بی رحمانه است ، اما احتمالاً استودیو نمی توانست بازیگران شایسته را متقاعد كند یا از عهده تهیه پرندگان سنگین برآید.

سرانجام ، Captain Cold و Heatwave. حتی پس از نقض حقوق بشر منجر به قناری سفید ، شخصیت های آنها برای دریافت از "Arrow" و "The Flash" تمام شد. حدس من این است که بازیگران آنها (آیا این اصطلاح به توانایی بازیگری احتیاج ندارد؟) مدیران بسیار خوبی دارند و اکنون دی سی نمی تواند آنها را خلاص کند.

آدم بزرگ بد Vandal Savage است . با توجه به "Arrow" و "The Flash" ، من را شگفت زده می کند که بد بزرگ کپی مستقیم از تیم Legends نیست ، شاید با رنگ های معکوس. سپس دوباره ، قناری سیاه از قبل وجود دارد. با این حال ، هر کاری بهتر از این بود که شخصیت باشکوه Vandal Savage را به طور کامل و کامل از بین ببرد. من برای تو گریه می کنم ، وندال.

برای نشان دادن اینکه این نمایش چقدر بد است ، در اینجا چند نکته مهم آورده شده است:

1. پروفسور Firestorm این بچه مکانیک را که با او ارتباط پیچیده ای دارد ، دارو می کند تا برگشت ناپذیر وی را به پیشنهادات خود وادار کند. همه بخشیده شده است.

2. برای نشان دادن توانمندی زنان ، یک صحنه مبارزه میله ای وجود دارد که توسط یک کلاهبردار چاق که می خواهد قناری را تجاوز کند ، آغاز شده است. حتی بدتر از آن است که به نظر می رسد.

3. بازار سیاه تیمی که به یواشکی وارد آن می شود ، به معنای واقعی کلمه ، یک بازار است. در برخی از مواقع آنها شروع به حراج هسته ای می کنند ، اما پیشنهادات با شلیک اسلحه به سقف قرار می گیرد.

4 Cold و Heatwave بسیار آزاردهنده هستند ، آنها دائماً باید به بیننده یادآوری کنند که آنها مجرم هستند و فقط می خواهند به تیم کمک کنند تا دنیا را نجات دهد تا بتوانند جنایتکاران بهتری باشند. هر بار که اسنارت دهان خود را باز می کند ، بعد دیگری از شخصیت او موفق به فرار می شود.

ترس زیادی داشتم که CW با DC Universe با افسانه‌های فردا، یک اسپین آف مشترک از سری موفق ARROW و THE FLASH، بارها و بارها به چاه برود. اما با قضاوت از قسمت اول، افسانه ها شروع خوبی دارد، اگر نگوییم عالی، با تعداد زیادی شخصیت جالب و فرضیه ای که نوید فتنه و اکشن کمیک کافی را می دهد تا نمایش را برای مدتی ادامه دهد.

مفهوم یک گروه با قدرت فوق‌العاده، مفهومی است که در یک کمیک بسیار خوب عمل می‌کند، اما در صورت تلاش در تلویزیون یا فیلم می‌تواند مشکل ساز باشد، زیرا زمان کافی برای اجرای عدالت وجود ندارد. هر شخصیت خوشبختانه، برای LEGENDS، ما قبلاً آنها را در ARROW و THE FLASH ملاقات کرده‌ایم، بنابراین نیازی به نمایش وجود ندارد یا اصلاً نیازی نیست. داستان از همان ابتدا شروع می شود و گروه قبل از اولین استراحت تجاری گرد هم می آیند. مسافر زمان سرکش، ریپ هانتر، که خانواده‌اش در قرن آینده توسط وندال وحشی جاودانه سلاخی می‌شوند، گروهی از قهرمانان و شروران را به خدمت می‌گیرد تا در زمان سفر کنند و نقشه اصلی ساوج برای تسخیر زمین را خنثی کنند. افسانه ها، مانند آنها، از برخی از شخصیت های جذاب تر از دیگر نمایش های قهرمانانه CW تشکیل شده اند، که همه آنها ممکن است نتوانند مجموعه ای از خودشان را گوینده کنند، اما در کنار هم یک سوپر فوق العاده را به وجود می آورند. گروه.

