🎥 دانلود سریال Hotel Del Luna 2019 (هتل دل لونا) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

"جانگ مان وول" مدیر هتل دل لونا، یک هتل بسیار قدیمی در پایین شهر سئول می باشد. او سالیان خیلی قبل اشتباهی بزرگ انجام داده و در این هتل گیر افتاده است و باید با مشتریان هتل که ارواح هستند سروکله بزند. او بسیار زیبا اما دمدمی مزاج، بدگمان و حریص است. "جو چان سونگ" مردی خوش قلب و صادق است که به عنوان دستیار مدیر در آنجا کار میکند. طی اتفاقاتی او مدیر هتل می شود و . . .

جهت دانلود سریال Hotel Del Luna 2019 (هتل دل لونا) دوبله فارسی بدون سانسور با زیرنویس فارسی چسبیده به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

HDL وقتی به نمایش درآمد یک درام فوق العاده هیجان انگیز بود و فکر کردم این عنوان از این نظر جذاب است که واقعاً باعث ایجاد لنزهای سینمایی فانتزی می شود. با نگاهی اجمالی به طرح ، با این حال ، کمی بیش از حد درام 2013 خورشید استاد را به یاد من آورد (همچنین به عنوان یکی از درام هایی که فکر می کردم IMO استثنایی است ذکر شده است). این شخصیت بانوی برجسته درام شخصیت وی را شامل می شود که می تواند ارواح را ببیند ، علی رغم اینکه از داخل و خارج انسان است و بدین ترتیب یک نمونه دقیق از شخصیت Gu Chan-sung (GCS) در HDL بود. هدف هر دو شخصیت است؟ برای خلاص شدن از ترس فرد ، باید با ترس خود روبرو شوند. چطوری انجامش بدهم؟ از طریق برقراری ارتباط با ارواح و برآورده ساختن نیازها و خواسته های آنها (چه خوب و چه بد) و سپس برخورد با ارواح انتقام جوی که توانایی قدرتمندی برای حمله به افراد زنده را دارند.

با توجه به این نوع مضامین ، در یادداشت دیگری / ایده های کاوش شده برای نویسنده خاصی برای یک درام منحصر به فرد است ، من تعجب می کردم که کدام نویسنده (HDL) را نوشت و معلوم شد که کسی نیست جز خواهران با استعداد Hong (هر دو که به طور اتفاقی فیلمنامه خورشید استاد را نوشتند تمام آن سال ها به عقب) بنابراین ، از این نظر ، شاید یکی از دلایل زیادی که باعث شد من از HDL آنقدر لذت نبرم ، این بود که خودم را دیدم که دوباره درامی را تماشا می کردم که تقریباً همان پیش فرض قبلی آن را داشت. با گفتن این موضوع ، HDL فقط شایسته ابراز تأسف نبود ، اما آنچه من خواهم گفت این است که از بسیاری از جنبه های دیگر به غیر از داستان آن استثنایی بود.

اول ، من آن را به افراد گروه لباس برای مجموعه ای از لباس های Jang Man-wol (JMW) این فرصت خارق العاده را داشتند که در طول درام بپوشند. صادقانه بگویم که قبلاً هرگز چیزی کاملاً شبیه به آن ندیده ام که به موجب آن زن اصلی به لطف سلیقه ظریف و بی عیب و نقص مد روز ، در هر قسمت حدود ده لباس ، مدل مو و لوازم جانبی مختلف داشته باشد. در مرحله دوم ، تولید کاملا شگفت انگیز بود ، نه؟ من نمی توانم یک قسمت را که "توجه به جزئیات" را فریاد نمی زند تقصیر نکنم. به طور خاص ، من به دلیل چقدر درجه یک و با عظمت ظاهری آن هم از داخل و هم از فضای هتل ترسیده بودم.

با این وجود آیا این برای نجات خط داستانی کافی بود؟ بیایید با خدایان ماگو شروع کنیم (در حال حاضر - کمی بیشتر در زیر توضیح خواهد داد).

