🎥 دانلود سریال Death Note 2006 (دفترچه مرگ) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

"لایت یاگامی"، مرد جوانی که از جرم و بزهکاری بیزار است، تصادفاً دفتری پیدا می‌کند که رویش نوشته‌شده "دفتر مرگ" (Death Note). در صفحهٔ اول دفتر توضیح داده‌شده که اگر نام شخصی در دفتر نوشته‌ شود و نویسنده در همان‌حال چهره شخص را در ذهنش مجسم کند، آن شخص پس از ۴۰ ثانیه خواهد مُرد. "لایت" در صدد استفاده از دفتر بر می‌آید…
دفترچه مرگ ، نام یک انیمیشن سریالی است که توسط تتسورو آراکی ساخته شده است. داستان این انیمیشن سریالی درباره‌ی یک دانش‌آموز باهوش دبیرستانی هست که نبردی پنهانی را برای از بین بردن مجرمین آغاز می‌کند. او با نوشتن نام این افراد در دفتری خاص ، جان آنها را می‌گیرد و…

جهت دانلود سریال Death Note 2006 (دفترچه مرگ) دوبله فارسی بدون سانسور با زیرنویس فارسی چسبیده به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

با ادامه غرق شدن در دنیای انیمه ، انتخاب من برای تماشای "مرگ یادداشت" اتفاقی نبود. بسیاری از دوستان تماشای آن را به من توصیه کردند و نظرات طرفداران نشان داد که این دقیقاً همان چیزی است که شما باید آشنایی خود را با فرهنگ انیمه شروع کنید. اضافه نیست که طبق یک نظرسنجی که در سال 2007 توسط وزارت فرهنگ ژاپن انجام شد ، "Death Note" در بین بهترین مانگای تمام ادوار در رتبه 10 قرار دارد. به جرات می توانم بگویم که پس از تماشای این داستان خارق العاده ، که طرح آن را نه در ادبیات و نه در فیلم ها ملاقات نکرده ام ، ایده من در مورد هماهنگی خیر و شر و همچنین مفهوم لغزنده ای مانند "عدالت" ، متحول شده است.

من به ویژه می خواهم بر غیرقابل پیش بینی بودن کل سریال ، فضای مهیج و همچنین ارزش تجزیه و تحلیل جداگانه ، شخصیت ها و دلایل برخی اقدامات شخصیت های اصلی تأکید کنم. به نظر من نور یاگامی یک بچه مدرسه ای معمولی نیست و هرچه حوادث بعدی بیشتر شود ، درک انگیزه کارهای او دشوارتر می شود. خنکی که او افرادی را که با او می جنگند به اعدام محکوم می کند ، به تدریج درک اولیه از دیدگاه های ساده لوحانه وی و راه حل هایی را برای حل چگونگی ساختن جهان به مکانی بهتر با گرفتن زندگی جنایتکاران مشتاق نفی می کند. اوضاع با مخالف اصلی نور کاملاً متفاوت است. "L" ، که به ما ryuzaki نیز گفته می شود ، با پیشرفت داستان بسیار واضح تر و نزدیکتر به من می شود ، و نگرش او نسبت به Light گاهی اوقات شبیه یک دکتر عاقل و مهربان است که در واقع نسبت به صاحب نوت بوک احساس ترحم می کند ، نفرت پیروی از افکار شخصیت ها نیز جالب است - در این انیمه ، این قسمت از نحوه آشکارسازی شخصیت ها بیشترین پاسخ را از من به عنوان بیننده برمی انگیزد.