براندون راث، که زمانی در یک ریبوت نادرست از سوپرمن بازی کرد، ری پالمر، اتم، یک میلیونر خودسر با لباسی با تکنولوژی بالا است که به او اجازه می دهد سایزش کوچک شود. کیتی لویتز سارا لنس، قناری سیاه، یک قاتل احیا شده است که از زمانی که توسط گودال لازاروس احیا شده است، با مشکلاتی روبرو شده است. ویکتور گاربر و فرانتس درامه فایرستورم هستند، دو نفری که با هم یک موجود واحد را تشکیل می‌دهند که قادر به پرواز و پرتاب انرژی است. فالک هنتشل و سیارا رنی هاوکمن و دختر شاهین هستند، موجودات فوق العاده ای که در طول اعصار دوباره تناسخ یافته اند. ونتورث میلر و دومینیک پرسل کاپیتان سرما و موج گرما هستند، دو آدم بدی که با دیدن فرصتی که می بینند، می شناسند. همه توسط Rip Hunter آرتور دارویل گرد هم می آیند تا با وحشی ها مبارزه کنند و به آنها می گویند که در آینده این دونده ها نیز "افسانه" هستند. اولین ماموریت آنها آنها را در سال 1975 به نیواورلئان می آورد، جایی که آنها باید پروفسوری را پیدا کنند که اطلاعاتی داشته باشد که ممکن است برای یافتن Savage ارزشمند باشد. ما نمی‌توانیم خیلی از دوره Dazed and Confused را ببینیم و کل "بیا بریم کسی را ببینیم که ممکن است چیزی بداند" چنین مفهومی است، اما وقتی مردم هاوک به آنجا می‌رسند و نبرد خوبی می‌کنند یک پیچ خوب وجود دارد. با یک شکارچی جایزه سفر در زمان. علاوه بر این، میلر از خطی خارج می‌شود که قیمت‌ناپذیر است.

چیزی که من در مورد افسانه‌ها دوست دارم این است که همه ما آنها را در برنامه‌های دیگر ملاقات کرده‌ایم، جایی که هر یک از آنها برای درخشش در کانون توجه قرار داشتند، اما آنها. در واقع هرگز با هم کار نکرده‌ام و زمانی که فلش‌های مستقیم مانند The Atom و Firestorm باید با افراد بدی مانند موج سرما و گرما کار کنند، تنش دراماتیک طبیعی وجود دارد. اعتراف می‌کنم که همیشه طرفدار آدم‌های بد بودم و میلر و پورسل هر زمان که در THE FLASH ظاهر می‌شدند، مورد علاقه‌های واقعی من بودند (در PRISON BREAK هم عالی بودند)، اما بقیه بیشتر از اینکه خودشان را نگه دارند. صحنه را با دو شرور و بلک قناری که از بار در سال 1975 نیواورلئان بازدید می کردند، دوست داشتم. بازیگران شیمی خوبی دارند که یک امتیاز بزرگ برای این نمایش است. سفر در زمان برای جلوگیری از مفهوم آخرالزمان چیز جدیدی نیست و البته پر از پارادوکس است (اما چه کسی اهمیت می دهد، تلویزیون است). جلوه های ویژه بیش از سطح نمایش های قهرمانانه دیگر The CW است.

به طور کلی، Legends of TOMORROW نمایش خوبی با احتمال زیاد است، عمدتاً به این دلیل که دوست‌داشتنی‌ترین بازیگرانی از چهره‌های آشنا دارد که از قبل با شخصیت‌هایشان راحت هستند. حالا فقط اگر بتوانیم نمایش TEEN TITANS را با چراغ سبز روشن کنیم.

هنوز مطمئن نیستم که درباره «افسانه های فردا» چه احساسی دارم. من ری را در «پیکان» بیشتر دوست داشتم و فکر این که این هشت سرکش تصادفی با هم کار کنند گیج کننده است. اما هر چه بیشتر تماشا می‌کردم، بیشتر یاد گرفتم که نمایش را به همان شکلی که هست بپذیرم: آب نبات چشمی کمیک. واقعاً همین است. گاهی اوقات لحظاتی از بازیگری خوب وجود دارد. آنها نادر هستند اما عمدتاً از گاربر و میلر اتفاق می‌افتند که به ترتیب مانند یک دستکش در شخصیت‌هایشان دکتر مارتین استاین و لئونارد اسنارت (کاپیتان کلد) قرار می‌گیرند. در واقع هیچ یک از بازیگران به طور توهین آمیز بد نیستند. این نوشته است که فاجعه نمایش است. این شخصیت ها مدام در هر موقعیتی احمقانه ترین چیزهای ممکن را می گویند و انجام می دهند. تعلیق ناباوری یک چیز است، اما داشتن اندکی عقل سلیم برای ثابت نگه داشتن ما کمک می کند، که بسیاری از این شخصیت ها این کار را نمی کنند.

