🎥 دانلود سریال Sherlock 2010 (شرلوک) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

سریال شرلوک ، برداشتی مدرن از کتاب‌های شرلوک هلمز است و درباره‌ی کاراگاه معروف شرلوک هلمز و همکارش دکتر جان واتسون هست که به حل پرونده‌های جنایی در قرن بیست و یکم ، در لندن می‌پردازند و…
سریال شرلوک هلمز عصر جدیدی را نشان داده و میشود گفت یک بازسازی از کتاب های شرلوک هلمز است ولی به نحوی تازه و وفادار به شرلوک هلمز قدیمی...
نسخه جدیدی از فیلم مشهور و دوست داشتنی "بازرس شرلوک" و یار وفادارش "دکتر واتسن" در قرن 21 که به حل معماهای مرموز لندن کنونی می پردازند.
این سریال زیبا در مورد شرلوک هلمز هست ولی نه اون شرلوک هلمزی که همه میشناسیم.این سریال شرلوک هلمز عصر جدید رو نشون داده و میشه گفت یک بازسازی از شرلوک هلمز کتاب ها هستش ولی به نحوی تازه و وفادار به شرلوک هلمز قدیمی .شرلوک هلمزی که وبسایت داره.به خبرنگارها اس ام اس میده ولی در عین حال خصوصیات اخلاقی شرلوک هلمز رو حفظ کرده و طبق معمول به طرز فجیعی آرشه اعصاب کارگاه لسترید و پلیس اسکاتلندیارده.رفتار این شرلوک هلمز بطرز اشکاری با جرمی بِرِت بازیگر سری قدیمی و محبوب شرلوک هلمز متفاوت هست شرلوکی که اینجا می بینم از چیزی که جرمی برت نشون داد به قدری دور هست و تشابه بسیار زیادی به کتاب های اصلی داره مثل کتاب ها صبور و در عین حال نابغه هست و تا حالا کاملاً از نظر اخلاق وفادار به کتاب ها بوده .شرلوک هلمز،جوون و مدرن شده ولی هنوز همون شرلوک هلمز تیزبین و نابغه ی سری کتاب های سر ارتور کانن دویل هست...

جهت دانلود سریال Sherlock 2010 (شرلوک) دوبله فارسی بدون سانسور با زیرنویس فارسی چسبیده به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

در واقع ، این نمایش نیاز به فروپاشی جهنم دارد. خدايا ، در ابتدا سرگرم کننده بود. این اختراع ، باورپذیر و غوطه ور بود. شیمی طبیعی بین شخصیت ها بسیار لذت بخش بود و نوشتن آن هوشمندانه و خنده دار بود (در صورت مناسب بودن). این فصل 1 بود. عالی بود. از آن زمان ، کیفیت عمومی نمایش به تدریج در حال کاهش است. با این وجود ، در طی چند فصل گذشته ، گاه و بیگاه درخشش هایی وجود داشته است. اما اکنون این نمایش تا کنون از پس زمینه خود برخوردار بوده است - مانند برخی از عوام فریبنده مبتذل - که تماشای آن تقریباً غیر قابل تحمل شده است. فصل 4 آنقدر خود ارجاعی و تمرکز نداشت که نیمی از وقت آن را یک کلاهبرداری احساس می کرد ، اما پس از آن کاملاً 180 اجرا می شد و همه ما را جدی می گرفت ، با این انتظار که وقتی شخصیتی آن را تماشا می کند مخاطب باید همه چشمانش را آلوده کند یا کسی به نوعی سختی شخصی را تجربه می کند. این برای بینندگان با جنون خاص ، یا کسانی که به طور دائمی تحت تأثیر اولین تصور درخشان شرلوک قرار گرفته اند ، کاملاً خوب است که نسبت به اینکه تا چه اندازه این نمایش را در گاوبند خودش دنبال کرده اند ، فراموش می کنند ، اما برای بقیه از ما که از سبک ثابت و اجرای دقیق لحن قدردانی می کنیم ، در بهترین حالت غیر غوطه ور و در بدترین حالت دردناک است. من به شما می گویم ، مارک گاتیس و استیون موفات این فیلمنامه ها را به صورت اسکیزوفرنیک نوشته اند. تنها راه برای لذت بردن از روایتی از این دست ، داشتن مجموعه ای از تغییرات خلق و خوی نامربوط است که به طرز معجزه آسایی با تغییر لحن گاتیس و موفت هماهنگ شده اند.