حوصله نوشتن ندارم در مورد موسیقی ، که بسیار متفاوت است و همیشه از نظر احساسی و هماهنگی منعکس کننده روحیه و احساسات روی صفحه است. من احتمالاً تنها کسی نیستم که پس از تماشای "یادداشت مرگ" ، چند قطعه مورد علاقه در وب را پیدا کرده است ، و به طور تصادفی به آنها گوش می دهی ، یک جریان افکار دور از شلوغی روزمره را جلب می کنی و بارها و بارها درباره اختلاف ابدی در مورد خوب و بد. از این گذشته ، کسی معتقد است که خیر و شر دو طرف آشتی ناپذیر هستند و شما فقط باید تصمیم بگیرید که در این زندگی طرفدار کدام یک باشید. نظر دیگر ، که بیشتر به اشتراک می گذارم ، به ما می گوید که خیر و شر دو جز components جدا نشدنی از ماهیت همه چیزهایی هستند که ما را احاطه کرده اند. اما از آنجا که من خوش بین هستم ، یک واقعیت عجیب و غریب را به این مشاهدات اضافه می کنم: سایه ، همانطور که می دانیم ، نبود نور است. شر فقدان خیر است. اما در عین حال ، نور می تواند بدون سایه وجود داشته باشد ، اما سایه بدون حضور نور غیرممکن است. و در واقع ، همه چیز در این زندگی نسبی است. به هر حال ، بدون شک نور درخشان اصلاً شخص شروری نبود. این شامل موارد رذیلت و صفاتی مانند غرور و عصبانیت ، ساده لوحی و حداکثر گرایی بدنام جوانی است. و در اینجا نمی توانید کمکی کنید اما از خود نپرسید ، اگر دست روی آن دفترچه یادداشت بگذارم چه کار می کنم؟ آیا من مثل نور گروگان او هستم؟ افکار در مورد این ترکیب همان ترکیب Hideki Taniuchi - "L بدون تم" را تداعی می کند. این موتیف هیجان انگیز (در میان بسیاری از موارد کم اهمیت در این انیمه) است که برای من قلباً جذاب ترین شده است ...

"یادداشت مرگ" - انیمیشن ، که کاملاً ناعادلانه است فقط به یک ژانر کارآگاهی ، فقط به دلیل آمیزه ای شگفت انگیز از فرم های روایی ، در یک نفس به نظر می رسد. طرح با شما توسعه می یابد ، و نه همیشه ، روی صفحه نشسته اید ، به دور از جنگ های تنش آور و بی قرار انسان ، با اطمینان می توانید ارزیابی شخصی خود را از تصمیمات و اقدامات شخصیت های اصلی ارائه دهید. همه چیز چنان بحث برانگیز است که حتی مفهوم "عدالت" نیز از ملاک قابل توجهی برخوردار نیست. عدالت چیست ، که برخلاف عدالت افراد دیگر ، برای هر شخص متفاوت است؟ نور خودش را خدایی تصور کرد و کاملاً فراموش کرد که خدا عدالت نیست ، بلکه کاملاً چیز دیگری است! .. اما عاشق با عدالت هدایت نمی شود ، تا وقتی عشق وجود دارد ، هیچ کس به عدالت فکر نمی کند. تصادفی نیست که این کلمات اغلب در رساله های مقدسین قرنها پیش می آید: "هرگز خدا را عادل صدا نکنید و از او عدالت نخواهید." من به "یادداشت مرگ" توصیه می کنم همه کسانی را که به جدی ، پر از معنای عمیق و نه انیمیشن سرگرم کننده علاقه مند هستند ، مشاهده کند.

اگر چیزی وجود دارد که Death Note داشته باشد ، این یک مفهوم خلاقانه است که می تواند واقعاً به برخی مفاهیم بسیار عمیق و جالب منجر شود. این نمایش می توانست عمیق و عمیق باشد ... با این وجود حرفی برای گفتن ندارد. گرچه این همیشه بد نیست ، اما فقط به این معنی است که این نمایش چیزی نیست جز سرگرمی بی معنی. هیچ چیز واقعاً منحصر به فردی در نمایش وجود ندارد زیرا برای داشتن یک نکته قدم اضافی بر نمی دارد.

ابتدا اجازه دهید به سوراخ های داستان بپردازیم: این نمایش موارد زیادی دارد و این یکی از موارد برجسته است بدترین چیزها در مورد این نمایش: شخصیت ها فقط برای مجبور کردن طرح در یک جهت خاص تغییرات زیادی در شخصیت خواهند داشت. این ناامیدکننده است زیرا موارد متعددی وجود دارد که باید نور گرفتار می شد اما تغییرات بزرگ شخصیت (یا همزمانی) باعث شد او از گرفتار نشود. اگر قرار است نوری فرار کند ، من می خواهم که او منصفانه فرار کند. بدون خم شدن قوانین. بدون توطئه اجباری با این حال ، این مجموعه دائماً دنیا را به اراده خود وادار می کند تا مطمئن شود همه چیز در یک جهت خاص پیش می رود. این برای بیننده ارزان ، ناعادلانه و ناخوشایند است.

