🎥 دانلود سریال Hunter x Hunter 2011 (شکارچی در شکارچی) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

هانتر (شکارچی) فردی است که دور دنیا سفر میکند و هر جور ماموریت خطرناکی را انجام میدهد. از دستگیر کردن مجرم ها گرفته تا کنجکاوی و جستجوی سرزمین های ناشناخته به دنبال گنج. "گون" پسر جوانی است که پدرش چندین سال پیش، وقتی که یه هانتر بوده، ناپدید شده. "گون" باور دارد که اگر بتواند پا جای پای پدرش بگذارد، ممکن است روزی بتواند دوباره به او بپیوندد. بعد از اینکه "گون" 12 ساله میشود، خانه را ترک میکند و ماموریت شرکت در آزمون " هانتری " را امتحان میکند. آزمونی که بخاطر پیشرفت کندی که آزمون دهنده دارد و درصد بالای مرگش برای هانتر رسمی شدن حسابی معروف شده است. "گون" با "کوراپیکا" که به عشق انتقام زندست، "لوریو" که میخواهد در آینده دکتر شود و با "کیلوآ" که قبلا یک قاتل سرکش بوده دوست میشود و...
هانتر ، به معنی شکارچی ، کسی است که برای انجام عملیات خطرناک به تمام نقاط دنیا سفر می‌کند. در اعماق سرزمین‌های ناشناخته و برای به دست آوردن گنجینه‌های مخفی. گون پسر یک هانتر است که مدت‌های مدیدی است پدرش ناپدید شده است. او معتقد است اگر راه پدرش را ادامه بدهد، می‌تواند بالاخره او را پیدا کرده و به خانه بازگرداند. گون به محض این‌که پا به سن دوازده سالگی می‌گذارد، خانه را به قصد شرکت در آزمون انتخاب هانتر ترک می‌کند. آزمونی پر از امتحانات مرگبار. در این سفر او سه دوست صمیمی پیدا می‌کند. کوروپیکا مشتاق گرفتن انتقام ، لئوریو دکتر و کیلوا آدمکش سابق. هر چهار نفر آن‌ها برای عبور از مراحل سخت این امتحان با یکدیگر همکاری می‌کنند. این انیمه بر اساس مانگایی با همین نام به قلم توگاشی یوشیهیرو ساخته شده است و…

جهت دانلود سریال Hunter x Hunter 2011 (شکارچی در شکارچی) دوبله فارسی بدون سانسور با زیرنویس فارسی چسبیده به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

اول از همه ، یک افشا. من متخصص انیمه نیستم. علاقه من به انیمه نسبتاً جدید است و بسیار سطحی است بنابراین شاید من بهترین شخص برای بررسی این عنوان نباشم. با این حال ، با تماشای تمام قسمت های موجود در Netflix و سپس التماس به دوستان برای 48 قسمت آخر ، احساس می کنم که نظر خود را در مورد اینکه چرا به احتمال زیاد دوباره آن را تماشا می کنم ، ارائه می دهم و آن را بی چون و چرا توصیه می کنم.

هانتر به راحتی و با معرفی قهرمان اصلی و همراهانش در حالی که درگیر چالش های سختی برای کسب مجوز شکارچی خود هستند ، شروع می کند. در دنیای شکارچی x شکارچی ، موجودات عجیب و غریب وجود دارد ، و ظاهراً فقط یک جادو است. گون فریکس پسر 12 ساله ای است که در اطراف طبیعت بزرگ شده است. گون که فهمید پدرش اصلاً مرده و او را رها کرده و به عنوان شکارچی زندگی می کند ، گون شروع به کار می کند تا بداند که چرا پدرش با شکارچی شدن خودش بیشتر به کارش اهمیت می دهد. در روند کشف این موضوع ، او همچنین امیدوار است که مهارت ها و هوش لازم برای یافتن پدرش ، گینگ را بدست آورد.

اساساً ، آنچه این نمایش را از سایر کارتون ها جدا می کند ، استفاده روایی و باورنکردنی از شخصیت ها است. و تاریخ این یک دنیای کاملا تحقق یافته است و شخصیت ها همه گوشت و خون و باورپذیر هستند. اگرچه این کار کند آغاز می شود و گون ممکن است شخصیت سختی برای پشت سر گذاشتن باشد (به نظر می رسد هرگز هیچ کس بهتر از این نیست و کاملاً خوش بینانه است) ، اما این نمایش در نهایت دندان های خود را نشان می دهد و از ساده لوحی بازیگران جوان خود شروع می کند. موضوعات غلبه بر خوب ، استثمار کودکان ، کارتل های مواد مخدر و اثرات اقتصادی-اجتماعی کشورهایی که توسط سلاح ها و مواد مخدر و دیکتاتوری ها اداره می شوند (با حملاتی کاملاً محجبه به کره شمالی و پرتاب بمب های اتمی به ژاپن توسط آمریکا). نیازی به گفتن نیست که به مضامین پدوفیلیا و تجاوز قانونی اشاره دارد ، این سریال به تدریج جنبه زشتی از جهان را برای جوان گون و کیلوا نشان می دهد. نمایش همچنین با لحظات واقعاً ناراحت کننده هرگز کوتاهی نمی کند (پیامدهای شکنجه یک شخصیت در قوس چهارم ، توانایی گل کوچک بمب افکن در قوس 5 و بسیاری از قوس های پیش از آخرین کاملاً وحشتناک است).