من صادقانه نمی دانم آنها برای چه می خواستند اینجا ، و فکر کنند که این کار به چه نتیجه ای خواهد رسید. خدا می داند که چگونه کسی باید این مزخرفات را هدایت کند. از تلاش برای راشل تالالی ، نیک هوران و بنجامین کارون کلاه برمی دارد. می دانم که بر اساس آنچه در اینجا دیده ام قضاوت نخواهم کرد. خوشبختانه به نظر نمی رسد که آنها تقصیر این فصل فاجعه بار را به دوش می کشند ، زیرا همه انتقادهایی که من تاکنون دیده ام به طور انحصاری بر سر گاتیس و موفت بوده است. و به حق ، واقعاً ، زیرا اگر فیلمی به عنوان قطار مشاهده شود ، می توان نوشتن را به عنوان ریل در نظر گرفت ، و ریل های فصل 4 مانند هر چیز مبهوت بودند ، و در نهایت این قسمت ها خراب شد. به عنوان یک نویسنده ، باید زمانی فرا برسد که دیگر به خود ایمان نیاورید و در واقع دوباره انتقاد کنید. باید یک یا دو شک داشته باشید. برای شما خوب است این شما را بهتر می کند گاتیس و موفت به نظر می رسد که به طور معمول از این مرحله در سفر خود به عنوان نویسنده عبور نمی کنند و با اعتماد به نفس نادرست و نعمت ادامه می دهند. و به طرز وحشتناکی در کار آنها به همین مناسبت منعکس می شود. شخصیت ها بسیار پرافتخار نوشته شده اند ، در درجه اول با ذکاوت ساختگی ارتباط برقرار می کنند ، به نظر می رسد که هر یک از آنها بسیار بیشتر از تماشاگران لذت می برند. تقریباً هر مبادله تقریباً به یک جلسه عقب راندن و ضرب و شتم گوشت بستگی دارد. و من احتمالاً می توانستم با این شرایط کنار بیایم (فقط) اگر نمایش هنوز در اوج خود باشد ، اما اینطور نیست. این بدترین وضعیتی است که تاکنون شده است. این مانند این است که گذشته از یک دستاورد بسیار دلخوش به کسی گوش فرا دهید که ممکن است متعلق به شخص دیگری باشد.

یک جنبه کلیدی که ممکن است در اجرای اصول برنامه تأثیر بگذارد ، تمایل آشکار آن به "بزرگ نگه داشتن" است. روشن می شود که فقط داشتن یک قسمت خوب و مستقل از نمایش کافی نیست. هیچ چیز مجاز نیست که فقط داستان خودش باشد. این باید بخشی از یک قوس بزرگتر باشد ، و آن قوس بزرگتر باید به یک قوس دیگر گره بخورد ، و این کمان ها در یک قوس مادر بزرگتر نیز جای می گیرند ، و فقط ادامه می یابد ، به طور غیرقابل انکاری ، بزرگتر و بزرگتر می شود. این یک گلوله است که مدام با نخ های امیدوار کننده داستان تغذیه می کند ، آنها را برای تأمین معاش می کشد و جذب می کند. اما یک روز ... یک روز دیگر هیچ ایده خوبی برای بلعیدن حباب باقی نخواهد ماند و قطعه "شرلوک" جایی برای رفتن نخواهد داشت. رشته و غیرقابل اصلاح خواهد شد ، زیست شناسی آن یک آشفتگی پیچیده است. وصیت نامه ای ناگوار به یک سریال که اشتباه رفته است. خیلی دور از نمونه خوبی بود که قبلاً وجود داشت ، قبل از اینکه مراقبانش فکر کنند که می توانند خدا را بازی کنند ، و چنان ژنتیکی خود را از نظر ژنتیکی دفع کردند که گرسنگی آن برای "حماسه" نمی تواند سیر شود ، و سیستم های هضم آن نمی توانند پردازش یا فیلتر شوند قسمت گسترده ای از ایده های احمقانه.

قسمت 2 ، "کارآگاه دروغگو" - علی رغم پوچی و ملودرام - اپیزودی بود که کمی بیشتر شبیه یک داستان منزوی متمرکز ، ساده و لذت بخش از حل مسئله اما هر بلوغ و خویشتن داری با پایان مسخره ای که بیش از حد درگیر یک شخصیت متوفی بود که در وهله اول هرگز خیلی جالب نبود ، تهدید شد و تهدید جدیدی را مطرح کرد - بزرگترین تهدید! - به ساده ترین شکل ممکن.

