🎥 دانلود سریال House of Cards 2013 (خانه پوشالی) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

داستان سریال درباره جایگاه پست و مقام در کشور است. داستان شهوت و قدرت طلبی مردی را نشان می دهد که می خواهد تمام امور مربوط به کشور را در دست بگیرد. کسی که در سریال از او به عنوان مرد بد ذات و شیطان صفت و قدرت طلب یاد می شود. این مرد میخواهد واشنگتن را از آن خود کند. کوین اسپیسی در نقش این فرد به ایفای نقش خواهد پرداخت…
یکی از نمایندگان کنگره به همراه همسر دلسوزش درصدد گرفتن انتقام از افرادی ست که به او خیانت کرده اند .

جهت دانلود سریال House of Cards 2013 (خانه پوشالی) دوبله فارسی بدون سانسور با زیرنویس فارسی چسبیده به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

من عاشق نمایش های تلویزیونی دیدنی و جذاب با ارزش های تولید شگفت انگیز مانند Game of Thrones یا The Walking Dead هستم ، اما باید بگویم: اگرچه House of Cards علاقه چندانی به تصاویر فکی یا جلوه های ترسناک آرایش ندارد ، اما به همان تعداد تاریک هیجان هایی که شما را به عنوان پرچمداران پرتحرک HBO و AMC به صندلی خود چسبانده است. این نشانگر استعداد نویسندگان ، کارگردانان و بازیگران است که نمایشی که بیشتر متشکل از افرادی است که با هم صحبت می کنند به اندازه نمایش هایی که قبلاً ذکر کردم ، کاندیدای اصلی تماشای بیش از حد است ، برای کسانی که پناهگاه نیستند هنوز تماشای آن را شروع نکرده اید ، هشدار داده شود: House of Cards به شدت اعتیاد آور است.

این نمایش بر اساس مینی سریال تحسین شده BBC به همین نام از 1990 ساخته شده است ، اما در حالی که نمایش اصلی بر روی کارهای داخلی سیاست انگلیس ، بازسازی کاملاً مستقر در ایالات متحده است و بیشتر بر ظهور نماینده گرسنه کنگره ، فرانسیس آندروود ، که کوین اسپیسی بازی می کند ، متمرکز است. در ظاهر ، این نمایش ممکن است یک درام سیاسی باشد - که مطمئناً همین طور است - اما بسیار بیشتر از این هم هست. House of Cards تعداد زیادی از ژانرها را ترکیب می کند. این یک هیجان ، یک داستان عاشقانه ، یک کمدی سیاه و هجو است - و یک درس بسیار جالب در سیاست ایالات متحده ، که با توجه به دانش عمیق Beau Willimon در مورد این موضوع (او قبلاً به عنوان یک کمک تبلیغاتی برای هیلاری کلینتون ، بیل بردلی کار می کرد) و هوارد دین) ، احتمالاً بسیار دقیق تر از آن چیزی است که ما می خواهیم باور کنیم.

همچنین لازم به ذکر است که House of Cards به شدت از برخی آثار ویلیام شکسپیر الهام گرفته شده است. شخصیت فرانسیس آندروود ترکیبی از ریچارد سوم و مکبث است و به شیوه واقعی شکسپیر ، او اغلب مخاطبان را مستقیماً مخاطب قرار می دهد تا از نقشه های شیطانی خود با خبر شود. همانطور که در دو نمایش معروف بارد ، شخصیت شرور نیز شخصیت اصلی و - تا حدی خاص - شخصی است که برای او ریشه می کنید. و آنچه او را بسیار سرگرم کننده و تماشای اینجا را بسیار جذاب می کند - بدون توجه به آنچه شما به عنوان یک شخص در مورد او فکر می کنید - عملکرد کوین اسپیسی است. تصویر اسپیسی از یک شکارچی جذاب اما کشنده به سادگی بی نقص است. علی رغم تمایل آشکار این شخصیت برای رسیدن به خواسته های خود ، به شدت تلاش می کند ، اسپیسی همیشه او را باورپذیر نگه می دارد و از وسوسه ساختن او به عنوان کاریکاتور یا فراتر از حد ریچارد سوم در نمایش جلوگیری می کند. اما بسیاری از همبازیان او نیز به همین اندازه چشمگیر هستند. برخی از آنها کاملاً برنده اسکار معروف هستند و به خصوص رابین رایت به عنوان همسر جاه طلب و شریک زندگی جنایی آندروود عملکرد شگفت انگیزی را ارائه می دهد (بله ، فصل 6 به خصوص قسمت آخر مجازات است ، اما این تقصیر رایت نیست ).