اگر به درستی یادآوری کنم ، در کل حدود شش خدای وجود دارد که در HDL بازی می کنند (یعنی ثروتمند ، فقیر ، زندگی ، مرگ ، سلامتی و خدای عشق). هر كدام هدف متفاوتی داشتند ، اما این فقط هدف اصلی بود كه واقعاً به وجود JMW كمك كرد (بجز بقیه كه با شخصیت GCS درگیر بودند). بزرگترین نقطه ضعف برای من این واقعیت بود که من نمی توانستم درک کنم که چرا JMW آن نفرین دیرینه را به او تحمیل کرده است در حالی که واقعیت اصلی است که ماگو می توانست شمشیر را به هر کسی بدهد. (در واقع ، من حتی مطمئن نیستم که آن شمشیر ماه از کجا آمده است). به عنوان مثال ، بله ، من می توانم ببینم که شخصیت JMW از نظر داستان درام مهمترین شخصیت بود - او بعد از همه اقدام به کلاهبرداری ، قتل ، خیانت و در نهایت کشته شدن مردی را که دوست داشت (که سپس مگو فکر می کرد می تواند باشد) برای 1000 سال آینده به برخی از کرم شب تاب تبدیل شده است). اما اگر کسی را کشته اید ، چرا آنها را نجات داده است؟ در پایان ، من فهمیدم که JMW برای حرکت به زندگی بعدی ، تمام کاری که او باید انجام دهد این بود که از مجموعه حافظه خود بازیابی کند که چگونه او آن شخص را قبل از اینکه اجازه دهد از شیشه فرار کند و به او کمک کند تا مرحله بعدی زندگی خود. و بنابراین ، پس GCS چیست؟ برای من ، او چیزی بیش از یک قلبی نبود که مگو در زندگی JMW کاشته بود.

از نظر شخصیت JMW ، من واقعاً او را ذره ای دوست نداشتم. من درام های زیادی را دیده ام که در آن بانوی اصلی نقاشی نشده است تا دختر-مضطر باشد و اکنون می توانم به شما بگویم که JMW در واقع یکی است. در هر صورت ، من به دلایل زیادی از شخصیت او جدا شدم و در حالی که فهمیدم اینها همه ویژگی هایی است که شخصیت او را ساقط می کند ، اما نمی توانم احساس کنم که این ویژگی ها هستند که باعث می شود او حتی بیشتر از او بیزارم. br />
اول ، او از پول و خریدهای لوکس رونق می گیرد - بدون این جنبه مادی ، چیزی نخواهد بود که می گوید. نیازی به گفتن نیست ، او فقط به تهیه بهترین شراب و غذاهای فرانسوی اعتیاد دارد که فقط به بدهی های فزاینده می افزاید. به سختی او را خودکفا و مستقل می کند. دوم ، چرا GCS به گوسفندترین قربانی تبدیل شد ، در حالی که مدیران انسانی قبلی JMW می توانستند همان وظایف و وظایفی را که GCS بر عهده داشتند ، انجام دهند ، در نتیجه روند کمک به رفتن به زندگی پس از مرگ را با کمک به حل خواسته های مهمانان هتل خود تسریع کنند. مطمئناً ، من فکر می کنم مدیران گذشته او همه مردها نبودند ، یا مانند GCS جوان ، خوش تیپ و باهوش بودند ، اما حداقل آنها بیش از حد انسان هایی بودند که از نظر احساسی حضور داشتند و اگر ماگو آن گل را درون هر گل بکارد ، می توانستند به او کمک کنند که زودتر به اشتباهات خود پی ببرد. یکی از آنها سوم ، شخصیت او فاقد عمق است و JMW در بیشتر قسمت ها تا آخرین قسمت ها یک قدم تکان نمی خورد.