این فصل کثیف بود. من نمی توانستم بدون احساس تضعیف هوشم به نوعی ، از آن لذت ببرم. نظر من در مورد نمایش نیز با این واقعیت که من تماشای خود را با قسمت هایی از درام کارآگاهی عالی استیوارت هارکورت ، "Maigret" ، با بازی روآن اتکینسون ، بهبود بخشیدم ، بهبود نیافت. من ممکن است یک روز آن را به طور کامل مرور کنم ، اما در حال حاضر ، من فقط آن را به عنوان درمان کامل برای آخرین دسته از مزخرفات "شرلوک" تجویز می کنم.

این ویژگی های خاصی دارد - پیچیدگی ، بلوغ ، جو ، زیرکی - که "شرلوک" زمانی داشت ، اما پس از آن از دست داده است ، باعث می شود طرفداران نمایش و ژانر برای آن فقیرتر باشند. این نمایش یکپارچگی خود را از دست داده است و همچنین در این بین غیرقابل تحمل به خود تبریک می گوید. این باید به زمین برگردد ، عمل خود را انجام دهد ، به اصول اولیه برگردد ، و در وهله اول آنچه را که باعث آن شده است ، دوباره کشف کند. من کاملاً قصد دارم در بهبود آن از آن پشتیبانی کنم ، اما ابتدا باید اعتراف کند که مشکلی دارد.

شرلوک نوشتن این سریال دشوار است ، زیرا در آغاز این پرواز بسیار بالا رفت ، و تصور می کرد که هلمز به عنوان یک کارآگاه مدرن آشفته اما درخشان و واتسون نیز به عنوان یک مرد عمل تعقیب شده اما وفادار ، در اپیزودهایی که نویدبخش بازخوانی داستانهای کلاسیک است. در عصر تکنولوژی بالا اما این بسیار کم شده است ، و مملو از شیدایی شخصی نویسندگان ، و تصمیم استیون موفات برای پیچاندن روایت های خود (دیگر "داستان" به معنای متعارف نیست) ، برای طراحی مجدد هولمز به عنوان یک ابرقهرمان آشفته و بیگانه که بی هدف در آن سرگردان است. حیله های بصری و جلوه های دیدنی و جذاب. قسمت سوم از فصل 3 به خصوص وحشتناک است. لحظه ای به سمت پایان که شرلوک فریاد می زند: "من یک قهرمان نیستم ، من یک سوسیوپات عملکردی هستم!" خیلی دردناک بود ، هنوز هم نمی توانم آن را از سرم بیرون بیاورم. آن لحظه مطمئناً هیچ ارتباطی با شخصیت شرلوک هلمز ، قهرمان کاملا انسانی ندارد (که مطمئناً او بوده است) توسط کانن دویل خلق شده است ، اما این تعریف می کند که چگونه موفات و تیمش شخصیت * خود ، "شرلوک" را درک می کنند و شاید چگونه آنها مخاطبان خود را نیز درک می کنند. با توجه به محبوبیت این نمایش ، ظاهراً بسیاری از جوانان انسانهای استثنایی قادر به حل و فصل مشکلات دشوار را نمی خواهند ، آنها افراد بیمار با دوستان خود را در مکان های بلند می خواهند که بتوانند متکبران را خرد کنند و از آن دور شوند.

مطمئناً یک فصل 4 وجود خواهد داشت و ما به راحتی می توانیم پیش بینی کنیم که از نظر بصری در مقیاس بزرگی واقع شود و از هر ایده خوب یا روایت داستانی شایسته ای کاملاً فقیر شود. موفات دیگر علاقه ای به داستان نویسی ندارد ، او می خواهد افسانه ای پسا مدرن بسازد و آنچه را در فیلم های كمیكس مارول می بینیم بسازد.

اما كونن دویل برای كتاب های مصور (یا افسانه) چیزی ننوشت ، او مخاطبان بزرگسالان باسواد و منطقی را فرض کرد. و بهترین فیلم های ساخته شده بر اساس داستان های او همیشه مخاطبان یکسانی را در نظر گرفته اند و انواع مناسبی از بهترین داستان های نوشته شده به زبان انگلیسی را ارائه می دهند. خیلی بد است که موفت مسیر متفاوتی را انتخاب کرده است.