گون و كیلوا سرانجام تعداد زیادی از همنشینان خود را برای بازدید از این جهان فراهم می كنند. گون ، ساده لوح و ساده ، و كیلوا كه بیش از سالهای زندگی خود بسیار باهوش است ، نظرات متضادی در مورد خوب و بد موجود در انسان های دیگر ارائه می دهد. دوستی آنها به طور باورپذیری در طول سریال تقویت می شود و رنگ و بوی زمینه های همجنسگرایانه شیرین است و هرگز بیش از حد زیاد و بلاعوض نیست. همانطور که گون نسبت به دنیا کینه توزتر می شود (یا از این واقعیت آگاه است که خوب بودن همیشه پیروز نمی شود) ، کیلوا به دنبال داشتن مهربانی و ارتباط با دیگران است. با نزدیک شدن به پایان سریال ، هر دو با کیلوا توانایی همراهی و گون قادر به تصمیم گیری های سخت ، بسیار قوی تر و بالغ هستند.

شخصیت های برجسته دیگر کوراپیکا و هیسوکا هستند. کوراپیکا ، در حالی که در قسمت های کمتری نسبت به سایر بازیگران اصلی حضور دارد ، هنگامی که او با کسانی که خانواده اش را به قتل رساندند ، "قشر جناح" یک قوس کامل به او داده می شود. کوراپیکا متشکل از قوی ترین ، کشنده ترین دزدان و شرور در این جهان ، مجبور به نزدیک شدن به بی مهری و ویرانی است تا انتقام خود را بگیرد. آنچه در مورد کوراپیکا جذاب است ، یین و یانگ او است - در بیشتر موارد او با ثبات ترین و معقول ترین بازیگر است و با این وجود خشم و عصبانیت کور وجود دارد که او را به حرکت در می آورد. در قوس می بینیم که او چنان به هدف خود متعهد است که با انتخاب قربانی کردن گون روبرو می شود تا برنده شود یا اینکه تا انتظار فرصتی دیگر منتظر بماند.

از طرف دیگر ، هیسوکا هرج و مرج تجسم یافته است. او برای هیچ کس جز خودش زندگی نمی کند. این باعث می شود او به یك متحد بزرگ تبدیل شود ، اما همچنین برای بیشتر نمایش ، درد مستمر در پا برای گون و هر انسان زنده دیگری است. او هیچ مشکلی برای کشتن مردم ندارد و اگرچه از نظر جنسی به گون و کیلوا علاقه مند است ، اما اگر شرایط به وجود بیاید ، آنها را می کشد.

انیمیشن ، به ویژه در مبارزات ، برجسته است. با روشن شدن جزئیات پیچیده تر نمایش (مورد جادو یا هاله) ، انیمیشن در دعوا نفس گیرتر می شود. جنگ اوج گیری بین کوراپیکا و یکی از اعضای گروه Phantom دیوانه کننده است. استفاده از رنگ و صدا کمک می کند تا جنگ به سرزمینی برود که قبلاً در کارتون های استاندارد یا حتی اکشن های زنده ندیده ام. از دیگر لحظات برجسته داستان گایرو ، جنگ بین گون و هیسوکا و هر زمان که کیلوا از Godspeed خود استفاده کند ، است.

جنبه زیبای دیگر نمایش موسیقی است. با استفاده از مهارت و افزایش لحظه های بسیار ، نمایش را از یک کارتون به یک سریال جدی و شایسته تغییر می دهد. آهنگ هایی که برای بستن قسمت ها مورد استفاده قرار می گیرند فکر می کنند و بسیاری از لحظات مهم تقویت می شوند (مرگ پونزو یک ریف جدی وحشتناک دارد که در زیر آن پخش می شود قبل از لحظه و بعد از آن ، بیشتر آسیب های شیدایی گروه Phantom Troupe حتی ترسناک تر است با موسیقی کرال و Killua در یافتن گون اینچ از درب مرگ در آخرین لحظات قوس مورچه Chimera توسط لامنتو برای پیانو دلخراش تر می شود).

در کل ، من هانتر را توصیه می کنم X Hunter برای هرکسی که از اکشن و درام لذت ببرد. این شامل تمام مواد مناسب برای دید جذاب ، برانداز کردن انتظارات و گاهی تکان دهنده است در حالی که حساس و صادقانه نسبت به دیگران است. ناگفته نماند از برخی از مبارزه های فوق العاده کارگردانی و انیمیشن و ، بیایید صادق باشیم ، این چیزی است که شما برای آن تماشا می کنید ، نه؟