شخصیت GCS خوب بود ... مطمئن نیستم؟ من یئو جین گو را دوست دارم ، اما شخصیت او که احساس می کنم بیشتر از اینکه نقش اصلی را داشته باشد ، بیشتر شبیه یک نوع بازیگر نقش اول مرد بود. او رفت و به JMW کمک کرد تا نسخه بهتری از خودش باشد و حتی با کمک به ارواحی که در آنها ظلم شده بودند یا در شرایط بسیار ناراحت کننده و ناراحت مردند ، جان خود را به خطر انداخت. با این حال ، تمام داستان های جانبی اشباح بیشتر از داستان های JMW و GCS تأثیرگذار بودند. حداقل و در بیشتر موارد ، هر شبح شخصیت دارای خطوط داستانی منحصر به فردی بود.

همانطور که همه ما آگاه هستیم ، درام بدون طرح یک عاشقانه عاشقانه بین این دو نمایش چیست؟ متأسفانه ، و بسیار ناخوشایند من ، احساس کردم که ارتباط کاملاً کمی بین JMW و GCS وجود دارد. در حالی که می دیدید GCS به شدت مراقب JMW است و JMW بسیار ظریفانه همین کار را می کرد ، اما هیچ عشقی وجود نداشت که به زبان ساده بیان کند. برای اینکه عاشقانه ای وجود داشته باشد ، باید آن را احساس کنید - شدت ، شیمیایی و درد در چشم ها و به تصویر کشیدن احساسات. در اینجا نمی توانم کمک کنم اما احساس نکنم هرکسی که می گوید شاهد عشق عمیق این دو شخصیت بوده است به خودش دروغ می گوید. شما می خواهید عاشقانه واقعی روی صفحه را ببینید؟ برو تماشای Crash Landing on You که زمستان باد می وزد ، خورشید استاد ، شفا دهنده ، پاسخ 1997 ، راز ، او زیبا بود و غیره. خوب ، این یکی از همه جنبه ها کمبود داشت. من می دانم که JMW 1000 سال زندگی را برای اصلاح اشتباهات خود صرف کرده است ، اما طبق گفته قبلی من ، چرا 1000 سال طول کشیده است که یک انسان دیگر می توانست در طی 1000 سال به نقش گوسفند بپردازد؟ حتی داستان های پذیرنده / زنگ دار ، متصدی بار و متصدی اتاق بسیار جذاب تر و جذاب تر بودند ، و حتی اگر فقط برای مدت زمان 20 دقیقه به نمایش گذاشته شود (که IMO بسیار کمی بود).

آنجا هیچ حفره ای وجود ندارد - این طرح به راحتی می فهمد که او چه قتلی مرتکب شده است (که در نهایت تعجب آور نبود) و سپس از شر زنجیرهای درختی که در ابتدا روحیه او را به هم گره می زد ، از جمله تمام کینه هایش ، آزاد شد. وقتی تحلیل طرح را خواندم و جمله "به خاطر جرمی را که مرتکب شد اما به خاطر نمی آورد" دیدم ، خوب فکر کردم ، چه جرمی می تواند از خود قتل بدتر باشد؟ کاملاً قابل توضیح است ، نه؟ اما قابل پیش بینی ترین چیز این بود که او متوجه جنایت شد و سپس به زندگی پس از مرگ فرستاده شد قبل از اینکه خودش به عنوان خودش برگردد (فکر می کنم این اتفاق افتاده بود) در انتها. اما فکرش را بکنید ، تنها سوراخ های نقشه ارواح بود - چرا آنها مردند؟ آنها چگونه مردند؟ شرایط مربوط به مرگ آنها چگونه بود؟ از بسیاری جهات ، همه آنها جالب نبودند ، زیرا اکثر آنها حتی صحبت نمی کردند و مجبور بودند GCS را در یک تعقیب و گریز / مأموریت ادامه دهند تا به آنها کمک کند تا به زندگی پس از مرگ برسند. با این حال ، آنها هنوز هم جالب تر از داستان JMW هستند.