نویسندگان به وضوح اهمیتی نمی دهند. مفهوم زمان غیر واقعی است. آنها بدون هیچ توضیح، استدلال یا نتیجه ای منسجم در طول زمان به عقب و جلو می روند. Vandal Savage به عنوان یک شرور هدر می رود. کاسپر کرامپ نقش او را در نقش یک بدجنس کریستوف والتز بازی می‌کند، و تماشای او لذت بخش است، اما خود شخصیت توخالی است و به طرز وحشتناکی در سریال نوشته شده است. هر رویارویی بین Legends و Savage به فرار Savage به شکلی غیرقابل توضیح خنگ ختم می شود و سپس گروه به جستجوی خود برای حمله به او در زمان دیگری ادامه می دهند. شخصیت‌ها چیزهایی می‌گویند که باعث ناراحتی شما در تلویزیون می‌شود، مانند: "واقعاً مجبور بودی این کار را انجام می‌دادی؟ حالا باید از تو بدم بیاید."

خود طرح داستانی است. Rip Hunter تیمی را گرد هم می‌آورد تا وندال ساوج را با حمله به وی در مقاطع مختلف زمانی پیدا کرده و بکشد. اما مثل این است که چه کسی اهمیت می دهد؟ شما می توانید آن را بپذیرید، زیرا به دیوانگی خود بسیار مطمئن است و به شدت اصرار دارد که دائماً پول را به صفحه نمایش دهد تا حواس ما را پرت کند، و در بیشتر موارد، کار می کند. چند اپیزود اول خیلی سخت است زیرا نوشته از ابتدا بسیار افتضاح است، اما زمانی که شخصیت‌ها بیشتر رشد کنند و ظاهری شیمی پیدا کنند (حداقل بین برخی از آنها، یعنی اسنارت و سارا) و زمانی که آنها آزمایش می‌کنند. با دوره های زمانی مختلف، از آنجاست که نمایش شروع به سرگرم کننده می کند. قسمت غرب وحشی سرگرم کننده است، همانطور که آنهایی که در آن دهه 50 و نژادپرستی و تبعیض جنسی ناشی از آن را بررسی می کنند، سرگرم کننده است. و شخصیت ها روی شما رشد می کنند. اسنارت چند قسمت اول را حمل می کرد اما اکنون متعادل تر شده است. شعبده بازی با بسیاری از شخصیت‌های اصلی دشوار است و نمایش به خاطر آن رنج می‌برد، اما لذت از تماشای تعامل این نامناسب‌ها در محیط پوچ‌شان ناشی می‌شود که لحظاتی سرگرم‌کننده برای ساختن شخصیت‌ها و تسکین گاه به گاه کمیک ایجاد می‌کند. من در واقع دیگر از سارا متنفر نیستم، و میک بهترین برداشت خود از بتمن را انجام می‌دهد که لحظات خنده‌داری را می‌سازد، عمدی یا غیرواقعی. واضح است که بودجه جلوه‌های ویژه برآورده شده است - تماشای سکانس‌های اکشن سرگرم‌کننده است - اما اگر قرار است به‌عنوان یک سریال طولانی‌مدت ادامه پیدا کند، باید نوشته‌ها با هم جمع شوند. اگر هیچ چیز دیگری نباشد، بهتر از «پیکان» در این فصل است (البته این چیز زیادی نمی گوید). اگر از طرفداران دیگر نمایش‌های DC یا به طور کلی یک برنامه علمی تخیلی هستید، ممکن است از «افسانه‌های فردا» سرگرمی‌هایی در سطح پاپ کورن دریافت کنید.

فقط فصل ابتدایی را با احساسات بسیار ترکیبی به پایان رساندم. با توجه به سود احتمالی، اکثریت قریب به اتفاق این سرگرم کننده ها ادامه سریال های دیگر هستند، و خوب است که «شخصیت های جانبی» را بهتر ببینیم. در نقطه ضعف، بخش بزرگی از آهنگسازی به طرز باورنکردنی ساخته شده است، و از هر نوع سفر در زمان وحشتناکی که می توانید فکرش را بکنید بهره برده است.