انتهای Thor 2 را تصور کنید. سپر تصور کنید اگر در ارباب حلقه ها حلقه با افتادن آن به قطره 20 فوت از بین برود ... حتی وقتی تثبیت شد تقریباً غیرقابل شکست است. این نمایش یک یا دو بار این کار را نمی کند ، نه ، این کار را بطور مداوم انجام می دهد. قوانینی وضع می کند که برای بقای شخصیت ها بسیار مهم است و سپس این قوانین را فقط برای پرتاب "پیچ و تاب" می شکند. اگر چیزی دیگری وجود داشته باشد این یک اشتباه است ، زیرا پیچ و تاب های طرح فقط در صورت مناسب بودن در طرح نتیجه می دهند. این نمایش به نظر می رسد که واقعاً هوشمندانه است اما اینطور نیست.

حفره های کوچکی که متوجه شدم این بود: اگر کسی با خودکشی بمیرد ، چه عواملی باعث می شود که آنها بلافاصله بمیرند؟ آیا فرد نمی تواند خاموش شود و کیرا را بکشد و سپس خودکشی کند؟ چگونه رم توانست واتارای را بکشد در حالی که این امر به وضوح به یک انسان کمک می کند؟ چرا ریوک تغییر کاراکتر ناگهانی در کمک به نور در یافتن دوربین ها حتی وقتی که قبل و بعد از آن قسمت گفت که کمکی نمی کند؟ چرا رئیس یاگامی اراذل و اوباش را بدون دادن حق تسلیم به آنها کشت؟ این خلاف شخصیت اوست. چگونه کسی از انفجار آن حمله باند جان سالم به در برد؟ چرا در جهان وقتی بالاترین سوUS ظن آنها وجود دارد ، چراغها ساقه می شوند !!! به طور جدی ، او شماره یک مظنون آنها است و وقتی LIGHT می گوید "من را از شر اشکالات خود جدا کنید" ، آنها او را از حالت رفع اشکال خارج می کنند. این نمونه ای از تغییر / تغییر شخصیت وحشتناک است. شخصیت ها به وضوح ثابت شده اند که نور مظنون شماره یک آنها است ، اما وقتی لایت می گوید "رفع اشکال کن ... می دانی ... فقط به این دلیل که" آنها این کار را می کنند ... چقدر احمقانه است.

اعتماد کن من ، موارد بسیار بیشتری وجود دارد.

مسئله مهم دیگر این نمایش خسته کننده بودن آن است. همین اتفاقات در این مد رخ می دهد: نور هوشمند است ، کسی که تعقیب می کند نور هوشمند است ، نور با تعقیب کننده دوست می شود ، تعقیب کننده می میرد ، نور هوشمند است ، شخصی که تعقیب می کند نور هوشمند است ، نور با تعقیب کننده دوست می شود ، تعقیب کننده می میرد. این نمایش شخصیت را به دنبال شخصیت بی فایده پرتاب می کند که هیچ کاری انجام نمی دهد جز اینکه فقط زمان طولانی تری برای نمایش بخرید. بسیاری از شخصیت های "جدید و غیرمنتظره" شروع به پیوستن به نمایش می کنند ، اما برای مقصود بسیار کمی غیر از طولانی تر و بزرگتر نشان دادن نمایش.

به طور کلی ، Death Note دارای نکات خوبی است ، اما همچنین خیلی بد دارد فرضیه بسیار خوبی است و بسیاری از بازیگران پشتیبانی کننده (L ، Near ، Mello) شخصیت های بسیار جالب و جذابی هستند ، بقیه بازیگران کسل کننده و کسل کننده هستند. نور تقریباً انگیزه ای غیر از "چون من می خواهم" ندارد که باعث می شود او باورنکردنی 2 بعدی باشد. چرا باید به نور اهمیت دهیم؟ او هیچ ویژگی جالبی ندارد ، هیچ «دیدگاهی» ندارد و شخصیتی غیر از «باهوش» بودن ندارد. او یک وسیله طرح پیاده روی است. از آن بدتر ، جانشین او (که از دست من فرار می کند) دقیقاً یک کپی از نور است اما حتی کسل کننده تر. این یک پسر بچه است که فقط با کیرا وسواس دارد و واقعاً یک داستان عقیم احمقانه دارد: "من مردم را می کشم زیرا فهمیدم دانش آموزان دبیرستان عقیم هستند".