اگر از من بپرسید ، انیمیشنی به خوبی Hunter X Hunter وجود دارد و نخواهد داشت. هیچ انیمه ای هرگز به چیزی که Hunter X Hunter دارد نرسیده است. و به اعتقاد صادقانه من ، هیچ انیمیشنی وجود نخواهد داشت که هرگز چنین کاری کند. این انیمه می دانست که تماشاگران چه می خواهند ، مثل اینکه تماشاگران تصمیم گرفته اند که انیمه بعد باید چه کاری انجام دهد ، مگر با پیچ و تاب بهتر ، طرح متراکم تر ، خنده های طنز ، دعواهای حماسی و پایان نهایی. این انیمیشن می دانست که چه موقع باید متوقف شود و چه موقع باید ادامه دهد ، چه زمانی باید در مورد دوستی و اعتماد باشد اما در عین حال آن را آرام نگه می دارد تا مردم بتوانند تأثیرات واقعی رفاقت و دوست بودن را احساس کنند. آنها می دانستند که چه موقع صحنه های جنگ حماسی را اضافه کنند و چه موقع جدی بگیرند که شوخی کنند و بخندند. این انیمه چیزها را در حد محدود نگه داشته بود ، نه خیلی کم که از آن لذت نبرید ، بلکه نه خیلی زیاد که احساس کنید انگار دیگر از آن کافی نبوده اید. این باعث می شود شما تأثیر نهایی همه چیز را احساس کنید ، برای تصمیم گیری در مورد نتیجه این انیمه به تاکتیک های ساده یا استدلال های سطح متکی نیست. در تمام مدت انیمیشن ، یک بار ناامید نشده بود. هر لحظه سرگرم کننده و لذت بخشی بود ، با کیفیت عالی و حتی یک قطره ناامیدی هم نریزید. این یک داستان روان وجود داشت ، داستانی که تصادفی و ساختگی احساس نمی شد ، اما داستانی روان و روان به شما القا می کرد که گویی در حال تماشای یک داستان متوالی هستید. بر اساس تصادفات و "وقتی که دلم بخواهد" یک آشفتگی آشفته از وقایع تصادفی نیست. من قصد ندارم کوی بازی کنم ، من در مورد Fairy Tail صحبت می کنم. تفاوت این انیمه ها ، حداقل آنهایی که من به وضوح متوجه شده ام ، سه چیز است. یکی ، Fairy Tail تقریباً هرگز در مرزهای معقول باقی نماند ، منطق کنار گذاشته شد ، و این باعث شد که جنگ ها ساختگی و خسته کننده شوند. با تکیه بر تاکتیک "انجام این کار برای دوستان من" ، به دست آوردن قدرت عظیم رفقای خود بدون هیچ دلیل منطقی. ثانیا ، رفاقت خیلی زیاد بود ، پس از مدتی به سادگی آزار دهنده و آزار دهنده شد. این باعث می شد مخاطب بدون هیچ اثری دست نخورده خسته شود ، hunter x hunter می دانست چه زمانی باید متوقف شود ، این به مخاطب کمک می کند پیام کامل را احساس کند ، اما در عین حال تحت تأثیر آن قرار نمی گیرد. و سرانجام ، داستان درهم ریخته تصادفی که Fairy Tail دارد ، وقایع و طاق های داستان به سادگی یکی پس از دیگری رخ می دهد. هیچ جریانی منطقی برای آن وجود نداشت. بیشتر از اینکه یک نمایش متوالی داشته باشد ، بیشتر شبیه نمایش های مختلف بود. Hunter X Hunter یک داستان روان داشت ، این باعث می شد احساس کنید هر اتفاقی که رخ داده منطقی است. * Spoilers Small * امتحان hunter x hunter آغاز می شود ، killua با برادرش ملاقات می کند ، killua عملاً هیپنوتیزم می شود و gon و دوستانش او را جستجو می کنند ، آنها او را نجات می دهند ، باید قوی تر شوند تا gon بتواند به صورت hisoka مشت کند ، آنها به برج آسمانها. حتی فقط تا اینجا رفتن ، یک داستان مداوم احساس می شود ، اگرچه من توضیح نمی دهم که چرا گون باید به صورت هیسوکا مشت بزند ... چون من احتمالاً قبلاً زیاد ریخته ام ، همه چیز دلیل دارد ، هیچ چیز تصادفی نیست. دو نکته آخر وجود دارد که دوست دارم قبل از پایان این بررسی به آنها اشاره کنم ، این است که Hunter X Hunter باعث شده بود احساسات بیشتری نسبت به قبیله داشته باشم ، آدرنالین بیشتری نسبت به Fairy Tail داشته باشم ، لحظات شادتر و خنده دارتری نسبت به Beelzebub و صادقانه بگویم ، بهترین انیمه تا این تاریخ است. همانطور که قبلاً گفته شد ، Hunter X Hunter همیشه در مرزهای معقول باقی می ماند ، بنابراین جوک ها ، صحنه های اکشن ، حتی صحنه های غم انگیز ، همه طبیعی به نظر می رسیدند و به خوبی جریان داشتند. آنها صحنه ها را آنجا قرار ندادند تا بتواند شما را گریه کند ، دلیلی برای گریه این افراد وجود داشت ، خیلی هم دور نمی رفت تا تأثیر هر لحظه را احساس کنید. حتی خود شوخی ها ، آنها موفق شدند مرا تا حدی که نمی توانم نفس بکشم بخنداند ، زیرا جوک گرفتم ، آنها طنزهایی را بازی کردند که ممکن است در زندگی واقعی ببینید. منطقی و منطقی آن ، باعث می شود همه چیز را احساس کنید ، اما بدون اینکه زیاد از حد دور شوید. دومین چیزی که می خواهم اضافه کنم ، همانطور که احتمالاً چندین بار در اینجا گفته شد ، منطقی و منطقی بودن Hunter X Hunter است. برای پایه گذاری انیمه خاموش ، به تاکتیک های ساده اعتماد نمی کند. هرچقدر هم که قول دهید پیروز خواهید شد ، خواه دوستانتان بمیرند یا نه ، نمی توانید حریفی را که از شما قویتر است شکست دهید. این چیزی است که تقریباً انیمیشن shounen منطق آن را می شکند ، سرفه سرفه سرفه ... اگر ضعیف تر از آنها هستید ، تمرین می کنید ، قوی تر می شوید و با آنها می جنگید. اگر برنده شدید ، به این دلیل نیست که قدرت فوق العاده خود را از دست داده اید و دوست خود را از دست داده اید ، بلکه به این دلیل است که در آن سخت کار کرده اید. Hunter X Hunter این را درک می کند و از این امر پیروی می کند ، به نظر می رسد انگار همه چیز در مرزهای منطقی باقی مانده است و در کل باعث لذت بیشتر شدن انیمیشن می شود. این اقدام لذت بخش تر شد ، تجربه ها را واقع بینانه تر کرد ، لحظات را فوق العاده کرد. حتی صحنه هایی که غم انگیز بودند ، هیچ چیزی شبیه Clannad نبودند ، که باعث اشتباه نمی شود ، واقعاً ناراحت کننده بود ، اما بیش از حد هم بود. من نمی توانستم تأثیر لحظه را احساس کنم ، فقط اشکها را می شنیدم زیرا صحنه می دانست غمگین باشد ، اما تقریباً مجبور به نظر می رسد ، به گونه ای عمل می کند. در Hunter X Hunter ، حتی اگر گریه نکرده باشم ، تأثیر لحظه را احساس کردم. و این همان چیزی است که باعث می شود حتی از خود کلناد هم غمگین تر باشم. این انیمه تا آخر خیلی عالی مانده بود ، حتی یک لحظه هم پشیمان نشدم و در پایان فقط بهتر شد. همه چیز پیچیده بود ، هیچ باور غلطی پشت سر نگذاشت و با یک پایان حماسی ترک شد. هیچ چیز دیگری وجود ندارد که این انیمه را بنامید ، یک بار انیمیشن در زندگی واقعی اما یک شاهکار است.