توجه: در حال حاضر چهار سری فیلم وجود دارد که در تلاش است تا در قانون کارآگاه درخشان ویکتوریایی کانن دویل برای قرن بیست و یکم بازنگری کند. یکی از انگلستان (شرلوک ، برای تلویزیون) ، یکی از ایالات متحده (ابتدایی ، برای تلویزیون) ، یکی از روسیه (شرلوک هومز ، برای تلویزیون) و فیلم های تولید بین المللی گای ریچی ، با بازی رابرت داونی. قابل ذکر است که هرکدام شامل بازنگری بنیادی شخصیت و جایگاه او در جهان است. ما ممکن است به مرحله ای از تاریخ رسیده باشیم که فیلمسازان به سادگی نمی توانند کارآگاه بزرگ را به ما بدهند ، همانطور که او توسط دویل تصور می شد و در طول قرن 20 (با تغییرات) بازی می کرد. رتبه بندی 4 سریال: شرلوک هولمز (روسیه): 9 از 10 ، با داستان های قوی و یک پرولتاری باورنکردنی هلمز. شرلوک (انگلستان): 6 از 10؛ فصل اول عالی توسط نمایش پر زرق و برق استیون موفات خیانت می شود تا اینکه داستان ها اکنون ناسازگار باشند (فصل 3) ، شخصیت ها دیگر دوست ندارند ، تمرکز تقریبا به طور کامل از دست می رود. ابتدایی (ایالات متحده): 4 از 10؛ هلمز که یک اعتیاد معتاد به مواد مخدر در حال بهبودی است و احساس غیر همدردی دارد ، بدون تعارف خالی از لطف نیست و هر نمایش با لوسی لیو در آن از حضور آرام و استعداد جذاب و کاریزماتیک او بهره مند می شود. اما اساساً ، این فقط یک رویه معمول پلیس آمریكا با حیله است. من شک دارم که هالیوود می تواند کار دیگری انجام دهد. شرلوک هلمز (ریچی / داونی): 1 از 10. این مجموعه فاقد انسجام در داستان ها یا تداوم آن است. این فقط مجموعه ای از صحنه های تنظیم شده با دویدن ، دعوای مشتی ، انفجار و شوخی های کمپی است.

بهترین راه برای درک مشکل شرلوک، مقایسه آن با انیمه Death Note است. هر دو نمایش یک کارآگاه «نابغه» را به نمایش می‌گذارند، مردی که مهارت بسیار بالایی در کارش نشان می‌دهد. اما در حالی که L در اطراف یکی از بهترین شخصیت هایی است که من تا به حال دیده ام، شرلوک، به صراحت، افتضاح است.

چرا اینطور است؟ خوب، شرلوک و ال هر دو در حل جرم عالی هستند، اما این همان جایی است که شباهت متوقف می شود. با L، شما شخصیتی دارید که هر بار که روی صفحه است، هوش خود را نشان می دهد. نتیجه‌گیری‌های او پس از بررسی شواهد همیشه قابل درک است: شما معمولاً با شنیدن آن موافقت می‌کنید و می‌توانید ببینید که چگونه آن‌ها از واقعیت‌ها نتیجه می‌گیرند (اما ممکن است خودتان در انجام همان استنباط‌ها مشکل داشته باشید). چیزهای مشابهی در مورد برنامه هایی که او انجام می دهد صادق است. آنها در رسیدن به اهداف خود مؤثر هستند و پیچیده تر از آنچه لازم است نیستند. علاوه بر این، معمولاً چیز دیگری که بهتر کار می کند به دست نمی آورید. این چیزی است که من آن را نمایش صادقانه هوش می نامم. برنامه های L هوشمندانه نیستند زیرا فیلمنامه چنین می گوید. آنها فقط *باهوش هستند.

نوشتن چنین شخصیتی مستلزم این است که نویسنده نیز باهوش باشد، زیرا در غیر این صورت آنها نمی توانستند به این چیزها برسند. تنها راه برای وادار کردن شخصیت شما به برداشت های هوشمندانه این است که خودتان این کسرها را انجام دهید. شما می توانید زمان بیشتری را برای انجام آن صرف کنید، بنابراین شاید بتوانید فردی را بنویسید که کمی باهوش تر از شماست، اما این در مورد آن است.

