🎥 دانلود سریال The Crown 2016 (تاج) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

سریال از سال ۱۹۴۷ میلادی که الیزابت دوم هنوز به تخت سلطنت تکیه نزده و در آستانه ازدواج با پرنس فیلیپ می باشد آغاز می شود. دورانی که سر آغاز افول امپراتوری قدرتمند بریتانیا پس از جنگ جهانی دوم و تغییرات سیاسی-اقتصادی مهم در دنیای قرن بیستم می باشد. علاوه بر مواجه با این تغییرات الیزابت دوم باید روابط جدیدی را با دفتر نخست وزیری و یکی از قدرتمندترین و زیرک ترین سیاستمداران قرن بیستم یعنی وینستون چرچیل شکل دهد و...
داستان زندگی ملکه الیزابت دوم به عنوان یک بانوی 25 ساله که به تازگی ازدواج کرده و با حوادث دلهره آور روبرو می شود .
داستان رقابت‌های سیاسی و زندگی خصوصی ملکه الیزابت دوم و رویدادهایی را که به نیمه دوم قرن بیستم شکل داد، نشان می‌دهد.

جهت دانلود سریال The Crown 2016 (تاج) دوبله فارسی بدون سانسور با زیرنویس فارسی چسبیده به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

تاج ، اعلیحضرت ملکه را بیش از آنکه سلطنتی باشد ، شاهنشاهی معرفی می کند. او اغلب به نظر می رسد یک خانم خرطوم ، پوسته پوسته فوقانی ، بیش از حد باور خراب است. در زندگی ، فکر نمی کنم کسی تا به حال ملکه را به این شکل در نظر گرفته باشد. من تصور می کنم بازی در نقش زنی که واقعاً زیبا ، واقعاً سلطنتی باشد و از کیفیت فوق العاده ای از آرامش و خونسردی عمیق در مورد او برخوردار باشد ، پرسیدن آسان نیست. اما خونسردی که در بیست و یکمین سالگرد تولد او وجود داشت ، هنگامی که او سخنرانی به یاد ماندنی خود را انجام داد ، خود را متعهد به زندگی برای مردم خود کرد ، و لطف و شجاعت فوق العاده ای که پس از مرگ پدرش از هواپیما فرود آمد ، سلام به بزرگواران منتظر کلید واقعیت الیزابت هستند.

این داستان گو به سراغ واقعیت نرفته است. او به دنبال داستانی دراماتیک بوده است. وی تلاش کرده است تا ملکه الیزابت را "عادی" کند ، احتمالاً با تلاش برای تصور اینکه یک زن جوان بسیار کم نظیر ممکن است در شرایط مشابه عمل کند.

او همچنین سعی کرده تصور کند که شخصی که کاملاً متفاوت از شاهزاده فیلیپ است ممکن است چگونه عمل کند.

شاهزاده فیلیپ یک شاهزاده متولد شد. اما عموی او ، پادشاه گیس ، از سلطنت برکنار شد ، خانواده فرار کردند و مادر فیلیپ راهبه شد. فیلیپ در اسکاتلند تحصیل کرد ، جایی که اگر مانند یک زرنگ هوشمند رفتار کند ، توسط استادان شلاق می خورد یا توسط پسرها مورد ضرب و شتم قرار می گرفت. در 15 سالگی وارد نیروی دریایی شد و در جنگ جهانی دوم خدمت می کرد. در سال 1952 وی فرمانده HMS Magpie بود.

هنگامی که فیلیپ با الیزابت ازدواج کرد ، با نگرش یک دانشجوی تازه وارد که تنها تجربه زندگی او استادان گونه و گفتگو با دختران در سفره خانه است ، به کشورهای خارجی سفر نکرد. فیلیپ قبلاً به دنیا سفر کرده بود ، به جنگ نبرد ، مردها را دیده بود و دیگران را به اقدامات خطرناک سوق داده بود. فیلیپ UNDERSTOOD سفارش RANK. او به عنوان نیروی میانی عرشه ها را مالش می داد. او می دانست که رفتار یک فرمانده کشتی نسبت به یک دریادار ناوگان چگونه است. به عبارت دیگر ، وقتی فیلیپ با الیزابت ازدواج کرد ، هیچ س theirالی در مورد اینکه آیا او زانوی خود را خم می کند یا خیر ، اظهارنظر کرد. ادای احترام به سلطنت وی از همان لحظه شروع خواستگاری با وی درک درستی بود.

