🎥 دانلود سریال DC's Stargirl 2020 (دختر ستاره ای) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

دختر ستاره‌ای ، نام سریالی اکشن و ماجرایی می‌باشد که توسط جف جانز و گرگ برلانتی ساخته شده است. داستان این کمیک درمورد شخصیتی با نام کورتنی الیزابت ویتمور است که بعدا به استارگرل شهرت می‌یابد. وی دختربچه‌ای مشغول به تحصیل در سال دوم دبیرستان است که گروهی از قهرمانان جوان را دور هم جمع می‌کند تا بتوانند جلوی اعمال شرورانه برخی شخصیت‌های شرور و منفی قدیمی را بگیرند و…
این مجموعه بر اساس یک شخصیت از کمیک های دی سی ساخته شده است و داستان نوجوانی به نام کورتنی وایتمور را روایت می کند که قصد پیوستن به جامعه ی عدالت آمریکا را دارد.
این سریال برگرفته از شخصیت های کتاب های مصور و شخصیت های dc است.نوجوانی به نام کورتنی ویتموس ب انجمن عدالت خئاهی آمریکا میپیوندد و ....
داستان برگرفته از یک شخصیت کمیک بوک دی سی میباشد و درباره یک دختر روستائی اهل ویتمور است که به انجمن عدالت خواهی امریکا ملحق میشود .

جهت دانلود سریال DC's Stargirl 2020 (دختر ستاره ای) دوبله فارسی بدون سانسور با زیرنویس فارسی چسبیده به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

جدیدترین نمایش تلویزیونی تلویزیونی تلویزیونی که به صفحه نمایش کوچک می رسد ، "ستاره دختر" با بازی برک باسینگر ، یوت مونرال ، انجلیکا واشنگتن ، کامرون گلمن و لوک ویلسون است. این یک شخصیت سرگرم کننده و با طراوت از شخصیت کمیک کورتنی ویتمور است که توسط برک باسینگر با استعداد به تصویر کشیده شده است. فصل اول حرکت خود را حفظ کرده و از ابتدا تا انتها سرگرم کننده است. این سرعت سریع و نشاط آور است و در زمانهای تاریک به ما امید و خوش بینی می بخشد.

برک باسینگر بدون شک تجسم کامل کورتنی ویتمور معروف به ستاره دختر است. صادقانه نمی توانم تصور کنم که هیچ بازیگر دیگری این شخصیت را به تصویر بکشد. او جنبه دیگری از Stargirl را به نمایش می گذارد. شخصیت برک باسینگر خونسرد و با غیرت است و نسخه ای جوان از کورتنی ویتمور را به تصویر می کشد. خوش بینی و روحیه او یکی از دلایلی است که باعث می شود او یکی از شخصیت های مورد علاقه من در کتاب های کمیک باشد.

وقتی پدر واقعی کورتنی در اپیزود 11 فاش شد کاملاً ضد کلاسیک بود. من فکر می کردم کسی باشد مربوط به استارمن ، مانند پسر عموی یا برادرش شاید. پدر واقعی کورتنی فقط راننده هایی است که فقط برای گرفتن گردنبند و پیاده کردن آن به وی مراجعه کرده اند.

قسمت مورد علاقه من از Stargirl تاکنون باید قسمت ششم با عنوان "جامعه عدالت" باشد. این JSA جدید متشکل از Stargirl ، Wildcat ، Dr.Midnite و Hourman را برای اولین بار به نمایش گذاشت. آنچه در آن قسمت شگفت زده شد سکانس های مبارزه ، لباس ها و نحوه استفاده هر شخصیت از توانایی های خود بود. بخش لباس در طراحی ظاهر هر شخصیت کار فوق العاده ای انجام داد و آن را از نظر زیبایی جذاب کرد.

کورتنی و پات یک دوتایی عالی هستند. مضحکه های آنها و پشت و رو کردن آنها روحیه را روشن می کند و آنها را به عنوان شرکای بزرگی تنظیم می کند. شیمی پدر و دختر آنها غیرقابل انکار است. آنها در ابتدا یک وصله کاملاً خشن داشتند ، اما پس از برخورد کورتنی با کارکنان Starman ، این کار را انجام دادند. خاتمه فینال فصل ، پذیرش پت به عنوان یک شخصیت پدر توسط کورتنی را به نمایش گذاشت. وقتی کورتنی لیوان "بزرگترین پدر جهان" را به پت داد بسیار دلچسب بود.