برای جمع بندی برداشت های کلی من: به راهنمایی دیوید فینچر (که به عنوان تهیه کننده اجرایی در این سریال فعالیت می کند و همچنین قسمت های اول این قسمت را کارگردانی کرده است) ، Beau Willimon یکی از موارد زیر را ایجاد کرده است: هوشمندانه ترین و سرگرم کننده ترین نمایش های تلویزیونی - با یکی از چشمگیرترین بازیگران - تلویزیون معاصر ارائه می دهد. فصل 1-5 بسیار توصیه می شود.

فیلم های مورد علاقه: http://www.IMDb.com/list/mkjOKvqlSBs/

شاهکارهای کمتر شناخته شده: http: // www.imdb.com/list/ls070242495/

نمایش های تلویزیونی مورد علاقه بررسی شده: http://www.imdb.com/list/ls075552387/

کم بودجه مورد علاقه و B-Movies: http://www.imdb.com/list/ls054808375/

بیشتر اوقات "House of Cards" یکی از جذاب ترین نمایش ها بود. متأسفانه ، این یکی از ناامیدکننده ترین ها نیز شده است. نه از "روزی روزگاری" و "مردگان متحرک" ، و قبل از آن نمایش "گمشده" چنین نمایش درخشان وعده های زیادی را به سرعت کاهش داده است.

بیایید ابتدا با بسیاری از چیزهای بزرگ شروع کنیم. برای چهار فصل اول ، "House of Cards" به طور جدی اعتیاد آور بود ، تلویزیون را باید تماشا کنید و خیلی سریع به یکی از برنامه های مورد علاقه من تبدیل شد. در طول اجرای خود ، یکی از شیک ترین و جوی ترین نمایش هایی است که شخصاً با طراحی عکاسی و تولید با کیفیت سینمایی دیده می شود. کارگردانی هوشمندانه و هوشمندانه ای بود ، به خصوص دو قسمت اول با دیوید فینچر ، برای من یکی از کارگردان های بهتر در حدود بیست و پنج سال گذشته ، درگیر شدن (قسمت اول با کسب یک امیک نخست برای فینچر) و موسیقی می دانست چه زمانی باید داشته باشد حضور و زمان تن دادن کارها برای گفتگو و شخصیت ها به درستی صحبت می کنند.

نوشتن نیز هوشمندانه است. گزنده ، تأمل برانگیز و کاملاً متشکل از ساختار ، نوشتن در فصل های 1 تا 4 نمونه ای از همه تلویزیون ها بود. عناصر سیاسی جذاب و سنگین نبودند ، مسئله ای که در فیلم بسیار رایج است اما در "خانه کارتها" از آن اجتناب می شود. داستان ها با سرعت "سریع" پیش نمی رفتند اما هرگز در روزهای نخست نمایش طولانی نمی شدند ، و آنها همچنین بسیار لایه لایه بودند ، از تنوع برخوردار بودند و بدون پیچیدگی پیچیده بودند.

شخصیت های درگیر فرانک نمونه دیگری از جذاب ترین شخصیت های اصلی تلویزیون معاصر است. 'House of Cards' در کل بسیار جدی عمل شده است ، کوین اسپیسی در فرم تور-د-فورس و رابین رایت بهترین کار را در کارنامه خود ارائه داده است.

بنابراین بسیار ناامید کننده است که نمایش چنین درخشش در اوج خود در فصل 5 خیلی سریع کاهش یافت ، تا حدی که کاملاً یک نمایش کاملاً متفاوت به نظر می رسد. ارزش های تولید و بازیگری در درجه اول باقی مانده است ، اما حتی آنها نمی توانند نمایش را به عنوان ضد تز کامل آنچه در گذشته بود ذخیره کنند.