قسمتهای خوب نمایش عمدتا در فرضیه آن و چند شخصیت کاملاً خوب کار شده آن است. به غیر از این ، تماشای آن کاملا ناامید کننده و ناامید کننده است.

به عنوان توضیح کافی است که پس از خواندن نظرات، انتظار داشتم یک سریال تا حدی بازتابی - یعنی. چیزی که برای دریافت بینش نیاز به تفکر دارد - و بسیار ناامید شد. انصاف را بگویم نه در طول کل دوره تماشای سریال، بلکه واقعاً بلافاصله پس از اولین اپیزودهای نگران کننده و هر چیزی که بعد از آن اتفاق افتاد.

هدف من وارد شدن به جزئیات داستان سریال نیست. ایرادات اصلی آن نیستند، بلکه با این تصور که Death Note به هر نحوی «محرک فکری» یا مانند آن است، کار را انجام دهید. تصور و تقریباً هر جنبه دیگری از شخصیت پردازی قهرمانان آن به شدت نادرست است، و پویایی کل سریال - بر اساس هر معیاری که برای ارزیابی هنر انتخاب کنید - عمیقاً ناآگاه است. صرفاً به این معنا نیست که کل نمایش قهرمان‌ها ناپخته است (اگرچه شباهت‌های زیادی با، برای مثال، تصویرهای مسطح و قهرمانانه در کتاب‌های فانتزی وجود دارد) آنها در کل به شدت اشتباه تصور می‌شوند، یا بهتر است بگوییم خالی از تصور هستند، فقط با مفاهیم ابتدایی برچسب زده شده‌اند. مانند "نابغه"، "خنگ"، "دخترانه" و غیره. این به طور طبیعی سرعت سریال را تعیین می کند، و این کار را به صورت منفی انجام می دهد، به خصوص در ابتدا: البته من متوجه می شوم که هدف از راه اندازی بوده است. پیش‌فرض سریع و برای ایجاد یک چیدمان شخصیتی که به‌طور مؤثری تعلیق ایجاد می‌کند، که باعث شد نویسندگان تصمیم لایت را برای تبدیل شدن به «خدا» «دنیای جدید» - اتوپیای مورد نظر خود و در نتیجه کشتن جنایتکاران بی‌شماری، بدون در نظر گرفتن شواهدی جز تلویزیون، فشرده کنند. -پخش های خبری در قسمت اول- اما دقیقاً همین تصمیم احتمال باورپذیری عملکرد قهرمان اصلی را تقریباً از بین می برد. و ممکن است بیان کردن طرح به شکل بالا بی‌معنی به نظر برسد: این اساساً تنها چیزی است که در مورد آن می‌توان دانست.

به استثنای حضور Death Gods، که قدرت‌های آن‌ها به عنوان Death Notes اجازه کار می‌دهد: اما اینها ساختاری بی انگیزه و خنده دار هستند که اعتبار سریال را از بین می برند، نه تنها به این دلیل که خدایان مرگ هستند، و به همین دلیل موجودات افسانه ای نسبتاً مضحکی هستند - بلکه بیشتر از همه به این دلیل که به شدت درمانده و بدون هیچ توضیح جالبی جاسازی شده اند. در داستان و آنها به صورت فردی هیچ شخصیت مشخصی ندارند. علاوه بر این، آنها به ندرت به عنوان کاتالیزورهای داستانی اهمیت دارند (زیرا به ظاهر هیچ ایده ای در مورد نحوه گنجاندن آنها به طور منطقی وجود نداشت) اما هنوز هم در تمام مدت صرفاً به دلیل عملکرد آنها به عنوان یک ابزار داستان ضروری و به همین دلیل دائماً معرفی می شوند (به طور غیرعادی دلخواه) برجسته می شوند. قوانینی که احتمالات Death Notes را شکل می دهند. خود خدایان بد فکر شده، بد ارائه شده اند و بد در قوس داستان ادغام شده اند، و بنابراین حضور آنها اغلب ناخوشایند و آزاردهنده است.