هر عضو JSA از چنین پیشینه غنی و هیجان انگیزی برخوردار است. بث چاپل استثنا است ، اگرچه من او را بیش از شخصیت غیرتمند دوست دارم. یولاندا مونتز معروف به Wildcat و ریک تایلر معروف به هورمان شخصیت های خارق العاده ای هستند. من دوست داشتم که چگونه هر یک از شخصیت ها در فصلی که عقب ماندگی آنها مشخص می شود ، لحظه ای کوتاه دارند و چگونه شخصیت فعلی خود هستند. همانطور که پات در قسمت 7 عنوان کرد ، Stargirl ، Wildcat ، Hourman و Dr.Midnite همه در مبارزه با جرم تازه کار هستند و نیاز به آموزش مناسب دارند. با پیشرفت فصل اول ، مشخص شد که آنها مهارت های تیمی خود را بهبود بخشیده اند و مبارزان بسیار بهتر و باهوشی هستند.

فصل اول جامعه بی عدالتی آمریکا را از همان ابتدا معرفی می کند و آنها واقعاً شرورانی بسیار جذاب و تهدیدآمیز هستند. Icicle ، The Dragon King ، Sportsmaster ، Tigress ، Gambler ، Brainwave ، Fiddler و حتی Shiv همه شرورهای فوق العاده ای هستند. من عاشق این هستم که چگونه هر یک از اعضای ISA اعجوبه های خاص خود را دارد. اژدها پادشاه دخترش سیندی با نام مستعار شیو ، Brainwave پسرش هنری با نام مستعار Brainwave Jr ، ایسیکل پسرش کامرون ، Sportsmaster و Tigress دخترشان آرتمیس و جادوگر پسرش جوی را دارند. Icicle و Brainwave بهترین شخصیت های شرور سریال هستند زیرا بیشترین پیشرفت را داشته و از قدرت جذاب برخوردار هستند.

ارزش تولید ، جلوه های بصری ، بازیگری ، نویسندگی ، داستان و شخصیت ها همه عالی هستند. شخصیت ها همه بسیار دوست داشتنی هستند و رفاقتی که به اشتراک می گذارند عالی است. Stargirl به یکی از بهترین نمایش های DCTV در آن جا تبدیل شده است. کاملاً واضح است که این مجموعه تلویزیونی بودجه بالاتری دارد و از نظر زیبایی از هر نمایشگر DCTV دیگر لذت بیشتری دارد. انگشتانم دور شد که تعداد بیشماری از فصلهای این سریال درخشان وجود خواهد داشت.

آنچه مرا حیرت انگیز کرد ، موسیقی متن سریال تلویزیونی است. این صحنه و هر صحنه بعدی را بسیار بهتر و توانمندتر می کند. من هنوز موسیقی متن این فصل را دارم.

کلیفانگر فینال فصل 1 دیوانه کننده بود و قطعاً غیرقابل پیش بینی بود. این نشان داد که استارمن سلف Stargirl هنوز زنده است. این س aالات زیادی را به وجود می آورد. او چگونه زنده است؟ چرا او اکنون فقط چهره خود را نشان می دهد؟ آیا واقعاً استارمن واقعی است؟ همچنین می تواند یک شیک پوش باشد که خود را به عنوان Starman درآورده است. من برای دیدن چگونگی بازگشت استارمن از گور شگفت زده شده ام.

فینال فصل 1 ، اشرار Eclipso و Shade را مسخره کرد. سیندی با نام مستعار شیو کریستالی را پیدا کرد که باعث می شود او بتواند تسلیم تاریکی Eclipso شود. به نظر می رسد که Shade در فصل دوم نقش برجسته ای خواهد داشت. او احتمالاً رهبر جدید جامعه بی عدالتی آمریکا است.

برای نتیجه گیری ، "Stargirl" نوعی از نوع است و به عنوان نوع دیگری از فرار از سایر نمایش های DCTV عمل می کند. همتراز با فلش و فلش است. امیدوارم که در آینده قابل پیش بینی میان Flash و Stargirl یک کراس اوور وجود داشته باشد. Stargirl به همان اندازه Flash سبک و سرگرم کننده است و روحیه شما را روشن می کند. این ترکیب کاملی از شوخ طبعی و عمل است.

حکم نهایی: 10/10 (آن را به معنای واقعی کلمه به هر کسی ، به خصوص طرفداران DC و Arrowverse توصیه می کند)

این کاملاً تعجب آور بود. بسیاری از نمایش های ابرقهرمانی تلویزیونی بسیار مورد توجه قرار گرفته اند ، به ویژه نمایش های اصلی مارول و دی سی. به همین دلیل است که نمایش هایی مانند The Boys بسیار خوب برجسته می شوند.