بعد از آن، جزئیات دقیق زیادی وجود دارد، مانند نحوه نشستن L، یا چگونه او چیزها را نگه می دارد، چگونه وضعیت بدنی واقعاً ضعیفی دارد، یا چگونه دستیارش را مجبور می کند همیشه به همه افراد شیرینی بدهد. می توان گفت که فکر واقعی در مورد چگونگی زندگی چنین شخصی وجود داشته است. به همین دلیل است که هر کاری که او انجام می دهد دارای جاذبه زیادی است.

از سوی دیگر، شرلوک در حال رقابت برای ساده لوح ترین تصور از یک نابغه است که من تا به حال در فیلم دیده ام. او یک قدرت فوق العاده دارد، یعنی نگاه کردن به کسی و سپس «استنتاج» چیزهای مختلفی درباره او یا او، که افراد عادی از دست می دهند. یکی از مشکلات این است که استنباطات او احتمالاً از نظر منطقی غیرممکن است. (منظورم از این کار این است که آنها احتمالاً از حقایق نمایش داده شده حتی با داشتن قدرت قیاسی نامتناهی پیروی نمی کنند. راه دیگر برای بیان این موضوع این است که مجموعه ای متفاوت از نتیجه گیری وجود دارد که توجیهی به همان اندازه معتبر برای آنها وجود دارد. تعصب" یک مفهوم مرتبط در اینجا است.) اگر درست باشد، به این معنی است که نمایش صادقانه هوش نیست، بلکه او باهوش است زیرا فیلمنامه اعلام می کند که او باهوش است. نویسندگان به سادگی تصمیم می گیرند که هر بار که او استنباط های دیوانه وار خود را انجام می دهد، درست هستند، حتی اگر شواهد موجود برای رد کسرهای جایگزین کافی نباشد.

اما این تنها مشکل کوچک است. مشکل بزرگ این است که او خارج از قدرت فوق العاده اش باهوش نیست. در واقع، او یک جور احمق است. در قسمت اول، او داستان بزرگ داستان را از دست داد، چیزی که من بلافاصله در حین تماشا به آن فکر کردم. راجع به آن فکر کن! البته فقط یک دقیقه بعد او برداشت هایی انجام می دهد که از توانایی های من بیشتر از یک عامل نجومی است. اما تمام: او باهوش نیست، او یک احمق با یک ابرقدرت است... یا، اگر سخاوتمند باشیم، یک مرد متوسط با یک ابرقدرت. او نتیجه کسی است که خودش آنقدر باهوش نیست و سعی می کند یک نابغه بنویسد. من قبلاً گفته ام که باید به اندازه شخصیت خود باهوش باشید تا بتوانید او را باورپذیر بنویسید، و در اینجا می بینیم که اگر بخواهید آن قانون را زیر پا بگذارید چه اتفاقی می افتد. شرلوک نتیجه کسی است که شخصیتی را می نویسد که قرار است بسیار باهوش تر از خودشان باشد. آنها کاریکاتوری در سر داشتند که کارآگاه "نابغه" می تواند انجام دهد، که خود نادرست است، و سپس آن را به هر موقعیت دیگری تعمیم ندادند.

نتیجه: کسی که به طرز مضحکی در یک حوزه بسیار باریک و در هر جای دیگر نسبتاً متوسط است. اگر توانایی های شرلوک واقعی بود، او در واقع باهوش تر از L بود. هیچ کاری L به آن سطح نمی رسد. اما این یک موضوع بحث برانگیز است، زیرا در واقع، L در 99٪ مواقع هوشمندانه‌تر رفتار می‌کند.

اگر این کار را نکرده‌اید، Death Note را تماشا کنید. توجه کنید که چگونه فیلمنامه با او متفاوت برخورد می کند. توجه داشته باشید که چگونه همه چیزهایی که او نتیجه می گیرد در واقع توسط موقعیت پشتیبانی می شود. از تماشای یک نابغه *واقعی* در محل کار لذت ببرید. چون این نمایش، این شخصیت، این نیست.

برای آن دسته از شما که به بررسی های قبلی من نگاه کرده اید و پرسیده اید، "صبر کنید، فکر می کردم شما طرفدار داستان های علمی تخیلی هستید؟" خوب، دوست من، من می گویم که من طرفدار کارهای هنری بزرگ هستم. به همین دلیل است که من نه تنها زمانی که فکر می‌کنم اثری شایستگی دارد (یا زمانی که یک تکه شوک است که باید فاش شود... *سرفه* "فارنهایت 911" *سرفه*) مرور نمی‌کنم، و صادقانه می‌توانم از 10 نمره 10 را بدهم. رتبه‌بندی.