1 وقتی این مجموعه نشان می دهد فیلیپ در لحظه بیشترین نیاز به او در مقابل تاج و تخت زانو زده است ، این بدتر از احمقانه است. این انکار بی رحمانه تمام ارادت فیلیپ است. چه سازنده ای از فیلم حق دارد این کار را انجام دهد؟

آیا فیلیپ واقعاً به فکر خودش بود یا داشت به همسر محبوبش نگاه می کرد و فکر می کرد که چطور ممکن است از عهده مسئولیت سنگینی که بر دوش او بود بکاهد؟ سر کوچک با آن وزن 4 پوند تاج؟

2؟ فیلیپ یک نظامی است. بنابراین در اینجا ، در این صحنه احمقانه حیرت انگیز این مجموعه ، او با یک پیرمرد کهنه کار جنگ کنیا نشان داده می شود ، به مدال هایش نگاه می کند و می گوید: "خدای خوب! من یکی از آن ها را دارم ، یکی از آنها را ، و یکی از آنها را ! " مثل کودکی که Pokemon را مقایسه می کند. سپس او به چهارم نگاه می کند ، یک صلیب و می گوید: "غم خوب! کجا آن را دزدیدی؟"

بخش کمد لباس درباره مدال های فیلیپ تحقیق کرد. آنها دقیقاً درست می گویند. اما فیلمنامه نویس و کارگردان این اشتباه را دارند و به نظر می رسد بازیگر یک الاغ کاملاً راضی است. چرا؟

سه مدال اول مدال خدمت عادی هستند ، دو نشان دهنده خدمات در جنگ جهانی دوم و سوم نشان دهنده خدمات در مبارزات آفریقایی. فیلیپ به همان آسانی که شما آرم کوکا کولا را تشخیص می دهید ، مدال ها را تشخیص می دهد. آنها فراتر از تأیید جزئی از افسر رده بالاتر (فیلیپ) ، هیچ اظهار نظری لفظی ایجاد نمی کنند.

مدال چهارم کاملاً متفاوت است. تک تک افراد نظامی از جمله شاهزاده خانم متوجه صلیب روی روبان مارون شده بودند که از زیر رشته مهره ها بیرون زده است. آشکارتر از یک الماس فروزان در غروب خورشید بود.

آن قطعه فلز کسل کننده ، صلیب ویکتوریا ، بالاترین نشان "برای ارزش" است. شاهزاده فیلیپ و دیگران می توانستند در سکوت به آن نگاه کنند ، زیرا وقتی با یک قهرمان واقعی روبرو می شوید این همان کاری است که می کنید. این ایده که فیلیپ ، یک شاهزاده و فرمانده نیروی دریایی ، مردی با ویکتوریا کراس را مسخره می کند ، فقط مسخره نیست ، بلکه به شاهزاده فیلیپ توهین جدی است. برای هرکسی نوشتن این نوع مطالب بدون در نظر گرفتن نحوه عملکرد یک افسر عالی رتبه نیروی دریایی ، مذموم است.

من از این حقیقت ابراز ناراحتی می کنم که همین شاهزاده بزرگوار نجیب که از روز ورود به نیروی دریایی سلطنتی در پانزده سالگی ، خستگی ناپذیر به پادشاه خود و مردم قلمرو او خدمت کرده است ، نیمه بازنشستگی او در 96 سالگی ، می تواند چنان نادرست معرفی شود ، در زمانی که او بسیار پیر است ، و بسیار ضعیف است تا برای رفقای سقوط کرده خود تاج گل را بر روی سناوت بگذارد.

در مورد پیشنهاد "رابطه جنسی دهانی". بسیاری از اعمال جنسی که اکنون "عادی" تلقی می شود ، تنها با انتشار کتابهایی مانند "شادی جنسیت" الکس کامفورت در 1960 اتفاق افتاد. پیش از این ، بسیاری از افراد همیشه در موقعیت تبلیغی رابطه جنسی برقرار می کردند ، لباس شب می پوشیدند ، هرگز دستگاه تناسلی شریک زندگی خود را نمی دیدند و در تاریکی. آنها هنوز هم موفق به سرگرمی شدند! بعید به نظر می رسد که پرنس فیلیپ همسر خود را برای انجام بیماری قلبی از وظیفه رسمی باز دارد.

هیچ توجیهی برای این صحنه وجود ندارد. افرادی که به تصویر کشیده می شوند اکنون غیر نسل هستند. هر دو از عقل خود برخوردار هستند و قادر به خجالت ، پریشانی و عصبانیت هستند اما قادر به انکار صحیح نمایش نادرست بودن آنها نیستند ، در مورد اینکه آیا آنها برای داشتن رابطه جنسی عملکردی را ترک می کنند. نویسنده تخیلات خود را تا حدی افراط کرده است که نسبت به دو فرد زنده که درگیر آن نیستند ناعادلانه است. من این تولید را کاملاً شرم آور و فرصت طلب می دانم.