Rip Tracker - واقعاً یک فرد وحشتناک نیست، و بخش دایره ای او کل داستان را هدایت می کند. الهامات او قانع کننده است و فعالیت های او در اکثر موارد ثابت است. من تعداد زیادی از متخصصان را مشاهده نکرده‌ام، با این حال حدس می‌زنم که تا حدودی فرد را برانگیخته است.

لئونارد اسنارت - به‌طور مؤثری شخص شماره 1 من در کل نمایش. او به طرز شگفت انگیزی در مورد بهبود شخصیت از مغزهای قانون شکن به یک افسانه خوب قدیمی قدم می زند. از آنجایی که او واقعاً این کار را انجام می‌دهد، در چنین صحنه‌های بی‌شماری ثابت و جذاب، پایان راضی‌کننده است.

Vandal Savage - این یکی از بهترین آدم‌های بد تمام دوران دی‌سی است. هر یک از ویژگی های تصویر از خود همانطور که در طول عمر کار می کند. با طول عمر درگیر بودن، بالاخره نمونه های بزرگ یا مخرب را یاد می گیرید؟ این شخصیت به هسته دنیای دی سی می رسد، و من کمی شوکه شده ام که او را برای فصل اول درگیر کردند. با این حال، بسیار اجرا شده است، و فوق العاده برای دیدن در اکشن زنده.

کندرا ساندرز - این شخصیت واقعا نمایش را برای من تخریب کرد. با این حال، من از هنرمند سرزنش نمی کنم - آهنگسازی واقعاً ناقص بود. او چه کیفیتی در سرریز دارد؟ می‌توان گفت «زیبایی»، با این حال که هرگز قابلیت قهرمان نبوده است، در این مرحله او تمرکز کاملی روی چهار شخصیت اصلی دارد. با فرض اینکه او حتی از یک ارزیابی اساسی و عمیق کیفی عبور کرده باشد، کشتن ساویج هر زمان که فرصت پیدا می‌کرد، تصمیم آسانی بود. حفظ خاطرات کسی؟ به نظر می رسد که تعمیر آن حتی به یک شیرین کاری علمی استثنایی نیاز نداشته است، بلکه بیشتر به مزخرفات خانگی نزدیک شده است.

ری پالمر - یک امکان دیگر برای محبوب ترین شخصیت ها، و این روحیه من را از تماشای دریافت چیزهای زیادی می کشد. فرار بی معنی از کندرا. این داد و ستد باید عزت نفس کافی برای ردیابی زندگی دیگر ایجاد کند، یا نارضایتی کافی برای تبدیل شدن به یک مرد بد، یا گزینه ای متفاوت از این مکنده منصف ایجاد کند. در اینجا یک فرد باشکوه، شدید و مغناطیسی وجود دارد که به سادگی توسط مقداری زباله سطح درام وارد خاک می شود.

میک روری - این شخص به قدری در اطراف است که واقعاً تجربه را از بین می برد. من می‌توانستم بی‌رحمانه و اصولی را مدیریت کنم، اما به نظر می‌رسد که قابلیت اطمینان گذرا است، همانطور که اخلاق در استفاده مرگبار از قدرت. شاید فقط بحث شده باشد، اما اقداماتی برای کشتن خواهر فرزند همدست همدست دیرینه‌اش (لئونارد) بیش از حد انجام می‌شود. من مطمئن هستم که یک خط نامطلوب وجود دارد که باید در اینجا ساخته شود، و شاید بعد از فصل اول بهتر شود، با این حال او واقعاً شایستگی اعتماد و قدردانی بقیه اعضای تیم پس از تخلفاتش را ندارد. این تقریباً به اندازه ساختن Hoodlum Savage از خدمه آنها وحشتناک است.

من قبل از شروع تماشا متوجه شدم سفر در زمان بخشی از این خواهد بود، که برای من سخت است زیرا به زمان ایمان ندارم. مسافرت رفتن. در بخش‌های کوچکی رضایت‌بخش است، جایی که فایده رفتن به یک دوره خاص، معیاری از بهبود شخصیت را که مسخره بودن را خنثی می‌کند، تعیین می‌کند. به عنوان مثال، ردیاب اشک در زمان های گاوچرانی برخوردهای رشدی داشت. در هر صورت، وقتی وارد خطی بودن/غیر خطی بودن کشتن افراد در کودکی می شوید، شانس اعدام ها چنان نامطلوب می شود که شما را یک بار دیگر از این تجربه رها می کند.