در مورد مگو و پنج مگو دیگر - سوال من چرا این تعداد زیاد است؟ من هدف هر یک را می فهمم ، اما کل فرضیه داشتن "خدای" در پایان را بسیار پیچیده و تصادفی یافتم. به عنوان مثال خدای سلامتی و سلامتی - منظور من این است که او با تمام داروهای دیگری که تهیه می کند جدا از نوشیدنی پایه گل JMW که سرانجام می نوشد ، چه می کند؟

خدای ثروت - بسیار تصادفی و غیر ضروری با توجه به اینکه او کمتر از 5 دقیقه برای مشاوره JMW ظاهر شد و سپس به هوای مطبوع فرو رفت. ماشین درو دروغناک Mago که احساس کردم بسیار غیرضروری است زیرا در اکثر نمایش ها فقط یک ماشین درو دروغین وجود دارد که کار را انجام دهد. درمجموع ، می توانست یکی از شرکتهای بزرگ Mago باشد که بیشتر اقدامات اولیه را دنبال می کند ، به جای اینکه هر یک تصمیمات وظیفه آمیز خود را بگیرد. ترکیبات دوربین و فلاش بک - من هرگز از بسیاری از دوربین های مشابه خسته نشده ام موقعیت ها در یک درام درخت ، ورودی ، فضای باز هتل و غیره و خیلی زیاد برای اسم بردن کمی خسته کننده است. ناگفته نماند ، فلاش بک ها تکراری بودند و هیجان درام را نمی افزودند.

Hotel Del Luna (HDL) وقتی در سال 2019 اکران شد ، یک درام بسیار هیجان انگیز بود و من فکر کردم این عنوان از این نظر جذاب است که واقعاً باعث ایجاد جنبش های سینمایی فانتزی می شود. با نگاهی اجمالی به این پیش فرض ، کمی بیش از حد درام سال 2013 خورشید استاد (TMS) را به یاد من آورد. علی رغم اینکه انسان است ، بانوی اصلی که درام اخیر نامگذاری شده است نیز این توانایی فوق العاده نادر را دارد که قادر به دیدن و برقراری ارتباط با ارواح است. بدین ترتیب یک کپی دقیق از شخصیت Gu Chan-sung (GCS) در اینجا در HDL وجود دارد.

اکنون نیز باید به خاطر داشته باشید که این نوع مضامین / ایده ها فقط برای یک نویسنده (نویسنده) خاص است برای یک درام ، و همانطور که معلوم شد ، این غیر از خواهران هنگ نبود که فیلمنامه های هر دو HDL TMS را نوشت. بنابراین ، از این نظر ، شاید یکی از دلایل زیادی که باعث شد من از HDL آنقدر لذت نبرم ، این بود که خودم پیدا کردم دوباره درامی را تماشا می کنم که تقریباً همان تمرکز داستان قبلی را دارد. با گفتن این جمله ، HDL فقط شایسته ابراز تأسف نبود ، اما آنچه من خواهم گفت این است که از بسیاری از جنبه های دیگر به غیر از داستان آن استثنایی بود.

اولاً ، من از افراد بخش لباس برای تهیه چنین مجموعه نفیسی از لباس برای جانگ من وول (JMW). صادقانه بگویم که من قبلاً هرگز چیزی کاملاً شبیه به آن ندیده بودم که به موجب آن زن اصلی در هر قسمت حدود ده لباس ، مدل مو و لوازم جانبی مختلف داشته باشد که از بسیاری جهات به لطف سلیقه بی عیب و نقص شخصیت او در مد بوده است. ثانیا ، تولید کاملاً شگفت آور بود و نیازی به گفتن نیست. من نمی توانم یک قسمت را که "توجه به جزئیات" را فریاد نمی زند تقصیر نکنم. به طور خاص ، من از شکوه و عظمت ، اندازه و کلاس هتل عالی وحشت داشتم.