به لطف نوشتن شل و ول ، سرعت فوق العاده خسته کننده شد ، شخصیت پردازی ساده که بیانگر آن است که نویسندگان نمی دانند برای پیشرفت شخصیت ها و داستان هایی که تکرار شده اند ، چه عاری از پیچیدگی و چه گیج ، مسخره و مانند نویسندگان ، ایده هایشان تمام شده است ، چه کاری باید انجام دهند تا پیشرفت کنند.

برای من تعجب آور نبود وقتی اعلام شد که فصل 6 "House of Cards" فصل گذشته خواهد بود ، اما تا حدودی ناراحت کننده است که پس از اتهامات مربوط به تجاوز جنسی کوین اسپیسی که اکنون برای اسپسی هزینه آینده را در پی داشته است ، تولید اکنون متوقف شده / لغو شده است. در این نمایش (و آسیب جدی به حرفه او وارد کرد). فصل 5 برای یک فصل دیگر فریاد زد ، به طوری که نمایش با یک یادداشت ناقص به پایان رسید زیرا جنجال بسیار حیف است ، علی رغم اینکه فصل 5 بسیار ناامید کننده است "House of Cards" به عنوان یک نمایش کلی شایسته بهتر از آن است.

به طور کلی ، چهار فصل اول درخشان بود اما فصل 5 بسیار ناامید کننده بود ، به اندازه کافی برای کاهش قابل توجه رتبه. 7/10 بتانی کاکس

این چیزی است که باید در نظر داشت. اجرای رابین رایت بدون کوین اسپیسی کار نمی کند، زیرا اگر اسپیسی بدون رایت نمایش را اجرا می کرد، کار نمی کرد. با این حال، به نوعی، او بسیار مهمتر از شخصیت اصلی است که او را در وهله اول رئیس جمهور کرد؟ حیرت آور است که ترکیبی از انکار و صحت سیاسی در این شرایط چه چیزی را ایجاد کرده است (یا خراب کرده است)...

اساساً نتفلیکس سریال پرخوری خودش را برای آینده نمایش به عنوان یک سریال پرخاشگر خراب کرد. . همین الان حتما افراد کنجکاو تماشا خواهند کرد تا ببینند چگونه یک سریال را بدون شخصیت اصلی/راوی به پایان رساندند. اما این نمایش همیشه ننگ یک شخصیت بسیار مهم را خواهد داشت که بدون دلیل ناپدید می‌شود: یعنی «بدون دلیل» در خط داستانی تخیلی، که جدا از دلیل برکناری کوین اسپیسی در زندگی واقعی است. مجازات فرانک آندروود به خاطر اقدامات کوین اسپیسی به اندازه انداختن کوین اسپیسی به زندان برای جنایات فرانک آندروود احمقانه است...

اما به نظر می رسد نتفلیکس نمی داند چگونه زندگی واقعی را از یک زندگی خلق شده جدا کند. کوین اسپیسی با مشکل مواجه شد، اما فرانک آندروود کاملاً آماده بود تا کاری را انجام دهد که کل پنج فصل به آن منجر شده بود: بازگشت به کلر آندروود. فصل پنجم با صخره‌ای نهایی به پایان می‌رسد، و سپس... ناگهان... ما نه تنها به صخره نزدیک نیستیم، بلکه دیگر اصلاً صخره‌ای هم وجود ندارد.

بسیاری از مردم موافق هستند. در اینجا، و آنهایی که نمی دانند، عمیقاً می دانند که یک سریال نمی تواند فقط شخصیت اصلی را رها کند و آنطور که قرار بود از ابتدای شکل گیریش تمام شود، به پایان برسد. در زندگی، وقتی کسی می‌میرد، نمی‌توانیم کسی را وادار کنیم که آخرین ماه زندگی خود را برای نتیجه‌گیری از آن زندگی که منطقی است، زندگی کند. و این کاری است که آنها در اینجا انجام می دهند. مرگ فرانک تخیلی است و نه با یک تصمیم خلاقانه، بلکه توسط یک موقعیت واقعی زندگی اتفاق افتاده است. باز هم فرانک را به خاطر کوین تنبیه می کنند. این فقط... دیوانه کننده است...

باز هم، اخراج کوین اسپیسی توسط نتفلیکس و ادامه نمایش بدون او در واقع کاملاً خنده دار است. اگر کلر می رفت تا ویراستار در Random House شود، حداقل شروع، میانه و پایان داستان او و داستان او را به تنهایی می داشتند.