من احساسات بسیار متفاوتی نسبت به این سریال دارم. سال‌ها بود که آن را به عنوان یکی از بهترین سریال‌های انیمه تمام دوران می‌دیدم، اما نمی‌توانستم قسمت‌های اول را تحمل کنم. من از استعاره های احمقانه انیمه، طراحی های تصادفی شخصیت ها و مزخرفات عجیب و غریبی که آن را آزار می دهد، ناراحت شدم. من سریال های زیادی را دیده ام که مدتی طول کشید تا خوب شوند، بنابراین در نهایت تصمیم گرفتم واقعاً به آن فرصت بدهم. شنیده بودم که اساسا بهترین قسمت های Dragonball و Naruto بود اما عمیق تر، بالغ تر و پیچیده تر. در حالی که نکاتی وجود دارد که ممکن است درست باشد، مطمئناً در فصل اول مشخص نیست. در واقع تا سومین آرک بود که من واقعاً سریال را دوست داشتم و تا زمانی که یورکنیو سیتی آرک واقعاً عالی شد.

رتبه‌بندی برای من واقعاً دشوار است. این سریال به دلیل اینکه کیفیت آن به شدت متفاوت است. در بهترین حالت (فصول بعدی، در درجه اول Chimera Ant Arc) 9 ثابت در بدترین حالت ممکن است 4 باشد. نکته خوب این است که سریال به طور کلی هر فصل بهتر می شود. متأسفانه شما واقعاً باید فصل های اولیه را تماشا کنید تا منطقی شود. اگر به دنبال سریالی با صحنه های مبارزه خوب هستید، هشدار دهید، در فصل 1 هیچ کدام وجود ندارد. در واقع می توانم بگویم که اولین صحنه مبارزه خوب حداقل تا قسمت 30 اتفاق نمی افتد. حالا اگر داستان واقعاً فوق العاده بود و آن را جبران کرد، اما واقعاً فکر نمی کنم اینطور باشد. کمان امتحان شکارچی به معنای واقعی کلمه با حدود دو قسمت از شخصیت‌ها شروع می‌شود که از یک تونل می‌گذرند و سپس یک آشپز غول‌پیکر را آماده می‌کنند. بدتر از آن، مربی درس یک دختر کلیشه‌ای کم‌پوش و با صدای بلند با یک چاقوی غول‌پیکر است. این دقیقاً پرچین یا بدیع نیست.

در کل فصل اول، به نظر نمی رسد که گون واقعاً تهدید شود. او همان قهرمانِ خوش شانسِ معمولیِ خوش شانسِ بدون محتوای زیاد است. او همه چیز را با سهولت نسبی پشت سر می گذارد. در طول کل امتحان، گون واقعاً به نظر می رسد که در حال عبور است. او فقط به این دلیل که لجبازی دارد نگرش خود را تسلیم نکند و بنا به دلایلی به نظر می رسد همه به او احترام می گذارند علیرغم اینکه او در آن مرحله از سریال کاری برای سزاوار احترام انجام نداده است.

در ابتدای امتحان تقریباً به شما گفته می شود که کدام شخصیت ها مهم هستند. کاراکترهای جانبی صرفاً ظاهری کلی دارند و به نظر می‌رسند و عمل می‌کنند که مهم نیست، بنابراین وقتی شکست می‌خورند جای تعجب ندارد.

بیشتر طراحی شخصیت ها مضحک هستند. فرم اصلاً تابع تابع نیست. یکی از شخصیت ها همیشه بدون دلیل منطقی (حتی وقتی در بیابان هستند) کت و شلوار تجاری می پوشد. گون اساساً گوکو است که بدون هیچ دلیل مشخصی شلوار کوتاه کوتاه پوشیده است. او همچنین چهره یک نوزاد دارد که جدی گرفتن او را تقریبا غیرممکن می کند. سلاح منتخب او یک میله ماهیگیری برای کل فصل اول است (خوشبختانه بعداً آن را فرو می ریزد). مثل این است که یک دسته کامل از ویژگی‌های تصادفی در یک شیشه انداخته شده و برای هر شخصیت انتخاب شده است. به نظر نمی رسد که اکثر طرح های آنها بر اساس هیچ چیز اساسی باشد. بعداً طرح‌ها بهتر می‌شوند، اگرچه این واقعاً چیز زیادی نمی‌گوید. سیستم جادویی سریال نن وقتی بالاخره معرفی شد عالیه (البته تا قوس 3 معرفی نمیشه). این منحصر به فرد است و در عین حال به اندازه کافی ساده برای درک است و با ادامه مجموعه پیچیده تر می شود. هر شخصیت دارای توانایی های منحصر به فردی است که با نقاط قوت و ضعف همراه است. هیچ کس واقعا شکست ناپذیر نیست. این بیشتر موردی است که توانایی های خاصی در موقعیت های خاص مفیدتر هستند. نحوه تکامل آن توانایی ها نیز واقعا جالب است و در متن سریال منطقی است. تعدادی لنگ وجود دارد اما بسیاری از آنها واقعا منحصر به فرد و جالب هستند.