Stargirl ، برخلاف بیشتر نمایش ها ، می تواند سر خود را بالا نگه دارد. در مقایسه با سایر کرایه های دی سی / مارول ، تفاوت زیادی در کیفیت نوشتن وجود دارد. شخصیت ها احساس طبیعی تری دارند و خیلی به کلیشه ها پایبند نیستند (یا اگر چنین باشند ، شخصیت های خوبی هستند). تهدیدها حتی برای نمایش "بچه ها" واقعی به نظر می رسند و قهرمانان به دلایل قابل فهم (و نه فقط آزار دهنده و ناعادلانه - من به شما نگاه می کنم ، افسانه های فردا!) مبارزه می کنند. ، در وهله اول به این دلیل که _ خانواده _ گرا است ، نه فقط کودکانه یا دستور کار دارد.

اگر صحبت کنیم ، یک نکته مثبت این است که این یک نمایش سرگرم کننده و هیجان انگیز برای کل خانواده است. هیچ سیاست و برنامه ای در چهره شما رانده نمی شود. این یک تغییر شاداب و نفس تازه در سال 2020 است.

برک باسینگر شما را به عنوان کورتنی / ستاره دختر پیروز می کند. او خیلی راحت می توانست به عنوان یک نوع تشویق خرابکار ظاهر شود ، که از رفتن به یک شهر جدید متنفر است ، اما در عوض به عنوان یک شخصیت دوست داشتنی ظاهر می شود. می توان ادعا کرد که این باعث می شود او در ابتدا ، در مقایسه با سایر داستان های منشأ ملودرام ، کمی "بی روح" باشد ، اما با خواندن اندکی درباره آغاز کار او (نویسنده او را به عنوان ادای احترامی به خواهر غم انگیز فوت شده خود ایجاد کرد) ، منطقی است. او بی عیب نیست ، اما نقص های او طبیعی تر است. او قهرمان بودن را می پذیرد و می خواهد آنچه را درست انجام دهد. او یک قهرمان کلاسیک است ، در جان جان کارتر یا کانن بربر (و بله ، موارد واضحی مانند سوپرمن یا زن شگفت انگیز). او کسی است که در شرایطی که به آن اقتضا کند ، روی بشقاب می ایستد. نه کسی که در خود ترحم غرق شود و از مسئولیت دور شود. عیب های او در عوض طبیعی است ، مانند اعتماد به نفس بیش از حد به دلیل توانایی های جدید خود ، و یک جوان گرایی که او را به دردسر می اندازد ، وقتی بلوغ احتیاط را به همراه دارد. در نهایت به این معنی است که شخصیت او درام فوق العاده ابرقهرمانان دیگر را ندارد ، اما در واقع کمی عمیق تر از زیر سطح است.

لوک ویلسون همچنین به عنوان ناپدری اش ، پت ، عالی است تلاش برای راهنمایی و مسئولیت بزرگسال بودن ، در حالی که یاد می گیرد بپذیرد که حتی اگر نسل جوان تر نیز مجبور شود مسئولیت های سنگینی را به عهده بگیرد ، در صورت شکست دادن شر.

همانطور که تیم قهرمانان جوان ساخته شده است ، آنها با مشکلات خود کنار هم قرار می گیرند ، اما باز هم ، این مسائل اجباری نیستند و کشیده نمی شوند ، بلکه در عوض برای تقویت تیم هستند. آنجلیکا واشنگتن به عنوان بث ، "احمق" لازم در تیم عالی است. او کلیشه قلدری نیست ، اما در دنیای خودش همیشه مثبت و خوشحال است. یوت مونرال ، به عنوان یولاندا ، مسئله ای بسیار معاصر دارد اما با روشی دلسوزانه رفتار می شود که شخصیت او را می سازد. شاید کلیشه ای ترین آن ، کامرون گلمن در نقش ریک باشد ، اما حتی در این صورت ، آنها بیش از حد مسائل او را زیر پا نمی گذارند.

مایه کیک ، انجمن شرور بی عدالتی آمریکا است که همه به طرز مناسبی تهدیدآمیز هستند. و گاهی وحشیانه ، با یک شرور کمیک در چشم است. اگر چیزی وجود داشته باشد ، آنها به دلیل زندگی خانوادگی دوگانه و تأثیر بعدی که بر فرزندان خود دارند ، بیشتر از همه ناراحت کننده هستند.

اگر ذکر نکنم تولید و جلوه های با کیفیت فیلم ، در کنار یک امتیاز عالی ارکسترال ، فیلم های خانوادگی کلاسیک دهه 80 را بازتاب می دهد.

وقتی همه کارها تمام شد ، هسته اصلی داستان در پویایی خانواده است بین کورتنی ، پت ، مادرش ، باربارا (امی اسمارت) و برادر ناتنی مایک (ترا رومانو). برخی ممکن است این نوع خانواده های "خوشبخت" را به سبک قدیمی و هک شده تلقی کنند ، اما در داستان های مدرن در واقع یک تغییر طراوت بخش و دلپذیر است.