عدم دادن چنین رتبه‌ای به «شرلوک» برای یک افسانه بزرگ شخصیت ادبی، یک بد خدمتی و سیلی است. و انجام این کار، حتی در چنین مکانی، مایه افتخار و لذت است.

در اولین مشاهده، کاملاً به پیشنهاد یکی از دوستان بزرگ من انجام شد. او یک شب با من تماس گرفت - همان طور که با یک برنامه دیگر بی بی سی با همان کالیبر، "دکتر هو" تماس گرفت - و به من گفت که باید این را ببینم زیرا من "یک علاقه مند به کتاب" هستم. با دانستن اینکه او یک بار من را در یک برنامه عالی کوک کرد، تصمیم گرفتم که موفق شوم و یک بار دیگر این کار را انجام دهم.

از شما متشکرم، هانا، که یک سریال عالی به من نشان دادید...

برای کسانی از شما که ممکن است ندانید، شرلوک هلمز توسط نویسنده بزرگ سر آرتور کانن دویل، که همچنین "دنیای گمشده" و چندین رمان مبتنی بر معنوی و غیرداستانی را به تصویر کشیده است، تصور می شود. این تنها تا کنون (به استثنای نسخه به شدت حرام‌زاده «Elementary» در CBS) به‌عنوان قطعات دوره‌ای نمایش داده می‌شد که برخی از بهترین بازیگران تمام دوران، مانند سر کریستوفر لی، تام بیکر (چهارمین دکتر در « سری دکتر هو) و پیتر کوشینگ (بازیگر نقش گراند موف تارکین در «جنگ ستارگان: امیدی جدید» و دکتر هو در تنها دو فیلم بر اساس فرنچایز).

به روز رسانی افسانه های شرلوک هلمز به قرن بیست و یکم بدون شک از جانب من نبود. با این حال، حقیقت این بود که کاراکترها در عصر مدرن بسیار خوب کار می کنند. کهنه سرباز جنگ افغانستان دکتر جان واتسون (با بازی استادانه مارتین فریمن از سه گانه "هابیت") در آزمایشگاه هلمز با شرلوک هولمز (با بازی تخصصی و فراتر از کلمات توسط بندیکت کامبربچ از "Star Trek: Into Darkness") ملاقات می کند. پس از آن، واتسون سوار بر سواری می شود که نه تنها به او کمک می کند تا با بازگشت از استقرار مجدداً سازگار شود، بلکه به او امکان می دهد دوستی در کارآگاه مشاوره بسیار سخت و فراتر از وسواس فکری داشته باشد.

گرچه این سریال، کوتاه با استانداردهای آمریکایی، برخی از بهترین ماجراهای ادبی هلمز را بازسازی می کند. مورد علاقه من در کل مجموعه "شگ های باسکرویل" بود، نسخه به روز شده رمان "شگ باسکرویل". من عاشق این بودم که چگونه داستان را گرفتند و آن را سرگردان کردند، حتی برای کسانی که عاشق رمان هستند. استیون موفت، تهیه‌کننده اجرایی و خالق آن (در همان نقش‌هایی که در سریال «دکتر هو» (Doctor Who) نقش‌آفرینی می‌کند) نویسندگی عالی خود را از دکتر به شرلوک می‌آورد و شخصیت را با طنز و تعلیق واقعی زنده می‌کند.

سریالی که در سریال «مستر شاهکار» در دو شبکه بی‌بی‌سی و پی‌بی‌اس به نمایش درآمد، گوهر بزرگ تلویزیون است که نباید از آن چشم پوشی کرد. این برای طرفداران اکشن، طنز تاریک و رازآلود به طور یکسان است، و یک اثر هنری عالی است که در کلاس‌های انگلیسی یا ادبی به‌عنوان بازنمایی عالی از رمان‌های اقتباسی آن‌ها کاملاً کار می‌کند.