من هیچ سرنخی ندارم که آیا در نهایت فصل دوم را خواهیم داشت یا خیر. به سادگی در تعداد بازیگران و اپیزودها دقت کنم، می توانم ببینم که در آینده دیگر نیازی به دیدن نمایش کندرا نخواهم داشت، که علاوه بر این، بسیار زیاد است. از آنجایی که سفر در زمان بدون هیچ آدم بدی مستقر است، آیا به طور قابل توجهی بیشتر فکر می شود؟ عدم احساس اعتماد به نفس بیش از حد

فکر می‌کنم بسیاری از مردم ارزش این نمایش را برای آنچه که هست نمی‌دانند و آن را به هنجارهای چیزی که نیست، می‌دانند. افراد این نمایش را با بولت و گلیمر مقایسه می‌کنند، اما به یاد نمی‌آورند که هدف کلی این نمایش این است که آن چیز خودش است. درست در ابتدای نمایش، آنها 2 تا از کم‌نظیرترین شخصیت‌های DC را ارائه می‌کنند که Hawkman و Hawkgirl ارائه شده‌اند. آن‌ها با شخصیت‌های غیرضروری در Bolt and Blaze، شبیه به The Iota و Firestorm کنار هم قرار گرفته‌اند. مکان نمایش واقعی در قسمت های آزمایشی توسط خود شخص اشک ردیاب مشخص شده است. این او به عنوان یک شخص نبود که از شخصیت های مختلف حمایت می کرد. با این حال، او، دیوار چهارم را شکست و انگیزه پشت نمایش را درک کرد. وقتی نمایش را همان طور که هست تصدیق می کنید، به جای اینکه از چیزی که می توانست باشد عصبانی شوید، متوجه می شوید که این نمایش بسیار عالی است. برای اصولی که برای خودش تنظیم می کند، می توانم بگویم که نسبت به بولت در هنجارهای خودش بهتر شده است. این نمایش‌ها در هنجارهای مشابه عملاً یکسان نیستند، و شما باید نحوه تنظیم را برای داشتن گزینه تماشای این نمایش بیابید. بولت خودش را به عنوان یک سریال خلافکار با سریال های مخفی و ابرقهرمانی و پلیسی معرفی می کند. فقط 50 درصد آن در کل بولت قابل توجه است. Legends of Tomorrow خود را به‌عنوان یک کلاهبرداری از خود می‌سازد که فقط یک طنز متا و هوگواش نامنظم است. گسترش جان کنستانتین، والی وست، و ناتانیل هیوود مدل های باورنکردنی هستند. مدل دیگر این است که این نمایش اصلی داخل کل Arrowverse است که واقعاً دیوار چهارم را می شکند. برای دیدن ارزش در زباله های نامنظم، باید این نمایش را برای آنچه هست تصدیق کنید. Nichijou، Pop Group Epic، و Gintama (هر یک از این 3 انیمیشن هستند، اما موضوع را تغییر نمی‌دهد) به خاطر چیزهایی که این نمایش برای آنها ارزیابی کم می‌شود مورد تحسین قرار می‌گرفتند. نگه داشتن آن بر روی یک پلتفرم، ساخته شده توسط هنجارهای یک نمایش کاملاً منحصر به فرد، مطمئناً بحث شایسته ای نیست. اجازه دارید نمایش را دوست نداشته باشید، اما آن را مطابق با هنجارهای بولت نگه ندارید. اگر نه، من باید بولت را به اصول شوالیه کسل کننده نگاه کنم. چیز خودش است.

در حال حاضر من عاشق Blaze هستم، بنابراین این نمایش یک ایده جذاب به نظر می رسد. من وارد فصل اول شدم و بعد از قسمت های اولیه خیلی ناامید شدم. به دلایل ناشناخته من شروع به تماشای فصل دوم کردم که در نتفلیکس منتشر شد. با اطلاعات نامشخص در مورد هر یک از شخصیت ها، من این گزینه را داشتم که به خوبی با افسانه نمایش همراه شوم. من واقعاً در فصل دو خوشحال شدم و احساس کردم که فرض اینکه آنها به انجام کاری که داشتند آن را به خوبی انجام می دادند، ممکن است حماقت زیادی باشد. در زمانی که من در ابتدا فصل 3 را دیدم از اینکه به کجا می رود شگفت زده شدم. آن‌ها سبک و لحنی را که در فصل 2 با آن شروع کرده بودند به پایان رسانده بودند.