احساس عجیبی دارد ، برای خانواده 10/10 می دهد - داستان ابرقهرمانی گرا ، اما من نمی توانم به هیچ دلیلی برای حذف یک ستاره فکر کنم (به طور مناسب!). Stargirl یک قطعه کوچک عالی از سرگرمی و مثبت اندیشی ایجاد کننده لبخند است ، در میان همه منفی ها و فشارهای برنامه های مدرن تلویزیون. من این را با پایان فصل اول نوشتم و فقط امیدوارم بتواند این سطح از کیفیت را حفظ کند!

این یک غافلگیری کامل بود. بسیاری از سریال‌های ابرقهرمانی تلویزیونی، به‌ویژه برنامه‌های اصلی مارول و دی‌سی، بسیار مورد توجه هستند. به همین دلیل است که نمایش هایی مانند The Boys خیلی خوب برجسته می شوند.

Stargirl، بر خلاف بسیاری از آن نمایش ها، می تواند سر خود را بالا نگه دارد. تفاوت زیادی در کیفیت نوشتن، در مقایسه با دیگر محصولات DC/Marvel وجود دارد. شخصیت‌ها احساس طبیعی‌تری دارند و به کلیشه‌های زیادی پایبند نیستند (یا اگر می‌کنند، آن‌ها شخصیت‌های خوب هستند). تهدیدها حتی برای نمایش «بچه‌ها» واقعی به نظر می‌رسند، و قهرمان‌ها به دلایل قابل درک مبارزه می‌کنند (به‌جای اینکه فقط آزاردهنده و ناتوان باشند - من به شما نگاه می‌کنم، افسانه‌های فردا!) برای بزرگسالان نیز چیزهای زیادی در اینجا وجود دارد. ، عمدتاً به این دلیل که _خانواده_محور است، نه فقط کودکانه یا برنامه محور.

در مورد آن، یک مزیت بزرگ این است که این یک نمایش سرگرم کننده و هیجان انگیز برای _کل_خانواده است. هیچ سیاست یا برنامه ای به صورت شما زده نمی شود. این یک تغییر با طراوت و یک نفس تازه، در سال 2020 است.

برک باسینجر شما را به عنوان کورتنی/استارگرل جذب می‌کند. او به راحتی می‌توانست به‌عنوان یک تشویق‌کننده لوس ظاهر شود، که از رفتن به یک شهر جدید متنفر است، اما در عوض به سادگی به عنوان یک شخصیت دوست‌داشتنی ظاهر می‌شود. می توان استدلال کرد که این او را در ابتدا در مقایسه با دیگر داستان های منشأ ملودراماتیک کمی «بی مزه» می کند، اما با خواندن اندکی درباره شروع او (نویسنده او را به عنوان ادای احترام به خواهرش که به طرز غم انگیزی درگذشته بود) منطقی به نظر می رسد. او بی عیب نیست، اما عیب های او طبیعی تر است. او قهرمان بودن را می پذیرد و می خواهد آنچه را که درست است انجام دهد. او یک قهرمان کلاسیک است، به سبک جان کارتر یا کونان بربر (و بله، آنهایی که آشکار هستند مانند سوپرمن یا زن شگفت انگیز). او کسی است که در مواقعی که شرایط اقتضا می کند، در مقابل بشقاب ایستاده است. نه کسی که غرق در حسرت خودش باشد و از مسئولیت فرار کند. در عوض عیوب او طبیعی است، مانند اعتماد به نفس بیش از حد به دلیل توانایی های تازه یافته اش، و شور و نشاط جوانی که او را به دردسر می اندازد، در حالی که بلوغ احتیاط را به همراه خواهد داشت. در نهایت به این معنی است که شخصیت او درام فوق‌العاده ابرقهرمانان دیگر را ندارد، اما در واقع کمی عمیق‌تر از سطح زمین است.

لوک ویلسون همچنین به عنوان ناپدری‌اش، پت، عالی است. تلاش برای هدایت و مسئولیت پذیر بودن، در حالی که یاد می گیرد بپذیرد که گاهی حتی نسل های جوان باید مسئولیت های سنگینی را بر عهده بگیرند، اگر قرار است شر شکست بخورد.

همانطور که تیم قهرمانان جوان ساخته می شود، آنها با مشکلات خود کنار هم می آیند، اما باز هم، این مسائل اجباری یا کشدار نیستند، بلکه در خدمت تقویت تیم با گذر زمان هستند. آنجلیکا واشنگتن در نقش بث، "عصبی" مورد نیاز تیم، عالی است. او کلیشه قلدری نیست، اما در دنیای خودش همیشه مثبت و خوشحال است. ایوت مونرئال، در نقش یولاندا، موضوعی بسیار معاصر دارد، اما به شیوه ای دلسوزانه برخورد می کند که شخصیت او را می سازد. شاید کلیشه‌ای‌ترین آنها کامرون گلمن در نقش ریک باشد، اما حتی پس از آن، آنها بیش از حد به مسائل او اهمیت نمی‌دهند.