این به کسانی می‌دهد که طرفداران ادبیات چیزی که باید به آن پایبند بود، به خصوص زمانی که برخی از بهترین نقل قول ها در تاریخ نویسندگی با زندگی عالی باز می گردند. "وقتی غیرممکن ها را حذف کردید، هر چه باقی می ماند، هر چند غیرممکن باشد، باید حقیقت باشد." - شرلوک هلمز (بندیکت کامبربچ)، "سگ های باسکرویل"

من معمولاً «چه کسی است» را غالباً نمی بینم، زیرا آنها معمولاً بدیهی یا پوچ هستند. شرلوک یکی یا دیگری نیست، «و موقعیت فراوانی از پیشگویی وجود دارد که ناظران را به سمت پایان هدایت می کند. خیلی خوب است که همزمان با "برجسته ترین کارآگاه جهان" در یک نتیجه ظاهر می شوید.

(قطعات بسیار ملایم و قابل تصوری در پیش است)

هیچ پیش فرضی نداشتم اصلا در این مجموعه تلفیقی. اولین شوک این بود که بفهمیم «شرلوک» در دوره جریان است. چند ثانیه طول کشید تا بفهمم که نمایش مشروع را می بینم، با این حال وقتی فهمیدم این یک ترجمه پیشرفته است، به سرعت در خط داستان فرو رفتم. این «شرلوک» بدون اشاره ای به صمیمیت بازی باسیل راثبون، خود مهم است. درخشش شما برای شخص بدون هیچ مشکلی ایجاد نمی شود. من برای نتیجه قبلی کامبربچ کاملاً جدید هستم، به غیر از یک کار برجسته در آخرین فیلم سفر ستاره ای، بنابراین هیچ فرضی در نمایشگاه وجود نداشت. او کاملاً در شخصیت نویسنده ساکن است و شما هرگز لاف و لاف او را زیر سوال نمی برید. من چند فکر دوم در مورد صحنه‌هایی داشتم که در آن او خامی بودن را نشان می‌دهد، زیرا بندیکت شبیه به یک کاغذ بلند ساخته شده است، نه کسی که در دعوا به او اعتماد کنم.

به‌طور عجیبی، خیلی بیشتر. مارتین فریمن (دکتر جان واتسون) متواضعانه به نظر می رسد زمانی که در موقعیتی با گزینه های محدود قرار می گیرید، فرد مورد علاقه ای است. علاوه بر این، در دو قسمت از سه قسمت اولیه، دکتر واتسون آشکارا نجات دهنده است. با وجود حیله گری شرلوک، واتسون تفاوت را ایجاد می کند. این همان زیرکی است که «بیلبو بگینز» او نشان می دهد. شاید این یک کیفیت ذاتی در ایده بازیگر باشد.

شخصیت‌های پلیسی پشتیبان (شات مشخص شده عمودی مورد نیاز از تابلوی «نیو اسکاتلند یارد»)، به‌طور تکان‌دهنده‌ای نسبت به تلاش‌های خود شکوهمند هستند. "کارآگاه مشاور"، با این حال این رویکرد طبق همه حساب ها در حال توسعه است. نرخ موفقیت شرلوک از طرف آنها درخواست توجه بیشتری دارد. من هرگز نفهمیدم که چگونه کسی در انگلیس با پاسبان های غیرمسلح خود دستگیر می شود. دیدن یک بازی اسلحه در این مجموعه باعث احیا شد.

هر قسمت حاوی یک یا دو ابزار داستانی بود که تعداد بیشتری از یک ناله ملایم را برانگیخت (من به طور کلی در اینجا صحبت خواهم کرد). اساساً قانع‌کننده نبود، اما به اندازه‌ای ساده بود که نمی‌توان آن را نادیده گرفت زیرا داستان با پشتکار شما را به جلو سوق داد. محتوا مملو از ذهن و جذابیت است که آن کار خاص را بسیار ساده‌تر از دیگ‌های معمولی می‌سازد.

من انتظار دارم ویژگی‌های رستگاری شرلوک به جلو کشیده شود، زیرا من قبول دارم پزشکی قانونی شرلوک را از بین می‌برد. بشریت با پیشرفت سریال شما در نهایت به دنبال رویکردهایی برای "دوست داشتن" این شخص هستید. همان مسئله ای که دکتر واتسون دائماً با آن مواجه است.

من مشتاقانه منتظر فصل دوم هستم، و این چیزی است که نمی توانم در مورد اکثر تلویزیون های پر سر و صدا بگویم. برای من غیرمعمول است که فراتر از نظرسنجی اساسی حرکت کنم. این باعث می شود «شرلوک» در کتاب من پیشرفت چشمگیری داشته باشد.