بررسی من Crown - فصل 4. اکران روشن. امتیاز Netflix Mr 8/10

من به دلیل ارزشهای عالی تولید و بیشتر اجراها ، باید به آخرین فصل The Crown امتیاز بالایی بدهم. من حتی از اولیویا کلمن به عنوان ملکه الیزابت 11 در این مجموعه بسیار بیشتر از سریال 3 لذت بردم. فصل 3 سالهای 1964 تا 1977 را پوشش می داد و ملکه در 38 سالگی هنوز بسیار زیبا بود ، بنابراین شکل ظاهری اولیویا کلمن در سری سه پلی برای عبور از من بود. من احتمالاً نمی توانستم تصور کنم که Claire Foy زیبا که در سال 1964 از آن خارج شدیم در کاریکاتور ناخوشایندی که در فصل 3 دیده بودیم شکل گرفته است و من فکر می کنم اولیویا کلمن یک بازیگر با شکوه است ، فقط در سری 2 درست نیست.

این فصل اما با مسائل سیاسی و شخصی که در داستان اولیویا روبرو می شود ، Trumps ظاهر می شود (اوه چگونه این کلمه برای من تغییر کرده است) و شباهت زیادی به اعلیحضرت دارد. من نمی توانم برای بازیگری که معمولاً دوست دارم همین حرف را بزنم اما فکر می کنم کاملاً اشتباه در فیلم The Crown Helena Bonham Carter در نقش خواهر شاهزاده خانم مارگارت کوئینز کاملاً اشتباه است و تاریخ نگاری واقعی او را تصور می کند یا تصور می کند بیشتر برای یک اتاق عقب مناسب است تا باکینگهام قصر. پرنسس مارگارت مطمئناً قربانی دستگاه "سلطنتی" بود و با سرقت از ازدواج عاشقانه و احتمال خوشبختی بسیار ناراضی شد. بله در اواخر زندگی ممکن است او یک دختر مهمانی بوده باشد اما هلنا بونهام کارتر مانند یک خواهان بازی می کند اتلاف رایج دختر ثروتمند فضا که خیلی کم به دست آورد. علاقه وافر پرنسس مارگارت موسیقی و باله بود. در سال 1957 ، در همان سال که دکتر دکتر افتخاری موسیقی دانشگاه لندن شد ، وی اولین رئیس باله سلطنتی شد ، ملکه که به عنوان حامی خدمت می کند. او همچنین رئیس بنیاد سدلر ولز بود. پرنسس مارگارت در بسیاری از فعالیت های عمومی خانواده سلطنتی سهم کامل داشت و علاقه خاصی به زمینه های گسترده کار رفاهی نشان داد. بسیاری از سازمانهای 80 به علاوه وی که حامی یا رئیس جمهور آنها بود ، به فعالیتهای جوانان ، رفاه کودکان و مراقبت از افراد بیمار توجه دارند. من به اندازه هر کس مقصر هستم و از یک اپرای صابون خوب لذت می برم اما وقتی بسیاری از شخصیت ها از جمله فرزندان آنها هنوز زنده هستند ، به ویژه اعلیحضرت ملکه و در حالی که هدف نشسته اند قادر به اظهارنظر درباره بسیاری از نادرستی ها و فعل و انفعالات خیالی پیتر مورگان نیستند. در "تاج" صریحاً آرزو می کنم کاش آنها تا زمان عزیمت او از این دنیا صبر می کردند. هنگام تماشای تاج ، به این فکر کردم که خانواده سلطنتی تایلند در قبال برخورد مشابه با سلسله خود چه واکنشی نشان خواهند داد. این یک روز پس از اولین قسمت با سر و اعدام آنها خاموش است ، مگر ما خوش شانس نیستیم که مطبوعات آزاد داشته باشیم. افراد زیادی درگیر این مجموعه رتبه بندی برتر هستند که از تجارب زندگی سلطنت فعلی ما و خانواده وی بسیار ثروتمند می شوند. این پول آسان است و جای تعجب نیست که تماشای این محصول پر زرق و برق و زیباست. با این وجود بازیگران شخصیت هایی که پیتر مورگان و ده نویسنده فیلمنامه اش "دالاس در درمان اپرای صابون قصر" را به آنها اختصاص می دهند ، هیچ واحد برنجی در امتیازات پذیرفته نخواهد شد. من از سریال The Crown 4 برای اجرای نمایش ها به خصوص جیلیان اندرسون به عنوان نخست وزیر مارگارت تاچر بسیار عالی لذت بردم و اما کورین حیرت انگیز است در مواقعی که احساس می کنید پرنسس دیانا دوباره قیام کرده است. من در مورد اخلاق و عدم دقت در مورد برخی از وقایع و نحوه نادیده گرفتن بسیاری از خصوصیات عالی و سخت کوشی خانواده سلطنتی درگیری دارم. من تاج و تخت را به عنوان یک ابی داونتون تاون بیش از اینکه واقعیت را خیلی آزادانه بر اساس وقایع واقعی و فیلمنامه ای بسیار عالی به عنوان اقتباس از وقایع واقعی و گفتگوهای خیالی که می توانند تأیید شوند و هرگز تأیید نمی شوند ، عالی بدانم.