از آنجایی که جدی گرفتن داستان کلی واقعا سخت است، من امیدوار بودم که شخصیت‌ها حداقل تا حدی این شرایط را با جالب بودن تسکین دهند - اما اینطور نیست. نور و L. - که برای بخش زیادی از سریال مرکز مطلق داستان هستند - بزرگ ترین نقص آن هستند. آنها در هیچ نقطه ای مشخص نیستند و در هیچ نقطه ای مانند انسان ها عمل نمی کنند. به نظر می رسد که هر دو علاقه ای به چیزی ندارند که هنوز به طور مرموزی می دانند و می توانند همه چیز را پیش بینی کنند (به عنوان مثال: هیچ یک از آنها هرگز در حال خواندن کتاب دیده نشده اند، هیچ یک از آنها در هیچ نقطه ای بحث علمی یا فلسفی نداشته اند). می‌دانم این خواسته‌ها ابتدایی هستند، و فقط باید مثال زدنی باشند: کافی نیست به شخصیتی اجازه دهیم کتابی درباره نظریه ریسمان در دست بگیرد و او را نابغه نشان دهد- اما L. و Light بدتر از آن هستند: آنها صرفاً نابغه هستند، بدون اینکه داشتن شخصیت - که بدیهی است یک پارادوکس است و باعث می شود آنها مانند ربات های وسواسی عاری از هرگونه انگیزه به نظر برسند. فرض اصلی، اینکه لایت می‌خواهد دنیایی برای «مردم مهربان» بسازد، در کل سریال بیش از چند جمله به آن پرداخته نمی‌شود. او هیچ معضل اخلاقی را منعکس نمی کند، یا به هیچ وجه از آن عذاب می دهد، او حتی احساس نمی کند که ممکن است تناقضی در قتل بدون پشیمانی وجود داشته باشد تا دنیایی پاک تر بسازد - در عوض هر چیزی که بیننده از افکارش درک می کند. نقشه های کودکانه و برداشت های مضحک او هستند. از سوی دیگر، L. هنوز مبهم‌تر است: او هیچ شخصیت، پیشینه یا انگیزه‌ای به جز غرور ندارد، و فقط چند علامت تجاری کلیشه‌ای به او داده می‌شود که به طور مبهم نماد تمرکز و وسواس است. بنابراین پویایی طرح عبارت است از: آیا او دستگیر خواهد شد؟، و تغییرات متنوع آن - بقیه ساختار سریال فاقد هر گونه جنبه باورپذیر است.

من به شخصیت مهم دیگری یعنی میسا اشاره نکردم. من نمی خواهم زمان زیادی را صرف بحث در مورد او کنم زیرا او واقعاً مایه شرمساری است. فکر می‌کنم هرگز -حتی در جعل‌های اکشن‌های شیطنت‌آمیز هالی وود- شخصیتی با چنین طراحی جنسی ندیده‌ام. عشق بی قید و شرط او به نور هرگز توضیح یا تجزیه و تحلیل نمی شود، بلکه صرفاً به عنوان فرض دیگری معرفی می شود که می تواند به عنوان یک وسیله داستان مصنوعی استفاده شود و در نتیجه به راحتی امکان نشان دادن تصادفی او را در یک غفلت کوتاه در بر می گیرد. واقعاً؛ به ذهنم رسید که شخصیت او از میان برخی از هنتای ها به یک "بچه" (ضرب المثل: همانطور که او مانند یک بچه کوچک رفتار می کند) نزدیکتر می شود. من نمی توانم باور کنم که چگونه کسی می تواند با چنین قهرمان داستان ناآگاهانه ای راضی شود.

علیرغم اینکه این فقط انتقادی بوده است، من به سریال چهار ستاره می دهم: در درجه اول به این دلیل که در بسیاری از موارد توانسته واقعاً یک میدان تعلیق قوی ایجاد کند و من را -بی تناسب با کیفیتش- تماشا کنم. قسمت‌ها (اگرچه من را ترک می‌کنم، علاوه بر اینکه می‌خواهم بدانم چه اتفاقی می‌افتد، عمیقاً ناراضی هستم)، و علاوه بر این، انتقاد در سطح نسبتاً بالایی است، در مقایسه با مثلاً: Pokemon. در نهایت Death Note چیزی جز یک سریال قابل تامل و خوب است و در بهترین حالت آن را -با عباراتی که خیلی هم تحقیرآمیز نیست- نامید: بی ضرر، ساده لوح، کمی کودکانه. بنابراین واقعاً یا تصور نادرست و نادرست است یا قصد تفکر ندارد. برای کسانی که خودشان نمی توانند آن را تصور کنند، فضایی از عقل ایجاد می کند، یعنی مدلی از نبوغ ایجاد می کند که برای کسانی که نمی توانند ساختگی بودن آن را ببینند، لذت بخش است.