این سریال تقریباً به طور پیوسته بهتر می شود. Chimera Ant Arc تا حد زیادی بهترین قسمت این سری است و در حالی که شباهت های آشکاری به Cell Saga در Dragonball Z دارد، تقریباً از هر نظر بهتر است. حتی قسمت های بد، مانند لباس مضحک گون، در طول کمان مورچه ای Chimera جایگزین بهتری می شود. گون همچنین در نهایت شروع به نشان دادن پیچیدگی بیشتری به عنوان یک شخصیت می کند و دیگر فقط قهرمان خوش شانسی نیست که فقط برنده می شود زیرا هرگز تسلیم نمی شود. او باید با چالش های واقعی روبرو شود.

The Chimera Ant Arc عالی است زیرا بر شخصیت های اصلی چیره نمی شود و آنها را از عواقب در امان نمی گذارد. گون باید تکامل یابد و رنج بکشد. او باید جایگاه خود را در سریال به دست آورد. برخلاف Dragon Ball Z که در آن شخصیت‌های اصلی هر زمان که به آن نیاز داشته باشند، ارتقای جادویی دریافت می‌کنند. شخصیت های اصلی در Hunter X Hunter باید هزینه ای بپردازند و هرگز با ابر موجودات واقعی این سری برابری نمی کنند. گون اغلب به شدت مورد ضرب و شتم قرار می گیرد و باید به شکارچیان با تجربه تری اعتماد کند تا چالش های بزرگ را مدیریت کند. گاهی اوقات مردم را از دست می دهد و گاهی برای بردن باید به مکان های تاریک برود که برای او ضرر می کند. قهرمان‌های داستان مانند سریال‌های بسیاری از این نوع، از نظر اخلاقی خطاناپذیر نیستند.

Hunter x Hunter یک سریال واقعا منحصر به فرد برای خوب و بد است. لحظاتی دارد که واقعاً درخشان است و لحظات دیگری که باعث شد چشمانم را گرد کنم و از مضحک بودن آنها مشت تکان دهم. این سریالی است که قطعا برای همه مناسب نیست، اگر از انیمه‌های متداول/حماقت متنفرید، احتمالاً برای ورود به سریال زمان سختی خواهید داشت. اگر بتوانید تصادفی بودن و استعمار را تحمل کنید، این سریال در نهایت چیزهای زیادی برای ارائه دارد.

7.6؟ چرا اینقدر دست کم گرفته شده است؟ این رتبه بندی عدالت را برای این نمایش رعایت نمی کند، به شناخت بیشتری نیاز دارد. بیایید درستش کنیم من هر دو نسخه Hunter x Hunter را دیده‌ام و نسخه 1999 را بهتر دوست داشتم، بنابراین در این بررسی به ناچار مقایسه‌های جزئی با نسخه 2011 وجود خواهد داشت.

داستان: توگاشی یوشیهیرو یک مانگاکا بسیار با استعداد است که توانسته دنیایی از تخیل عالی بسازد که در آن می تواند شما را از تنظیمات تاریک واقع گرایانه به دنیایی شاد واقعیت مجازی ببرد. داستان در قالب قوس پیش می رود و هر قوس به خوبی به یکدیگر متصل می شود، البته داستان اصلی وجود دارد که در آن قهرمان داستان کوچک است. پسری به نام گون برای جست و جوی پدرش یک "شکارچی" سفری را آغاز می کند که در آن چالش ها و ماجراهای سخت زیادی در انتظار او است. جدای از چند قسمت اول، سرعت واقعاً خوب بود و من هرگز خسته نشدم، اما هنوز 10 برابر آن زمان بهتر بود. نسخه قدیمی که شروعش کند و به نوعی افتضاح بود. در اولین آرک با دنیای HxH و قهرمانان آن آشنا می‌شوید، ممکن است مدتی طول بکشد تا شما را جذب کند، پس به آن بچسبید زیرا حماسی می‌شود.

چه چیزی آن را تنظیم می کند جدا از هر انیمه دیگری، حداقل در این ژانر، اگر نه همه انیمه‌ها، این اختلال در روند خطی داستان است. پیچش‌های داستانی در برخی قسمت‌ها دیوانه‌کننده هستند. در برخی از نقاط من به معنای واقعی کلمه در شوک بودم و برای چندین روز به اتفاقی که افتاد فکر می‌کردم یا هفته بعد از اپیزود شما هرگز انتظار نخواهید داشت که بعضی چیزها اتفاق بیفتد. من پیچیدگی و سادگی داستان را در یک معادله کامل یافتم، از نظر کلی ساده است اما عناصر فردی می توانند کاملاً پیچیده باشند (مانند سیستم یک کشور، سیستم جنگی، تفکر تحلیلی یک آنتاگونیست و غیره). خلاصه داستانی هوشمندانه با ترکیبی عالی از رمز و راز، تنش، کمدی و اکشن بود. اشتباهی را که زمانی که فقط 10 قسمت را دیده بودم وقتی به آن برچسب کودکانه زدم مرتکب نشوید، آن را امتحان کنید تا یک داستان بالغ و عمیق را کشف کنید که عامل روانی در همه جا وجود دارد. داستان: 9/10 (من به آن نمره 10 می دهم اما به دلیل شروع ضعیف نمی توانم).