خلاص شدن از شر فرانک آندروود مانع هاوس نمی شود. of Cards از نمایشی بود که کوین اسپیسی هم در پشت صحنه تهیه کرد و هم جلوی دوربین برد. این هنوز هم نمایش اوست، و نتفلیکس همیشه نمایش او را در صف خود خواهد داشت که به آن بسیار افتخار می کنند... که همیشه تبلیغ خواهند کرد... و این در حال حاضر باعث درآمدزایی آنها می شود...

اگر نتفلیکس بتواند وانمود کند که فرانک آندروود ناگهان برای فصل آخر اهمیتی ندارد، آیا سعی خواهد کرد مردم را متقاعد کند که او برای پنج فصل اول نیز اهمیتی نداشته است؟

این سریال مرده است، و نه به این دلیل که تمام شده است... زیرا واقعاً هرگز تمام نشده است.

من احساس می کنم فصل 5 همه جا بود. نقطه اوج آن قسمت اول با سخنرانی فرانک در کنگره بود که از آنجا فصل کسل کننده، گیج کننده و پر از حفره های داستانی بود. در طول سخنرانی که در قسمت اول لحن ایجاد کرد، جایی که او می‌گوید «تسلیم نمی‌شوم»، فکر کردم وای، این فقط از اینجا بهتر می‌شود.

اما اینطور نیست. برعکس، در طول فصل، فرانک به ندرت آنطور که باید و در طول S1 و S2 مسئول موقعیت است. او به جای ایجاد آن موقعیت‌ها، همانطور که اغلب دیده‌ایم حداقل تا فصل دوم، به موقعیت‌ها واکنش نشان می‌دهد.

این فصل برای من پس از اپیزود 1 هرگز به اوج خود نرسید. باتلاق سیاسی غیر ضروری بود. بله، این یک درام سیاسی است، اما در S5 سیاست و پیچیدگی های زیادی وجود دارد و کمتر درام.

ناگفته نماند که شخصیت‌های جدید، مارک آشر و جین دیویس، حضور بهتری روی پرده دارند و به عنوان شخصیت‌های قوی‌تر (و شاید دستکاری‌تر) نسبت به قهرمان‌های داستان - فرانک و کلر - به تصویر کشیده می‌شوند. Mark Usher یک شخصیت راحت است که برای توضیح پیچش‌های طرح و حفره‌های طرح معرفی شده است. صحنه‌ای وجود دارد که در حین سوگند ریاست‌جمهوری، مارک آشر در لبه‌ی صفحه است و برای دوربین دست تکان می‌دهد - درست مانند کاری که فرانک آندروود در هنگام سوگند واکر انجام داد. و سپس آشر در قسمت آخر معاونت ریاست‌جمهوری را درخواست می‌کند. آیا خانه کارت به این ترتیب پایین می آید؟ چه کسی می داند. با این حال، وقتی ضدقهرمانی که همه دوستش دارند در حاشیه باشد، هیچ فایده ای برای سریال ندارد.

به کنار، تنها لحظه غیر کسل کننده دیگر این است که فرانک از امتیاز اجرایی خود چشم پوشی می کند و در آن صحبت می کند. جلوی کمیته - و این در E12 یا 13 می آید. حتی به نظر می رسد که خیلی دیر است، به خصوص زمانی که سخنرانی به طور ناگهانی به پایان می رسد و منجر به خط داستانی غیر جالب دیگری می شود. سخنرانی در مقابل کمیته نمونه کاملی از این است که چگونه نویسندگان در مورد چگونگی استفاده از فرانک آندروود برای پیشبرد طرح ایده نداشتند.

در پایان فصل، من در تعجب هستم که آیا همه اینها واقعاً برای رئیس جمهور شدن کلر لازم بود، کاری که او می توانست زودتر بدون توطئه ها و آشفتگی های غیر جالب انجام دهد.