میخ روی کیک، انجمن بی‌عدالتی شرور آمریکاست که همگی به درستی تهدیدکننده هستند. و گاهی وحشیانه، با ناری یک شرور کمیک در چشم. در غیر این صورت، به دلیل زندگی خانوادگی دوگانه خود، و تأثیر متعاقب آن بر فرزندان خود، آنها بیش از همه آزاردهنده هستند.

اگر به این موارد نیز اشاره نکنم، نادیده گرفته می‌شوم. تولید و جلوه‌های با کیفیت فیلم، در کنار موسیقی ارکسترال عالی، که بازتاب فیلم‌های خانوادگی کلاسیک دهه 80 است.

اما وقتی همه چیز گفته می‌شود، هسته اصلی شخصیت داستان در پویایی خانواده است. بین کورتنی، پت، مادرش باربارا (امی اسمارت) و برادر ناتنی مایک (ترای رومانو). برخی ممکن است این نوع از خانواده "شاد" را قدیمی و هک شده بدانند، اما در داستان های مدرن این تغییر در واقع یک تغییر با طراوت و خوشایند است.

عجیب به نظر می رسد، دادن 10/10 برای یک خانواده- داستان ابرقهرمانی گرا، اما نمی توانم دلیلی برای حذف یک ستاره (به درستی!) پیدا کنم. Stargirl یک تکه کوچک فوق‌العاده از سرگرمی و مثبت اندیشی است که باعث لبخند می‌شود، در میان همه چیزهای منفی و دستور کار اکثر تلویزیون‌های مدرن. من این را در پایان فصل اول نوشتم، و فقط می توانم امیدوار باشم که بتواند این سطح از کیفیت را حفظ کند!

*** به روز رسانی فصل 2 *** متأسفانه، من می خواهم باید امتیاز کلی را بعد از فصل 2 پایین بیاورم، که من آن را به 8 کاهش دادم. این فصل دوم واقعاً لذت زیادی را از سریال حذف می کند. اولین بار با اجتناب از بدبینی معمولی مدرن و ارائه یک ماجراجویی مثبت و نشاط‌آور، عالی بود و احساس تازگی داشت. هیجان، طنز، شخصیت‌هایی که جالب بودند و یک پویایی اصلی خانواده وجود داشت که به آن قلب و روح می‌داد. زوزه هایی از آن در فصل 2 وجود دارد، اما بیشتر آن صرف غوطه ور شدن در "اوه، وای بر من!" ملودرام بازیگران هنوز هم عالی هستند و بهترین کار را با مواد انجام می دهند، اما می توانید احساس کنید که سبکی لمس از بین رفته است.

نه تنها این، بلکه برای یک سری فقط سیزده قسمتی، احساس می کنید مثل این است که اشیا را بیرون می اندازد و آب را پا می گذارد. کار کردن در قسمت های بی پایان «شخصیت توسط توهمات ناشی از شرور درگیر می شود» به یک کار طاقت فرسا تبدیل می شود. بدتر از همه این است که حتی بعد از اینکه شخصیت ها همه اینها را پشت سر گذاشتند، دوباره و دوباره همان اشتباهات را تکرار می کنند. آنها به طرز خطرناکی نزدیک می‌شوند که کورتنی را بی‌همدل کنند، در حالی که یولاندا از شخصیت جالبی که شاید مشکلاتی داشت که در حال حل آنها بود، به یک آزاردهنده ناله‌آمیز و ترحم‌آمیز تبدیل می‌شود. ریک با پیوند جالبش با گراندی خوب شروع می‌کند، اما وقتی به قسمت «توهم» او می‌رسیم، آنقدر از اپیزودهای «توهم» مکرر خسته شده‌ایم که نتیجه بیشتر علاقه‌ای که آنها ایجاد کرده‌اند را از بین می‌برد. به همین ترتیب، بث، یکی از شخصیت‌های مورد علاقه من به‌عنوان نرد/گیک که با کلیشه «تنها بدبخت» مخالفت می‌کند، به طور فزاینده‌ای آزاردهنده می‌شود و حتی یک اپیزود به موضوعاتی می‌پردازد که احساس می‌کنند برای سیاست‌های امروزی مورد توجه قرار می‌گیرند. چرا او نمی تواند به سادگی یک بانوی جوان باهوش و خوش بین با خانواده ای موفق باشد بدون اینکه آن را در بدبینی اجباری بپیچد؟ به اندازه کافی عجیب، شخصیتی که در کل سریال بهترین است، سیندی است. او در حال رشد است، و حتی ممکن است به سمت مثبت برسد، اما او همچنان لبه تاریکی را حفظ کرده است که او را به شخصیت شاداب روانی که هست می‌سازد.