با این وجود آیا این برای نجات خط داستانی کافی بود؟ اگر به درستی یادآوری کنم ، در کل حدود شش خدای وجود دارد که در HDL بازی کرد (یعنی ثروتمند ، فقیر ، زندگی ، مرگ ، سلامتی و عشق). هر كدام از آنها هدفی متفاوت داشتند ، اما این فقط هدف اصلی بود كه واقعاً به وجود JMW كمك كرد (بقیه موارد كه با شخصیت GCS ارتباط بیشتری داشتند).

از نظر شخصیت JMW ، من فکر می كردم كه برخی از جنبه های او که او را کاملاً سرسخت نشان می دهد ، اما همچنین بسیاری دیگر از مواردی که او به عنوان یک نیازمند و کوتاه روح مواجه شد. در نتیجه باعث می شود که او یک مضطرب باشد و بسیار دوست داشتنی باشد. اما فقط برخی از آزمایش های بیشتر. اول اینکه ، رونق گرفتن پول و خریدهای لوکس برای توانایی زندگی مفهوم جدیدی در دنیای درام K نیست - بدون این جنبه مادی ، JMW چیزی نخواهد بود که او می گوید. دوم ، بدون شک زیبایی و زیبایی مسحورکننده JMW قلب بسیاری از بینندگان را به خود جلب کرد ، اما این به تنهایی نمی توانست خلق و خوی خفن شخصیت او را نجات دهد.

شخصیت GCS خوب بود ... من نیستم مطمئن؟ من یئو جین گو را دوست دارم ، اما شخصیت او که احساس کردم بیشتر شبیه یک نقش بازیگر نقش مکمل است تا یک نقش اصلی مرد. شخصیت های اطراف او بسیار پیچیده بودند اما او با همه آنها فقط به عنوان بره فداکارانه رفتار کرد. ناگفته نماند ، چرا او؟ تمام مدیران انسانی قبلی JMW می توانستند همان وظایف و وظایف GCS را بر عهده بگیرند که بدین ترتیب روند دستیابی وی به زندگی پس از مرگ را با کمک به رفع خواسته های مهمانان هتل خود تسریع می کند. مطمئناً ، من فکر می کنم مدیران گذشته او همه مردها نبودند ، یا مانند GCS جوان ، خوش تیپ و باهوش بودند ، اما حداقل آنها انسانهایی بودند که از نظر احساسی حضور داشتند و اگر ماگو آن گل ماه را درون هر کسی کاشت ، می توانستند به او کمک کنند زودتر متوجه اشتباهات خود شود از آنها.

در مورد مگو و پنج مگو دیگر - س myال من چرا این همه زیاد است؟ من هدف هر یک را می فهمم ، اما کل فرضیه داشتن "خدای" در پایان را بسیار پیچیده و تصادفی یافتم. به عنوان مثال خدای سلامتی و رفاه - منظور من این است که او با تمام داروهای دیگری که تهیه می کند جدا از نوشیدنی پایه گل JMW که در نهایت می نوشد ، چه می کند؟ خدای ثروت - بسیار تصادفی و غیرضروری با توجه به اینکه کمتر از 5 دقیقه برای مشاوره JMW ظاهر شد و سپس هوا را از بین برد. خوب ، این یکی از همه جنبه ها فاقد بود. من می دانم که JMW 1000 سال زندگی را برای اصلاح اشتباهات خود صرف کرده است ، اما چرا این مدت طولانی طول کشید که یک انسان دیگر می توانست در آن زمان نقش گوسفند را به عهده بگیرد؟

لازم به ذکر نیست ، هیچ سوراخ نقشه ای وجود ندارد - توطئه به راحتی می فهمد که او چه قتلی مرتکب شده است (که در پایان تعجب آور نبود) و سپس از شر زنجیرهای درختی که در ابتدا او را بسته بود آزاد می شود. وقتی تحلیل طرح را خواندم و جمله "به خاطر جرمی را که مرتکب شد اما به خاطر نمی آورد" دیدم ، خوب فکر کردم ، چه جرمی می تواند از خود قتل بدتر باشد؟ کاملاً قابل توضیح است ، نه؟ اما قابل پیش بینی ترین چیز این بود که او متوجه جنایت شد و سپس قبل از اینکه خودش برگردد به زندگی پس از مرگ فرستاده شود (فکر می کنم این اتفاق افتاد) در انتها.