فصل 4 تا حدودی بسیار عجیب و فوق‌العاده بود اما در عین حال واقعاً دلپذیر بود، زیرا می‌توانستم ببینم که نمایش تلاش می‌کند تا به همان اندازه جذاب باشد. همانطور که واقعا می توان انتظار داشت. در اینجا به نظر می رسید که آنها به سمت ماوراء طبیعی جهان متمایل شده اند (یا اگر بگویم چندجهانی قبلی برای من توصیه می شود). چند شخصیت جدید و بی‌حساب را ارائه کرد که نمایش را ادامه داد.

فصل 5 یک فصل فوق‌العاده با ایده‌های خلاقانه و آنتاگونیست‌های جذاب بود. من در هر مورد واقعاً در این راه مشارکت داشتم که Legends هرگز مانند The Glimmer تعداد اپیزودهای مشخصی در هر فصل نداشت. هنگامی که این برنامه فصل سازگارتر را دارید، اجازه دهید سریال حول داستان واقعی آن متمرکز شود و اپیزودهای پرکننده متعددی را که در دیگر نمایش‌های Arrowverse بسیار رایج هستند، از بین ببرد.

به طور کلی، Legends of Tomorrow یک نمایش بسیار سرگرم کننده است که واقعاً قابل قبول است، با این فرض که شما به دنبال برخی از حماقت های شاد هستید. با این حال The Glimmer پیوسته به عنوان یک خاطره گرامی برای من باقی خواهد ماند (از آنجایی که او محبوب ترین ابرانسان من است)، باید بگویم که این نمایش بهتر از The Blaze است.

افسانه‌های شگفت‌انگیز و کتاب‌های مصور، هر برنامه‌ای جذاب خواهد بود که شبیه این به نظر برسد و صرف‌نظر از 3 قسمت ابتدایی دلسردکننده، خط داستانی هرگز ادامه پیدا نکرد. به نظر می‌رسید که فصل 1 به یک نمایش هولناک عشقی هولناک بدون هیچ گونه ارتقاء در فعالیت یا CGI برای کاهش تبدیل شود.

به یک مشکل روحی بین گرفتن جان یک کودک برای صرفه‌جویی «میلیاردها» با شباهت‌ها ختم می‌شود. خانواده شکارچی اشک و یک "کودک آدولف هیتلر". بدون در نظر گرفتن کشتن «آدولف هیتلر بی‌گناه»، بدون در نظر گرفتن کشتن «آدولف هیتلر بی‌گناه»، بدون توجه به کشتن «آدولف هیتلر»، کاملاً «WTF» را فریاد زد، اما انگیزه‌اش برای هولوکاست بسیار بزرگ‌تر در موقعیت‌های دقیقاً مشابه، بیشتر «کودک» است. از یک "ظالم جهانی" آینده. تمام کردن عجولانه با پایانی که به‌طور تصادفی آویزان شده بود به‌منظور گیج‌کردن و «بستن پایان‌های آزاد» با اپیزود بعدی منحرف‌کننده برای اشغال کردن، با یک «PFfffT» بزرگ شکست خورد. من به‌عنوان یک احساس می‌کنم که نبرد در 8 قسمت تمرینی کامل برای بیهودگی و اعتماد به نفس بیش از حد آزادانه و از دست دادن اعتماد به محتوا بود که روزنامه‌نگاران انرژی و خلاقیت بیشتری را بهبود می‌بخشند یا احتمالاً انرژی و خلاقیت بیشتری را سرمایه‌گذاری می‌کنند.

بی احترامی به کتاب‌های کمیک دی سی شخصیت‌ها که در واقع چند نوع رویای قانع کننده و باورپذیر داشتند. حمل "پیکان" تلاشی وحشتناک برای ماندن در بالای آب نیز ناموفق بود. من در حال حاضر به طور قابل توجهی کمتر سریع می توانم قسمت های "پیکان" را دنبال کنم. حدس و گمان بهتر از "ایمان" به Wonder آن را به هم نمی ریزد... با این حال.