این فصل نیز به شدت از «شورکار قدرتمند» رنج می‌برد. که هر زمان می توانست آنها را شکست دهد، اما هرگز به دلایل ساختگی این سندروم را شکست نمی دهد. به طور کلی هنوز لذت بخش است، و پایان آن سرگرم کننده است (و به فصل سوم _به طور بالقوه_ بسیار لذت بخش تر اشاره می کند). چیزهای خوب زیادی در این راه وجود دارد، اما شما باید بسیاری از تکرارها و پرکننده ها را پشت سر بگذارید. اکشن در این فصل بسیار پراکنده تر است (کاهش بودجه، شاید؟)، اما زمانی که شروع می شود عالی است، و بهتر از بسیاری از فیلم های پرهزینه طراحی شده است.

چگونه فصل را خلاصه کنیم. دو این یک تغییر در لحن و نوشتن بسیار ضعیف‌تر است، اما ارزش تماشای آن را دارد و امیدوار است که فصل سوم پتانسیل بازگشت به برخی از ماجراهای مثبت فصل 1 را داشته باشد.

اوه از خودت غلبه کن، این چیزی نیست جز همان درام نوجوانی که CW برای سال‌ها انجام می‌دهد، هر اپیزود پایلوت دارای بودجه‌ای است، بله، 5 دقیقه ابتدایی شروع خوبی بود، اکشن فراوان با افکت‌های پر زرق و برق، اما این به همان شیوه Arrow، Supergirl، The Flash و بقیه نمایش‌های اکشن زنده دی‌سی خواهد بود، هیچ داستان محکمی در هفته درام نوجوانانه با مشکلات گاه به گاه با موضوع بزرگسالان با چند دقیقه اکشن و cgi پر زرق و برق وجود ندارد. سن فرقی نمی‌کند، اگر ژانر ابرقهرمانی را دوست دارید، آن را تماشا خواهید کرد، فقط باید یک نمایش خوب باشد، داستانی جذاب با توطئه‌های مناسب، نه آشغال‌های کسل‌کننده تکراری که سریال‌های DC کنونی را پر می‌کند. کشتن کل جامعه عدالت در آغاز اپیزود آزمایشی مضحک و هدر دادن کامل شخصیت های خوب بود و این واقعیت که آنها صحنه آغازین را با خون ریزی "ستارهمن" در بستر مرگش به شوخی به پایان رساندند و حتی بدتر از آن، تمدید و به معنای واقعی کلمه دوشید شوخی باورنکردنی بد سلیقه بود و فقط نشان می‌دهد که این سازندگان/نویسندگان به چه چیزی خم می‌شوند، این "طنز" نبود، کمدی نبود، فقط نوشتار ضعیفی داشت، اما در مورد تلویزیون مرتبط با DC برای دوره مناسب است. و فیلم، یک سوء تفاهم کامل از اینکه چگونه کمدی و درام دست به دست هم می دهند، پروژه های دی سی مملو از نمونه هایی از کمدی است که به اشتباه و در مکان نامناسب استفاده شده اند. کل این پروژه یک شوخی است، عصر طلایی قهرمانان در سال 2010 به پایان رسید؟ از 1990 تا 2010 20 سال طول کشید؟ با این حال، «راه راه» ماشینی را از حدود دهه 1950 به «عصر طلایی قهرمانان» می‌راند، کاملاً مزخرف است، DC شخصیت‌ها و کمیک‌های خود را بارها راه‌اندازی و تغییر نام داده است که کاملاً به هم ریخته است و اکنون جرقه‌ای روشن تصمیم گرفته است که این درهم‌هم‌آهنگ را به کار گیرد. در دنیای تلویزیون دی سی به هم ریخته شود تا بتوان همه برنامه ها را به هم متصل کرد، چه اتلاف تلاش. کل اپیزود عجولانه به نظر می رسید، قدم زدن از اولین بار دیدن کورتنی 16 ساله تا یافتن کارکنان "ستاره" مضحک بود، داشتن پرونده های "بسیار محرمانه" در یک جعبه مقوایی و یک سلاح فوق العاده قدرتمند در جعبه ای که فقط روی زمین افتاده بود. وسط زیرزمینی که هر کسی به آن سر بزند مضحک تر بود، کل قسمت یک شوخی بود. همه شخصیت‌های DC زمانی که در دستان اشتباهی قرار می‌گیرند یک «فروش سخت» هستند، فقط به شخص مناسب نیاز است تا کار را به درستی انجام دهد. امیدواریم این نمایش بهتر از سایر نمایش‌هایی که جانز روی آن کار کرده، شخصی‌تر باشد. گرچه برای من این بزرگ‌ترین مشکل جف جانز است، او قطعاً نویسنده‌ای پرکار، داستان‌های بی‌مصرف مطلق، داستان‌نویس افتضاح، خالق طرح‌های وحشتناک، نویسندگی ارزشمند، استاد بی‌معنی از کمیک تا صفحه تلویزیون است. این برنامه‌ها نسخه‌های کربنی از یکدیگر هستند، درام فرمولیک پایه اصلی تلویزیون مدرن است، اما «آشغال» فرمولی تمام آن چیزی است که سازندگان/نویسندگان آن را به نمایش می‌گذارند، متأسفانه به نظر می‌رسد «آشغال» همان چیزی است که مخاطبان این برنامه‌ها از آن لذت می‌برند. به نظر می رسد مدیران دی سی اهمیتی نمی دهند که دارایی آنها چگونه مورد استفاده قرار می گیرد یا از آن استفاده می شود تا زمانی که محبوبیت داشته باشد و پول در بیاورد، محبوبیت و پول درآوردن خوب است، اما وقتی محصولاتی که به عنوان "زباله های بی ارزش و ارزشمند برای دور ریختن" شناخته می شوند، خوب، این فقط یک سرمایه گذاری بد برای آینده است. زمانی بود که داستانی توسط نویسنده‌اش خلق می‌شد، خوب یا بد، فرقی نمی‌کرد، خود نویسنده بود و به خاطر مخاطبش موفق شد یا شکست، حالا و مدتی است که این «داستان‌ها» خیلی زیاد است. نفوذ "طرفداران" از "صفحه نامه" اصلی تا پلتفرم رسانه های اجتماعی که اکنون بسیار تأثیرگذارتر شده است، ورودی بیش از حد "طرفدار" امروزی باعث از بین رفتن خلق اثر اصیل می شود، تحسین بیش از حد برای مخاطب امروزی نوشتن تخیلی واقعی را "خفه می کند". نویسندگان/خالقان امروزی نیازی به استفاده از تخیل خود ندارند، در حالی که تنها کاری که باید انجام دهند این است که "ورود" و حرکت بی پایان ارائه شده توسط "تیپ احمق" امروزی را دنبال کنند، پس این آشغال ها، این مضحک تلویزیون، خوب این همه در شما "مخاطبان" آفرین، تأثیر و آرزوی شما برای زباله های بیدار و بیدار همان چیزی است که به دست می آورید.