TBH، کوین اسپیسی با نام مستعار فرانک آندروود، نقطه قوت این مجموعه بوده و بوده است - مخصوصاً با شکستن دیوار چهارم - در تمام طول مدت تا S4 (هر چند در S4 کمتر چنین بود). بگذارید صادقانه بگوییم، رابین رایت نمی تواند به همان اندازه که اسپیسی در سبک و رفتار جنوبی خود، دیوار چهارم را بشکند. متأسفانه، کارگردانان/نویسندگان فقط تصمیم گرفتند اسپیسی را در S5 کنار بگذارند، و این برای من دلیل اصلی کسل کننده بودن S5 است.

این سریال تحریک‌آمیز و عمیق، شما را در صورتی که مجذوب یا مجذوب آنچه در آن می‌شود، درگیر می‌کند و ممکن است در یک دره تماشایی قرار بگیرید.

این اثر جدید را بازگو می‌کند که به طرز تازه‌ای کاملاً مشابه کلمه قدیمی «پول به قدرت می‌شود» نیست، چگونه نفوذ باید بر لایه‌هایی از مؤسسات استوار باشد که می‌توانند از یک مکان دوست‌داشتنی با کارت‌ها متلاشی شوند. تنها انبوهی از خرابه در چند ثانیه.

این قسمتی از ابتدایی ترین احساسات ما را به تصویر می کشد، پیشرفت و ناآرامی های بهبود قابل توجه شخصیت ها مطمئناً تا این لحظه فرسوده نشده است (تمام شد) فصل اول) اما متأسفانه بی عیب و نقص بودن حتی بیشتر از یک خط عینی برای من یک خط افق است. تعداد کمی از شخصیت‌ها به‌طور حاشیه‌ای حوصله‌شان را می‌کنند، با این حال آنها در بیشتر قسمت‌ها شخصیت‌های فرعی هستند که هنوز قرار نیست دوام بیاورند، صرفاً به‌عنوان ابزاری برای پیشبرد داستان واقعی یا شخص مهم دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرند. من را اشتباه متوجه نشوید، تقریباً هر نمایشی این کار را انجام می دهد، اما برای این موقعیت، بخشی از آن شخصیت ها را کاملاً گیج کننده کشف کردم. زندگی مملو از ناامیدی است و فقط کمی اقلیت واقعاً موفق می شوند و پیشرفت می کنند، و من مطمئن نیستم که آنها این کار را با هدف انجام داده اند یا خیر، با این حال شخصیت هایی که بیش از حد نادرست معرفی می شوند، می تواند باعث شود که واقعاً قبول این موضوع سخت باشد. ممکن است واقعاً بی‌حجاب در چنین موقعیتی قرار داشته باشد، نه چند برابر آن‌ها چیزهای متفاوتی به جز یک فضای بی‌هوده می‌سازد.

با این وجود، تماشای آن هزینه‌ای است و شاید فصل‌های بعدی این کار را انجام دهد. مسائل جزئی را که با روایت دارم حل کنید، که به شکلی پر طنین - به طور عجیبی - به عنوان جزئی از گفتمان در اولین نقطه مرجع نمایش بیان می شود، جایی که عجیب بودن موضع آندروودز سرراست بیان شده است. چگونه باید این آمدن را نبینی؟ فقط برای اینکه بعداً یک موجود غواصی نشان داده شود که هرگز در چیزهایی که در نهایت مهم‌ترین اهمیت را دارند، شکست نمی‌خورد. ناامیدی یک فریب است بلافاصله به سمت فرصت ها رفت.

همانطور که گفتم، مطمئناً بسیار تحریک کننده است. من هنوز نمی توانم احساس بدبختی کنم که در چه ظرفیتی ممیزی های 10/10 متعددی را که خواندم حول چیزهای کاملاً بی ربط و دیوانه کننده ای می خوانم، به عنوان مثال، چگونه عدم وجود تبلیغات در ترتیب پخش وب چنین ترکیب شگفت انگیزی را در نظر می گیرد. عملاً مانند مطالعه مطالب خاص به جای نظرسنجی. آنطور که من می‌خواهم فکر کنم، یک نمایش خوب و حیرت‌انگیز نه تنها در حول و حوش تعطیلات تجاری کار می‌شود. علاوه بر این، موقعیت آیتم‌ها به قدری واضح است که گاهی اوقات واقعاً احساس می‌کنم که دارم یک کسب‌وکار را تماشا می‌کنم، به سادگی هرگز وقفه‌ای وجود نداشت. خوشبختانه این دقایق می توانند به طرز دیوانه وار خود به طرز عجیبی گیج کننده باشند (من به شما فکر می کنم، Playstation Vita) بنابراین تماشاگر را تا حد زیادی اذیت نمی کند، علی رغم این واقعیت که گاهی اوقات خیس شدن عمومی را می شکند. .