احساس می‌کنم بیشتر موارد قبلاً در مورد کامل بودن این انیمه گفته شده است - طرح داستان بسیار پیچیده و جالب است، من در اکثر قسمت‌ها روی لبه صندلی خود نشسته بودم.

یکی چیزی که می خواستم با نظر خودم روی آن بسنجیم، پایان آن بود. بسیاری از مردم اظهار می کنند که سریال پس از قسمت 25 (مرگ L) بخشی از جذابیت خود را از دست می دهد و نمی توانم بگویم که کاملاً با این ادعاها مخالفم. برای من L شخصیت مورد علاقه من بود و از دست دادن او به زودی من را غمگین کرد، اما در مورد محتوای قسمت های باقی مانده نیز نگران شدم. Near و Mellow به اندازه L احساس خوبی نداشتند و تعاملات پویا و جالبی مانند L و Light همیشه نداشتند. در همان زمان مردم به شلختگی نور و اینکه چقدر از شخصیت او خارج بود اشاره کردند. اما اینجاست که من به نوعی مخالفت می کنم.

برای من نور البته حساب شده و هوشمند است. اما یکی از ویژگی های قوی دیگر او خرده نگری و منیت بزرگ اوست. همان زمانی که او مردی را در تلویزیون که ادعا می کرد L است در قسمت های اول بدون فکر کردن به وضوح کشت. پس از مرگ L، نور بیشتر شل می‌شود، زیرا فکر می‌کند که برنده شده است. او چنان در سرش فرو می‌رود که شروع به لغزش می‌کند و به جای اینکه خونسرد و حساب شده بماند، از شانس خود برای خودنمایی استفاده می‌کند. مثل «من بردم» او در قسمت آخر. به همین دلیل است که پایان آن بسیار عالی است و من را به یاد آخرین فصل Breaking Bad می اندازد. من این احساس را داشتم که در تمام مدت به کجا می رود. همان بریکینگ بد. می دانستم هیچ پایان خوشی در انتظار نور نیست. او بیش از حد خودباور و گستاخ می‌شد، حتی به کشتن نزدیک‌ترین‌هایش اهمیت نمی‌داد تنها چیزی که مهم بود این بود که به‌عنوان یک خدا دیده شود و در «بازی» برنده شود.

استیصال رقت‌انگیز او در قسمت آخر به این نتیجه رسید. بعد از این همه ساخت خیلی سخت تر. او در تمام طول نمایش بسیار پرطرفدار بوده است، بنابراین دیدن او در موقعیتی که سعی می‌کند در صدر قرار بگیرد اما کنترل خود را از دست داده، دردناک است. او بسیار ناامیدانه تلاش می‌کند تا شخصیت خدایی باشد که سال‌ها صرف ایجاد آن کرده است و با دانستن اینکه راهی برای رفتن وجود ندارد، شروع به کشیدن نی‌ها می‌کند و ما طرفی از نور را می‌بینیم که حتی نمی‌شناسیم. حتی مونولوگ‌های دراماتیک او هم به شدت شکست می‌خورند و با گلوله خوردن او به پایان می‌رسد و روی زمین کثیف انبار دراز می‌کشد. در این درد او حتی می‌فهمد که ممکن است دلش برای روابطی که بدیهی می‌دانست از دست بدهد - میسا که به نظر می‌رسید قبل از آن هرگز حتی یک لحظه هم فکر نکرده بود.

و نحوه مرگش، با نوری که با شکوه به او برخورد می‌کند. روی پله‌ها، کسی جز شینیگامی، ریوک، آن را کشته است.

این همان پایانی است که پس از تماشای آن متنفرم، اما با گذشت زمان به عشق تبدیل می‌شوم. و نمی‌توانستم برای داستانی جدی و تلخ مانند Death Note پایانی بی‌نقص و تلخ‌تر آرزو کنم. اما البته این فقط نظر من در مورد آن است.