این نمایش خیلی بهتر از سایر نمایش های ابرقهرمانی در cw است! دلیل این امر این است که cw آن را ایجاد نکرده است، جهان dc آن را ایجاد کرده است. Cw فقط آن را در کانال و برنامه خود پخش می کند تا بازدیدهای بیشتری داشته باشد! من دوست دارم این نمایش حول محور یک نوجوان می چرخد و نه بزرگسالان مانند سایر نمایش های ابرقهرمانی! این موضوع باعث می شود که او مجبور شود به مدرسه برود و با مشکلات نوجوانان سر و کار داشته باشد! صحنه های مبارزه و فیلمبرداری فقط شگفت انگیز است!!!!! تنها نمایش ابرقهرمانی که حتی به این نزدیک می شود تیر و شاید رعد و برق سیاه است! امیدواریم که این سریال فقط اپیزود به اپیزود نشود و فقط جلوی جرم و جنایت را بگیرد، مانند سایر نمایش‌های ابرقهرمانی که آنها را خسته‌کننده می‌کند، بلکه در واقع زندگی و مشکلات شخصیت‌ها را نشان می‌دهد و آنها را با این نوع چیزها سروکار دارد و نه فقط جلوی جنایت را! از اونجایی که میتونم بگم قرار نیست مثل بقیه برنامه ها باشه!!