نمایش عالی است، به آن فرصت بدهید، دلایل بالا دلیلی است که من 2 فوکوس را از "کمال" کم کردم و احتمالاً به هیچ وجه این مسائل را پیدا نخواهید کرد. این به سادگی برای من ریشه عمیقی است که «یا کاردستی می‌کنی یا می‌فروشی».

ممیزی من برای هر یک از شش فصل است.

من سریالی را می‌ستیدم که در مورد مسائل مبهم قانون‌گذاری جهان متمرکز بود، به یاد ماندنی‌ترین درک خود را درباره گروه‌های ایدئولوژیک ایالات متحده، تصمیم‌گیری سیاسی و عملکرد دولت به دست آوردم. این سریال همه چیز دارد، دستکاری، مبارزات انتخاباتی، شلاق زدن به آرا، محکوم کردن، نژادپرستی، بازدیدهای خیابانی سیاسی، آنها هم به جنبه روشن و مبهم مسائل قانونگذاری می پردازند و هم به طولی که می توان به سمت پایین آوردن قدرت عمومی رفت. طرح فوق العاده است و نمایشگاه های رهبران عالی است. روایت، مبادلات و طرح‌ها از ابتدا عالی بودند، اما فصل‌های بعدی اساساً ایده‌های خوبی نداشتند.

فصل 1 (9/10): ما با قدرت چند Mr & آشنا شدیم. خانم آندروود، آن‌ها تهدید می‌کنند و تماشای طرح‌شان لذت‌بخش است.

فصل 2 (7/10): فصل با یک قسمت اول خیره‌کننده شروع می‌شود، نیمه اصلی تقریباً به همان اندازه عالی است. همانطور که فصل گذشته با کیفیت های مشابه، ترکیب فوق العاده و مبهم تر می شود. قسمت پایانی فصل دوم از همه نظر کمتر مورد توجه قرار گرفته است، به نظر می رسد همه چیز در مورد آندروودز بسیار ساده است.

فصل 3 (6/10): ما به شخصیت های آندروودز و رئیس ستاد آنها داگ استمپر. در حال حاضر، به نظر می‌رسد نیازی به دوباره‌سازی آن نیست، سریال به سرعت به یک درام سیاسی دیوانه‌کننده تبدیل می‌شود.

فصل 4 (8/10): طرح‌های نمایش‌ها به پایان رسیده است، اما هنوز به پایان رسیده است. عمیقا شگفت انگیز و جذاب تاکید بر رابین رایت در نقش کلر آندروود از نمایش محافظت می کند. جمعیت در حال حاضر اذعان می‌کنند که او ممکن است سردتر و آزاردهنده‌تر از آندروودز باشد.

فصل 5 (5/10): از هم‌اکنون، سریال فاقد افکار هوشمندانه و مواد آهنگسازی است. این سریال به‌عنوان یک نمایش سیاسی جدی شروع شد، در حال حاضر در میان افراد بی‌معقول و غیرمنطقی قرار دارد، در حالی که هنوز خودش را جدی می‌گیرد.

فصل 6 (2/10): یکی از وحشتناک‌ترین فصل‌های ساخته شده برای هر سریال، آهنگسازی ناخوشایند است نمایشگاه ها محکم هستند، اما نمی توانند یک قایق در حال غرق شدن را نجات دهند و این همان چیزی است که نمایش تبدیل شده است.

این نمایش به طور کلی بسیار عالی در مورد قانونگذاران بی رحم در زندگی واقعی است. موضوعات کلی در اینجا ذهن هوشیار، کنترل و قدرت است. کوین اسپیسی در اینجا به عنوان رئیس جمهور بی امان آندروود کاملاً می درخشد. او یک جامعه شناس کاملاً محاسباتی است که استانداردها و اخلاقیات نامحدودی برای دستیابی به آنچه نیاز دارد، یعنی قدرت، ندارد. اسپیسی در این کار آنقدر فوق العاده است که به نظر می رسد برای آن ساخته شده است. اسپیسی HOC است. همان طور که شان کانری برای ایفای نقش جیمز باند ساخته شد.