هنر: انیمیشن در این مجموعه شگفت‌انگیز است، بهترین از بهترین‌ها است. و با پیشرفت آن، به خصوص در صحنه‌های مبارزه که جلوه‌ها عالی هستند و تجربه را افزایش می‌دهند، حتی بهتر می‌شود. رنگ‌های روشن یکی از مهم‌ترین چیزهایی که باعث شد من شخصاً نسخه 1999 را بیشتر دوست داشته باشم، زیرا رنگ‌های تیره استفاده شده در نسخه قدیمی فضای تیره‌ای را ایجاد می‌کرد که برای این انیمیشن مناسب‌تر بود (حماسی بیشتری داشت و تنش بیشتری ایجاد می‌کرد). البته این بدان معنا نیست که من از نسخه جدید متنفرم. طراحی های هر شخصیت منحصر به فرد است و کاملاً با شخصیت آنها مطابقت دارد که به عنوان یک اثر آنها را به یاد ماندنی می کند (یک آنتاگونیست یکی از آنتاگونیست های مورد علاقه من شد!). Art:10/10

صدا: تنها یک چیز در مورد صدا وجود داشت که از آن متنفر بودم و آن آهنگ آغازین بود (من همیشه آن را نادیده می گرفتم)، آهنگ پایانی اگرچه بسیار لذت بخش بود. در مورد موسیقی متن می توانم بگویم که آنها به ویژه در لحظات تنش یا رمز و راز حماسی بودند. من از موسیقی متن پس زمینه Happy go lucky خوشم نیومد، اما این فقط در ابتدا بود، در واقع بیشتر از آن قدردانی کردم زیرا لحظات پرتنش را 10 برابر حماسی تر می کرد!!! صداپیشه ها همه خوب هستند به جز صداپیشه کوراپیکا که دوستش نداشتم اما ممکن است تحت تاثیر نسخه قدیمی قرار بگیرم. صداهای 2 قهرمان اصلی به ویژه به خوبی شنیده می شوند. اگرچه من صدا و صداهای بهتر نسخه 99 را ترجیح می دهم، عینی خواهم ماند و به صدا امتیاز 9 می دهم. Sound:9/10

شخصیت ها:Most از شخصیت های مورد علاقه من از این نمایش هستند و همانطور که می توانید حدس بزنید شخصیت های این نمایش شگفت انگیز هستند، هیچ کس توسعه نیافته یا تک بعدی وجود ندارد. ساعت های زیادی صرف توسعه هر یک از آنها شده است و آنها را در پوست خود منحصر به فرد و به یاد ماندنی کرده است، برخی مرموز و تهدیدآمیز خواهند بود که تا به حال ندیده اید، برخی دیگر باهوش و صبور هستند، دیگری ممکن است دلسوز و آسیب پذیر باشد. هر چند شگفت انگیز همانطور که قبلا ذکر کردم وجود عامل روانی است. این بدان معناست که هیچ کس همیشه در موقعیت‌های مختلف یکسان عمل نمی‌کند، فقط برای پیروی از کلیشه‌های خود با تغییر موقعیت. منظور من این است که انتظارات شما از یک چیز بودن برخی از شخصیت‌ها کاهش می‌یابد و کاملاً برعکس می‌شود. به همین دلیل است که پیچش های داستانی شگفت انگیز هستند و از نظر منطقی و احساسی درست احساس می شود. شخصیت ها: 10/10

به طور کلی: Hunter x Hunter 2011 بهترین انیمه ای است که در این ژانری که دیده ام. من آنقدر از این سریال لذت بردم که در واقع به این فکر می کنم که ابتدا نسخه قدیمی و در یک مقطع زمانی دوباره 2011 را تماشا کنم. امیدوارم امتحانش کنید چون صادقانه معتقدم خیلی ازش لذت خواهید برد.این سریال را به همه توصیه می کنم و فرقی نمی کند چه ژانری را بیشتر دوست دارید، فقط به من اعتماد کنید و این سریال را امتحان کنید اما به آن پایبند باشید. چون در ابتدا کمی کند است. به طور کلی: 10/10

*این اولین نقد من است، بنابراین من را برای هر گونه اشتباه ببخشید*

Tracker X Tracker باید بهترین انیمه موجود باشد. بدون اینکه چیزی را خراب کنم یا بیش از حد در ظرافت‌ها فرو بروم، می‌خواهم برای شما بفهمم که چرا اینقدر عالی است: اول، هر یک از شخصیت‌های اصلی جذاب هستند، شخصیت‌ها، اهداف و ایرادات لایه‌ای دارند. همه آنها چیزی را در نمایش حمل می کنند و یک نفر از آنها بدون توجه به این که گاهی ویژگی های مرسوم برجسته ترین شخصیت ها را منتقل می کنند یا نه، در عبارات رایج انیمه قرار می گیرند. آنتاگونیست ها در این نمایش به طور مثبت نقطه بالایی هستند، زیرا شما به طور کلی احساس می کنید که محبوب ترین شخصیت ها در معرض خطر قرار دارند، زیرا آنها بسیار محکم و دمدمی مزاج هستند. هیسوکا، مرد بد بنیادی، در حال احیا است و تا آنجایی که معمولاً در یک انیمیشن می گویید در تضاد است: او یک مورد ذهنی بی احساس است که اساساً دوست ندارد قهرمان را در تمام مدت نابود کند، اما بیشتر تلاش می کند تا او را تا آنجا که ممکن است هل دهد. تا از این به بعد نبردی شایسته داشته باشیم. او به پیشرفت و پیشرفت او کمک می کند.