برای شروع، حتی یک لحظه هم به دلیل CGI با بودجه بالا، باور نکردم که این در CW پخش می شود. به نظر می رسد DC در نهایت از زن خفاش درس گرفت که روی کلیشه تمرکز نکند "من یک زن هستم و می توانم به همان اندازه قوی باشم یا می توانم قوی باشم". قوی تر از دستور کار BS یک مرد که بسیاری از آنها که زمانی خوب (و خیلی بد) نشان می دهد به شدت از آن رنج می برند. بالاخره این بار روی یک داستان خوب تمرکز می کنند. این دنیای dc پس از بحران پس از مدت ها ناسازگاری بسیار مناسب به نظر می رسد. به‌طور شگفت‌انگیزی خانواده‌پسند است، اما با توجه به خط داستانی، زمان می‌برد تا به لحنی تیره‌تر تبدیل شود. جدای از داستان کلیشه ای رقابت در دبیرستان، این شروع بسیار خوبی برای چیزی است که به نظر می رسد یک دوره کاملاً جدید برای DC باشد. اگرچه من فکر می‌کنم بهتر است شخصیت‌های نوجوان را به شیوه‌ای خاص‌تر پرورش دهیم تا دیگر فرمول ملودرام نوجوانی که بیش از حد مورد استفاده قرار گرفته است را نسازیم. امیدوارم آنها آن را به همین شکل حفظ کنند و آن را بهبود بخشند و نمایش‌هایی مانند Supergirl را شرمنده کنند.

وای. فصل 1 شروع بسیار خوبی بود. نمایشی با شخصیت و جذابیت که می‌توانستند فصل ۲ برتر را بر اساس آن بسازند.

و با این حال، مشکلی به طرز وحشتناکی پیش آمده است. چون فصل 2 کسل کننده است. منظورم خسته کننده است این بیشتر ملودرام روابط را به نفع - خوب هیچ چیز نادیده گرفته است.

این فقط بسیاری از نگاه های کشیده از شهر، بحث در مورد موضوعات مشابه، بدون عمل، و داستانی است که در حال حرکت است. سرعت یک حلزون.

چند اپیزود الکتریکی وجود داشته است، اما هر حرکتی که آنها در اواسط فصل با بدی بزرگ ایجاد کردند، مدتهاست فراموش شده است. ما بیشتر از آنچه در هر سریالی دیده‌ام، بالشتک داشته‌ایم - به معنای واقعی کلمه هیچ اتفاقی برای دو اپیزود رخ نداده است و دیدن شخصیت‌ها که یک بحران ایمان دیگر دارند در فصل 1 کسل‌کننده شد.

به طور کلی، خیلی دوست دارم اما اینجا در فصل 2 نیست. فقط ارزش ندارد تمام قسمت های خالی و بیهوده را برای رسیدن به چند اپیزود واقعاً خوب بررسی کنید.

فقط خلبان را تماشا کردم و باید بگویم که آن را دوست داشتم! من در مورد طرح واقعی وارد جزئیات نمی شوم. این یک داستان اصلی است و باعث می شود که کورتنی تبدیل به استارگرل شود و همچنین به یک شهر و مدرسه جدید نقل مکان کند.

من می گویم که ما با یک مبارزه مملو از اکشن انجمن عدالت آمریکا (JSA) با Injustice شروع می کنیم. جامعه 10 سال در گذشته تعیین کرده است. آن‌ها 4 عضوی را به ما نشان می‌دهند که در نهایت در قسمت‌های آینده جایگزین‌های «جدید» می‌شوند و همچنین همراه Starman - Stripesy (و پدرخوانده کورتنی).

دیالوگ‌ها عالی است. این حس طبیعی است و گاهی اوقات بسیار خنده دار است (جوئل مک هیل خیلی خوب بود!)، شما نمی توانید در حین تماشای آن جلوی لبخند خود را بگیرید.

همچنین، جلوه های ویژه عالی، از افتتاحیه ( و پایان) دعوا، به مونتاژ آموزشی کورتنی با کارکنان کیهانی.

در کنار 4 نفر اصلی خانواده، دوستان و رقبای بالقوه زیادی را در مدرسه معرفی می کنیم. ما دختر محبوب متوسط و "دومین" او در فرماندهی را دریافت می کنیم - هر دو بسیار خنده دار بودند. سپس ما جوک‌های متوسط را دریافت می‌کنیم (هی، شما به شرورهای کوچک مدرسه نیاز دارید تا با ابرشرورهای واقعی مقابله کنید - بنابراین من به آن اجازه دادم) - و سپس در میز «مجردها» کمی خنده‌دار می‌شویم. بث در اینجا عالی بود، همانطور که خیره کننده ظریف یولاندا در لقب یکی از بازنده ها بود.

همچنین، باید گفت، این احساس می کند که قبل از سال 2015 ساخته شده است (به روشی بسیار خوب!) - این بدان معناست که هیچ سیاست هویتی سنگین، عدالت اجتماعی یا نفرت از انسان وجود ندارد، این فقط یک داستان سرگرم کننده است که به خوبی اجرا شده و بسیار سرگرم کننده است.

اگر به این فکر می کنید که به این دلیل از دست رفته اید. DC CW، این اصلا شبیه یکی از آن نمایش ها نیست. این چیز خودش است. ** حالا من فقط به JSA'er Sanderson Hawkins (Sand) نیاز دارم تا ظاهر شود ;)