بیایید به آن فکر کنید ، تنها نقشه حفره ها از ارواح بودند - چرا آنها مردند؟ آنها چگونه مردند؟ شرایط مربوط به مرگ آنها چگونه بود؟ از بسیاری جهات ، همه آنها جالب نبودند ، زیرا اکثر آنها حتی صحبت نمی کردند و مجبور بودند GCS را در یک تعقیب و گریز / مأموریت ادامه دهند تا به آنها کمک کند تا به زندگی پس از مرگ برسند. همانطور که گفته شد ، لوازم جانبی آنها از JMW قدرتمندتر بودند.

همچنین همانطور که همه ما آگاه هستیم ، درام بدون طرح یک عاشقانه عاشقانه بین این دو فیلم چیست؟ متأسفانه ، و بسیار ناخوشایند من ، احساس کردم که ارتباط کاملاً کمی بین JMW و GCS وجود دارد. در حالی که می دیدید GCS به شدت مراقب JMW است و JMW بسیار ظریفانه همین کار را می کرد ، اما هیچ عشقی وجود نداشت که به زبان ساده بیان کند. برای اینکه عاشقانه ای وجود داشته باشد ، باید آن را احساس کنید - شدت ، شیمیایی و درد در چشم و به تصویر کشیدن احساسات. متأسفانه ، ترکیبات دوربین و فلاش بک ها برای دیدن آنها بسیار خسته کننده شده اند. درخت ، ورودی ، سرسرای بزرگ هتل و راهروها و غیره - هر محیط / پس زمینه برای ارائه ایده های جدید بسیار کم کار می کرد و هر بار کم و بیش یکسان بود. به عنوان مثال ، اهمیت درخت ماه این بود که ادعا می کند جاودانگی JMW است و از بسیاری جهات به عنوان نمادی قدرتمند از رشد ، مرگ و تولد دوباره خدمت می کند. با این حال ، زمان زیادی به قهرمانانی که در مقابل آن ایستاده بودند اختصاص داده شده بود و سعی داشتند احساساتی را که نسبت به آنها ایجاد کرده اید بیرون بکشند و مطمئناً ، شما ممکن است نسبت به JMW احساس همدردی کنید ، اما نه من. به همین ترتیب ، هتل به عنوان پناهگاهی امن برای جانهای از دست رفته / بی قرار بود که قادر به حرکت به زندگی پس از مرگ نبودند اما در پایان ، با ناپدید شدن روابط JMW با درخت ماه ، هدف آن از کار افتاد.

سرانجام ، فلاش بک ها تکراری بودند و هیجانی به درام نمی افزودند. در حالی که من می دانم هر فلش بک به عنوان یک حافظه / نشانگر افرادی است که JMW در آنها محاصره شده اند ، از جمله رویدادهای منتهی به انتقام جیم دبلیو. در زمان حال ، او به همان اندازه که در گذشته متکبر ، سرحال و بیهوده مانده بود ، احساس احساس همدردی با او را برای من دشوارتر کرد. در صورت وجود ، فکر می کردم روابط JMW با هتل و Moon Tree درست به او خدمت می کند و برای GCS که به عنوان بره فداکارش انتخاب شد ، ترحم بیشتری داشت.

فیلم‌ها و نمایش‌های دیزنی برای همیشه با نمایش دادن چیزها به شکلی لذت‌بخش از نظر ظاهری و صمیمانه همراه بوده‌اند و در عین حال چند نمونه مهم را در مسیر یا در انتها ارائه می‌دهند. این نمایش بسیار شبیه یک ساخته دیزنی است که به طرز خیره کننده ای تنظیم شده و به طرز عجیبی برای چشم ها جذاب است. با این حال، این یکی به سادگی به ما کمک می کند تا در مورد زودگذر بودن به یاد آوری چنین شکوهی کمک کنیم. به سرعت بیان می‌کند که در تمام طول اجرای خود، موضوعی که به آن پرداخته می‌شود «پیدا کردن چگونگی تسلیم شدن و حرکت به جلو» است.