یکی دیگر از نقاط قوت نمایش، اصالت آن است. من را اشتباه متوجه نشوید، هنوز هم یک انیمه با شخصیت‌هایی که موهای صورتی دارند و هر چند وقت یک‌بار دارای ویژگی‌های واقعی هستند، جایی که همه اساساً یک نینجا هستند که می‌توانند با سرعت نور بدون دردسر بدوند و بپرند. در واقع، اصالت به ارتباطات و همکاری بین شخصیت‌ها ختم می‌شود که گیج‌کننده هستند و احساس افزایش نمی‌کنند. هیچ وقت نخواهید دید که کسی دشمنی را که دوبرابر همبستگی اش را دارد، فقط با نیروی محبت یا اراده از بین ببرد، که در انیمه های متعدد برای من مشکل است، در واقع اینطوری کار نمی کند، ! هر مسئله مهمی که مورد توجه قرار می گیرد با یک نتیجه دنبال می شود. صرف نظر از اینکه قهرمانان در آزادی خود شگفت‌انگیز هستند، در کسری از زمان شکست می‌خورند و به طرز وحشتناکی شکست می‌خورند و دو یا سه بار به شما خدمات داده می‌شود. شما شاهد پیشرفت آنها با سرعت ایده آل هستید زیرا هر خم آنها را به سمت تقویت ظرفیت های خاص خود سوق می دهد.

یکی دیگر از نت های بلند، مهارت خالق است. من به وضوح متوجه می‌شوم که فکر می‌کنم تفکر خارق‌العاده سازنده در مورد اینکه من کار او را برای دو پاراگاف تحسین کرده‌ام، با این حال هنوز ارزش تمرکز روی آن را دارد. توگاشی با تعداد زیادی از سوژه ها تماس می گیرد و هر خمش مانند یک داستان کاملاً جدید است. او در برهم زدن هنجارهای معمولی و شگفت زده کردن کاربران آن در هر گوشه تردیدی نخواهد داشت. به عنوان مثال، بخش دایره‌ای یورکنیو واقعاً پرتنش و دراماتیک است، شما احساس می‌کنید هر فردی می‌تواند در قسمت بعدی به سطل لگد بزند، با این حال طرح داستان در نهایت به شیوه‌ای بی‌معنا، بدون انفجار و دعوای هیولا‌آمیز، نتیجه می‌گیرد. دیگری کاملاً احساس خوبی دارد. در این میان، خم همراه بدون از دست دادن علاقه تماشاگر بسیار شادتر و سرگرم کننده تر است. شما می توانید یک طرح آخرالزمان را ببینید که با یک بخش دایره ای سیاسی در یک نمایش مشابه همراه است.

یک چیز بدون شک این است که HXH برای جوانان نیست، به نظر می رسد که واقعاً در قسمت های اولیه نه چندان زیاد است، با این حال به نظر می رسد واقعاً مبهم، ناخوشایند یا پیچیده است. نگاهی کوتاه به بخشی از مانگا باعث می شود تا عمق ترکیب بندی را درک کنید. کاستی قابل توجه نمایش کیفیت ناهموار آن است. چند منحنی می تواند اثر هنری باشد در حالی که برخی دیگر باعث می شود برای رسیدن به پایان به قسمت سریع توجه کنید. بیشتر موارد در قسمت‌های اولیه اتفاق می‌افتد، جایی که می‌توان گفت سازنده کاملاً مشخص نکرده بود که داستان به کجا می‌رود. به عنوان مثال، بسیار غیرمنطقی است که شخصیت‌ها قبل از پایان آزمایش‌های ردیاب خود هرگز درباره نن (جزء جادویی جهان) نمی‌دانستند، با توجه به اینکه زیر صخره‌ها زندگی نمی‌کردند و به خوبی می‌دانستند. ردیاب چه بود این را در نظر بگیرید، در صورتی که جادو وجود داشته باشد، در واقع، همه با آن آشنا می‌شوند، به استثنای این که این یک راز پنهان است، که در داستان صادق نیست. در واقع، پس از اینکه قهرمانان در مورد آن پی می برند، همه آزادانه از آن استفاده می کنند و از هر نظر کاملاً به آنچه هست توجه دارند.

این نواقص کوچک را کنار بگذارید و با تماشای این نمایش آن را زنده خواهید کرد. من واقعاً در مورد تلویزیون خواستار هستم، اما نمی توانم از Tracker X Tracker به اندازه کافی استفاده کنم، صرف نظر از این که آیا من تا بهترین طرفدار انیمیشن فاصله زیادی دارم. سعی کنید فریب شروع نوجوانی را نخورید، من نه قبل از قسمت 30 یا چیزی شبیه به آن گرفتار نشدم. بیایید به سادگی به سازنده اعتماد کنیم که از Rest دست می کشد و این کار خیره کننده را ادامه می دهد.

جایی در میان خم حشرات ساختگی، اغلب از خودم می‌پرسیدم: منتظر بمان، این کار تا کی ادامه دارد؟ در مورد شخصیت های دوست داشتنی و جذاب دیگری مانند کوراپیکا و لئوریو چه می توان گفت؟ آیا به طور خاص نباید چیزی در مورد گون گفته شود؟ توگاشی چند تصمیم متهورانه و شگفت‌انگیز در اینجا انجام داد، با این حال من حدس می‌زنم که این روح سریال و هزینه‌ای است که ما بابت آن می‌پردازیم. از زمانی که فصل 4 "Hyori Ittai" را می شنوم، شروع به حرکت می کنم و در زمان مشابه شروع به گریه می کنم.