خط داستان قدرت بازی در کاخ سفید است. به عنوان یک ناظر، شما (تا زمانی که به آن عادت نکنید) به طور مداوم توسط آندروودز به دلیل فقدان تمام ویژگی های انسانی، عدم وجود احساسات آشتی جویانه یا نگرانی از نحوه رفتار ناخوشایند و تأثیر آن بر اطرافیانش غرق می شوید. در حالی که به طور همزمان او در کنترل جهانی که او را در بر گرفته است بسیار غیر قابل باور است. علاوه بر این، او گاهی اوقات کار خود را ترک می کند و به طور مستقیم با جمعیت در مورد تفکرات و انتظارات واقعی خود در یک شرایط خاص صحبت می کند. کاملاً استاد کلاس.

نفر همراه او، دیگر مهم او، کلر آندروود با بازی رابین رایت است. آنها یک گروه باشکوه متشکل از دو دیوانه را تشکیل می دهند که به هر قیمتی به قدرت و عظمت نیاز دارند. ازدواج آنها فقط برای استفاده از حرفه خود یک پیشرفت بی احساس است. علاوه بر این، افراد اطراف آنها به سادگی دستگاه های قابل جایگزینی در جهان تکان دهنده خود هستند. فریبنده؛ ماکیاولی نمی توانست پیشرفت کند. علاوه بر این، احتمالاً تصویرسازی دقیق غیرمنطقی از مسائل دولتی امروز (حتی بیل کلینتون گفت که HOC نمایشی باورنکردنی است که واقعاً چگونه است).

فصل یک قابل توجه است. فصل دو به طور کلی عالی است. سپس در آن نقطه نزول می کند و زائد می شود. همچنین، اکنون و دوباره کاملاً خسته کننده است. پیشنهاد می کنم دو فصل ابتدایی را تماشا کنید، آنها باید تماشا کنید! سپس نتیجه بگیرید که برای سرمایه گذاری انرژی تلویزیون خود به چه چیزی نیاز دارید.

تمام فصل را در یک روز تماشا کردم، این راهی است که من می‌پذیرم تلویزیون باید دیده شود. من دیدم که تلویزیون در حال بهبود است و برای سرگرمی محض از فیلم ها بهتر عمل کرده است. بهترین برنامه های تلویزیونی، Round Of High Positions، Breaking Terrible، Promenade Realm، ویژگی های فیلم دارند و داستان های شگفت انگیزی را بازگو می کنند. خوب، ما یک پیروز دیگر داریم. بازیگری روی پول است، به خصوص کوین اسپیسی. او تقریباً از نوع بازیگران است و هیچ تمدید واقعی وجود ندارد که او این شخصیت را چندین بار بازی کرده است، حتی در صورتی که بتوانید به آن اعتماد کنید، مرجع وحشتناکی وجود دارد، هرچند او فوق‌العاده است. سرگرمی های پشتیبانی علاوه بر این عالی هستند. بسیاری از موارد چیزی که می تواند یک نمایش خوب را از بین ببرد، افراط در طرح های فرعی است، با این حال همه اینها به طور استثنایی درگیر و عمدی است. به همین ترتیب، این اقتباسی از یک سریال بی‌بی‌سی است و ردپایی از آن دارد که اسپیسی دیوار چهارم را شکسته و پیام‌های فوری به طور مداوم نمایش داده می‌شوند. انرژی خاصی به آن بسیار هوشمندانه می دهد.

این پاسخ فینچر بدیهی است به Promenade Domain. اسکورسیزی شخصیت فیلم‌های Period Piece Hoodlum است و رفتار فینچر در اینجا بسیار خوب است. در واقع، حتی شیک بودن نیز آشکارا کار فینچر است که به بررسی زودیاک، بانوی جوان با خالکوبی مار بالدار، و سازمان بین فردی می پردازد. شوت عالی و سرعت باورنکردنی. برای تماشاگر معمولی که برنامه های تلویزیونی تصفیه شده را ترجیح می دهد، این برای آنهاست. برای هر Fincher Fanboys این یک ضرورت غیرقابل انکار است و فقط 7.99 در نتفلیکس است.