باید شروع کنم و بگویم که این یک نمایش شگفت‌انگیز است و با فرض اینکه شما عصبی هستید با فرض اینکه باید Demise Note را تماشا کنید، موافقم که 100 درصد تمام مراحل را پشت سر بگذارند، صرف نظر از اینکه قبلاً یک انیمیشن ژاپنی را تماشا نکرده‌اید یا خیر. بسیار شبیه به من نیست. شما می توانید احساس کنید که این یک نمایش برای شما نیست، و شاید هم نیست، اما بدون توجه به اینکه شک داشتم یا نه، مطمئناً برای من بود.

من سرزندگی و مانند آن را دوست دارم، اما من به سادگی به نظر نمی رسد که هرگز آمادگی جدی گرفتن سبک انیمه را نداشته باشم و واقعاً با شخصیت ها ارتباط برقرار کنم، بنابراین به طور کلی با این فرض که بالاخره یک انیمه را تماشا می کنم، به سرعت از کار می افتم. در حالی که سبک انیمه مشهود است، اما به نظر نمی‌رسد که اساساً به‌اندازه طرح و شخصیت‌ها کاملاً واضح به نظر می‌رسند، اما بیان‌های اقتباس‌شده و بیش از حد نادرست ارائه‌شده در این شیوه آهنگ‌سازی نیست. چیزی که من به دست آوردم یک جهان و شخصیت های جذاب بود و از جهات متعدد به نظر می رسد ترکیبی خارق العاده بین سبک ژاپنی و نوشتار غربی باشد.

نمایش اساساً از دو بخش تشکیل شده است که اولین آن یک اثر بزرگ است. با یک داستان خارق العاده و تمایل به ادامه تماشا پس از اتمام هر قسمت، هر قسمت مزیت شما را توسعه می دهد. شما این گزینه را نخواهید داشت که یک قسمت انفرادی را انتخاب کنید که احساس پر بودن می کند، هر کدام به نحوی خلق می کنند.

در حالی که قسمت آخر وحشتناک نیست، هر چند خارق العاده باشد، چند قسمت را ارائه می کند. پیشرفت هایی که به نمایش آسیب می رساند. شما به سرعت متوجه خواهید شد که چه زمانی این تنظیم لحن انجام می شود، زیرا کاملاً واضح است، و در نظر داشته باشید که قسمت پایانی از داستان جدی تر و فشرده تر که در قسمت های متعدد اولیه ارائه شده بود، فاصله می گیرد. در واقع احساس مهمی به نظر می رسد، شاید برای شروع آن نباشد، اما در نهایت از آنجایی که همه چیز با هم ترکیب می شود، شما اثر را احساس می کنید و من فکر می کنم که یک تکمیل ایده آل بود، صرف نظر از اینکه در ابتدا "اضافی" به نظر می رسید یا خیر.

br/> من آن را به زبان انگلیسی تماشا کردم و صداپیشگان کار احمقانه‌ای انجام دادند و آنها واقعاً فهمیدند که چگونه می‌توانند انرژی و ویژگی‌هایی را که شخصیت‌ها بیان می‌کنند به دست آورند، این باعث می‌شود شما احساس عشق، تحقیر، درک و همه چیز کنید. تمایل به افراد جهان، و برای من هر صدا برای فرد مناسب است، چه شخصیت های اساسی و چه فرعی. موضوعات و نقطه نظرات در سطح و زیر سطح بسیار قابل درک است، و شما دیدگاه آنها را بدون توجه به اینکه می دانید کجا اشتباه است، درک می کنید.

اکثر افرادی که در IMDB کاوش می کنند می گویند که قسمت آخر یک نمایش استاپر را خراب می کند، و در نظر داشته باشید که قسمت آخر را تقریباً به اندازه اول دوست نداشتم. ترکیب فوق‌العاده و شخصیت‌ها مانند قبل ادامه می‌یابد، صرف نظر از اینکه طرح کلی به اندازه نیمه اولیه که آن بخش را به یک اثر هنری تبدیل می‌کرد، کاملاً نزدیک و دقیق نیست. در حالی که قسمت پایانی آنقدرها هم حیرت‌انگیز نیست، هنوز عالی است و به آن پایبند باشید، همانطور که من فکر می‌کنم یکی دو قسمت آخر شگفت‌انگیز هستند! کل نمایش درگیر شدن فوق العاده ای در شخصیت ها، رازها، چرخش های خارق العاده بود و هر چه بیشتر برای دنیا و افراد مصرف شود، سریال بهتری می شود. بسته کلی که دریافت می کنید هشدار دهنده است.