فکر می کنم این چیزی است که Tracker x Tracker را منحصر به فرد می کند: پیشرفت سریع در جهان های مختلف، منحنی های مختلف ارائه شخصیت‌های جدید و علاوه بر این، قرار دادن آنها در طول دوره‌های طولانی. عجیب است، همانطور که f.e. FMAB کاملاً به شخصیت های اصلی آن و گشت و گذار آنها بستگی دارد. بدیهی است که آنها نیز شخصیت‌های جدیدی ارائه می‌دهند، با این حال ما اساساً در سفر اد و آل نقش داریم.

Hunter x Tracker منحصر به فرد است، زیرا ما حتی برای مدتی قهرمان اصلی خود را نمی‌بینیم. با این حال، با توجه به این واقعیت که توگاشی، یا بیشتر شبیه - سازندگان - به شخصیت‌های مختلف مانند Killua، و علاوه بر این Knuckle، Shoot یا Morel و Knov، کاملاً شجاعانه است. همچنین، همانطور که می‌خواهم فکر کنم کار می‌کند.

منحنی حشرات ساختگی معمولاً بخشی از کل مجموعه را می‌گیرد. هر چه باشد، به همین ترتیب به ناظر جبران می کند. علاوه بر این، فقط با صحنه‌های جنگی غول‌پیکر جایزه نمی‌گیرد، زیرا می‌توان پیش‌بینی کرد که گون یا کیلوآ باید آخرین مبارزه افسانه‌ای را علیه Meruem داشته باشند، که واقعاً اتفاق نمی‌افتد. راستش را بگوییم که آنها حتی آنقدر هم ملاقات نکردند (نمی‌توانم به خاطر بیاورم که در آینده‌ای نه چندان دور همدیگر را ملاقات کرده‌اند یا خیر). Tracker x Tracker جذاب است، با انیمه های مختلف متفاوت است و این مرکز سریال است. در فصل اصلی اینطور شروع می شود. ما به طور کلی باید پیش بینی کنیم که همه چیز باید متفاوت باشد، ما باید یک شیرین کاری، یک تله را پیش بینی کنیم - سریال اینگونه ساخته می شود.

توگاشی به انگیزه های خود بستگی دارد. او چیزهایی را که دیگر جذاب نیستند دور می زند. او تصمیم دیگری را می بیند، انتخاب دیگری را می بیند، او یک فکر اساسی دارد - او باید این راه را دنبال کند و باید داستان را بازگو کند. این به طرز غیرقابل تصوری جذاب و شجاع است.

اگر به عنوان یک قانون کلی به سریال برگردیم، نمی گویم عالی است. از آنجایی که احساس می‌کنم این جهش‌های غول‌پیکر در خط داستانی به نوعی با هزینه‌هایی نیز همراه است. نیازهای ثبات، شخصیت های اصلی دیگر وجود ندارند. داستان‌نویس در مورد نبردها برای 5 قسمت متوالی نظر می‌دهد. بدیهی است که همه این چیزها در جهان Tracker x Tracker قانونی به نظر می رسند. با این حال، متوجه می شوم که چرا افراد از آن متنفرند، علیرغم این واقعیت که من - یک بار دیگر - باید بگویم که این سریال به ویژه به دلیل این انتخاب های عجیب و غریب کار می کند.

با این وجود معتقدم که در پایان این فکر فرآیندها و اعتقاداتی که توگاشی باید به تصویر بکشد و منتقل کند بسیار نشان داده شده است. معاشرت، رفاقت، سفر با هم، تجربه کردن، گذر از چیزها با هم به عنوان همراه و انتقال این راه به یکدیگر. علاوه بر این، موضوعاتی مانند سرمایه گذاری آزاد، بخل، ساخت و ساز مالی، وحشی گری به خوبی در ارتباط هستند. نه به شدت، زیرا این موضوعات کل سریال را تحت الشعاع قرار نمی دهند. علاوه بر این، صرف نظر از اینکه آیا فکر می‌کنم چند تصمیم وجود دارد که نمی‌توانم به‌طور کامل آن‌ها را درک کنم، Tracker x Tracker هر بار که صدای بخش دایره‌ای شهر یورکنیو و منحنی حشره زیرزمینی هذیان را می‌شنوم، مرا می‌شنود و موسیقی به من یادآوری می‌کند که با کدام سرعت فوق‌العاده من تعداد زیادی قسمت را تماشا کردم و سریال را به خوبی تماشا کردم.

این چیزی است که اهمیت دارد و نشان می‌دهد که توگاشی روی انتخاب‌های ایده‌آل قرار گرفته است، به همین دلیل است که به Tracker x Tracker امتیاز 10 از 10 می‌دهم و به همین دلیل است که به آن به عنوان بهترین انیمه ای که در هر مقطعی تماشا کرده ام اشاره می کنم. سبک فعالیت نمونه فعلی است، عکس ها عالی هستند. نبردها فوق‌العاده هستند، خط داستانی به گونه‌ای پیش می‌رود که من حتی نمی‌توانستم پیش‌بینی کنم. نوشته به طور کلی محکم است و به طور مداوم با شوک های جدید مقاومت می کند. شخصیت‌ها و فرآیندهای فکری آن‌ها به‌طور مداوم با حسن نیت هستند، تنش به‌طور قابل اعتمادی وجود دارد، زیرا معمولاً باید متوجه شوید که فوراً اتفاق می‌افتد. احساسات وجود دارد، گریه، غاز - گیجی، تفکرات عمیق، موضوعات سخت، بی گناهی نابالغ - انسان، موضوعات بی شماری برای بحث. این مجموعه واقعاً همه چیز را دارد.

از این هنر خارق العاده متشکریم! در واقع یک سریال فوق العاده و واقعاً گیرا است که همیشه در قلب من جای خود را دارد.