در حالی که روایت‌های بازدیدکنندگان مختلف با کنجکاوی و در عین حال صمیمانه تنظیم شده است. عمیق، این داستان اساسی زوج اصلی است که بی‌نظمی‌های آشکار را تجربه می‌کنند و برای کاهش تأثیر خداحافظی به‌طور بی‌معنی کشیده می‌شوند.

این نمایش و تنظیمات را در قسمت‌های نه چندان ابتدایی به خوبی تنظیم می‌کند. طنز تا حد زیادی خوب است. احساسات زوج‌های مختلف به جز زوج اصلی کنار گذاشته نمی‌شد و وقتی با تاریخچه‌ها و ارتباط آنها با طرح اصلی دیده می‌شد، جذاب‌تر از زوج اصلی بود.

همانطور که نمایش پیشرفت می‌کند، بازدیدکنندگان مختلف و آنها مسائلی که هر چند وقت یک‌بار با داستان اصلی در هم می‌آیند، نمایش را بیشتر به سمت احساسات این دو سوق می‌دهد. با این حال، متوجه می‌شود که چگونه با گروه‌بندی‌های فلاش بک خود با استراتژی‌های گمراه‌کننده نمونه‌ای ما را بر روی داستان اساسی متمرکز کند. جهت گیری نادرست کار می کند زیرا باعث می شود یادآوری کنیم که با وجود این ظاهر مجلل و رضایت بخش، بدبختی و دردسر زیادی در درون شخصیت اصلی وجود دارد.

این شخصیت به طرز خنده دار و در عین حال عجیبی ایده های خدا، بهشت را به تصویر کشیده است. و وجود در پی مرگ، با این ایده ها تداخل ایجاد کرده است تا موقعیت های جدی و کمدی برای شخصیت ها بسازد که تماشای آن بسیار جذاب بود. منحصر به فرد بودن خود نوعی سلامتی جدید برای آنها داشت. بدبختی بود اما از قبل ما را برای موقتی بودن زندگی با مجموعه داستان های شگفت انگیز در پرتو همه موجودات زنده آماده کرده بود.

در حالی که هر یک از روایت های مختلف از شبح های مختلف، هم تماشاگر و هم شخصیت‌های اصلی پارتیشن اجتناب‌ناپذیر، برخی از تصمیم‌های ترسناک آهنگ‌سازی به‌شدت در بستن نمایش به‌خوبی مانع می‌شوند. تأثیر آن پارتیشن اجتناب‌ناپذیر را تضعیف می‌کند تا یکی از شخصیت‌ها به خوبی این تقسیم‌بندی را بپذیرد. علاوه بر این، پس از آن انتخاب خاص که به‌عنوان نسخه‌ای چاپی ضبط می‌شود که واقعاً موضوع اصلی ادامه کار را مختل می‌کند، به طرز آزاردهنده‌ای مبهم باقی می‌ماند. بر این اساس، منحنی اساسی را شل می کند و به علاوه برخی از نتیجه گیری ها را برای شخصیت ها به نارضایتی بیننده موکول می کند.

جذاب ترین بخش های این نمایش، موسیقی، OST، عظمت در دکورها و جلوه های بصری آن است. مسافرخانه، لباس‌های سرب و به تصویر کشیدن زمان‌های مختلف بسیار عالی بود.

موسیقی و آهنگ‌های منحصربه‌فرد به حالت ذهنی صحنه می‌افزاید، خنده‌دار و غم‌انگیز. این واقعاً احساساتی را که در عظمت بصری پنهان شده بود به تصویر کشید.

یک سریال شگفت‌انگیز مملو از زیبایی بصری، پیام فوق‌العاده‌ای را برای هر فردی که زنده است برای کاهش تأثیر به سمت خانه مهم است. پایان.