اکنون سه فصل موجود سریال The Crown را تماشا کرده‌ام و احساس می‌کنم که باید درباره تغییرات بازیگران از دو فصل اول تا فصل سوم با مقایسه‌های یک به یک نظر بدهم.

Claire Foy vs. اولیویا کلمن در نقش ملکه الیزابت. این یک پیروزی بزرگ برای لبخند عصبی فوی بر روی صورت سنگی کلمن است. فوی حداقل در رفتارش گرما و لطف دارد. کلمن مانند یک مجسمه است. من می توانم بین خطوط بخوانم تا ببینم ملکه فوی در واقع به چه چیزی فکر می کند. هیچ چیز از جمجمه کلمن بیرون نمی آید. چراغ ها خاموش است. به نظر می رسد دهان کلمن اخم طبیعی دارد، (او با من همدردی دارد- و مردم هم اغلب از اینکه به اندازه کافی لبخند نمی زنم شکایت می کنند). این باعث می شود که او سرد و ناراحت به نظر برسد. فوی کمی عصبی است، اما قدرت درونی دارد.

مت اسمیت در مقابل توبیاس منزیس در نقش شاهزاده فیلیپ. من فقط شاهزاده فیلیپ را با مصاحبه ها و مستندها می شناسم، اما به نظر می رسد که او مردی قوی و برجسته با حضور عالی است. این در عملکرد منزیز بسیار بیشتر از اسمیت است. اسمیت ابروی برجسته ای دارد و به نظر می رسد همیشه از زیر آن به دوربین خیره شده است. این تصور را ایجاد می کند که کسی همیشه در حال انجام چیزی است. فیلیپ در دوران جوانی خود ممکن است کمی مرزدار بوده باشد. بنابراین شاید این مناسب باشد، اما منزیس بیشتر تصویر من از فیلیپ است، اگرچه مطمئن نیستم لهجه او از کجا آمده است.

ونسا کربی در مقابل هلنا بونهام-کاتر در نقش پرنسس مارگارت. کربی، یک مجسمه زیبا، مطمئناً تأثیرگذار است. اگر آن‌ها سریال دهه ۶۰ بریتانیایی «انتقام‌جویان» را دوباره راه‌اندازی کنند، کربی با جذابیت‌های جذابش یک خانم پیل عالی می‌شود. متأسفانه، مارگارت بیشتر شبیه بونهام-کارتر بود، که به نظر می‌رسد حیرت پایین‌ترش به نتیجه رسیده است. اما او برای ایفای نقش زیبای جوان و ظریفی که مارگارت در دهه 50 داشت به سختی می گذشت. من مطمئناً امیدوارم کربی کاریزماتیک را بیشتر ببینم، اما HBC برنده این یکی است.

ویکتوریا همیلتون و ماریون بیلی در نقش ملکه الیزابت، ملکه مادر. هیچ کدام از آنها تاثیر زیادی نداشتند و خیلی شبیه او نبودند. به نظر نمی‌رسید که این قسمت‌ها روی او متمرکز شوند، اگرچه به نظر می‌رسد او برای دیدن قدرت پشت تاج و تخت از او دور شده است (او حتی نمی‌خواست کاخ باکینگهام را ترک کند). شخصیتی توسعه نیافته که هر دوی آنها را به شیوه‌ای ضعیف بازی می‌کردند.

الکس جنینگز و درک جاکوبی در نقش دوک ویندزور. جنینگز شاهزاده چارلز عجیبی در فیلم «ملکه» پیتر مورگان بود و سعی داشت وقایع را به نفع خود دستکاری کند. او در نقش «دیوید» به مراتب بهتر است، نقشی که به نظر می رسد برای ایفای آن متولد شده است. او به این نقش نگاه می‌کند و مرد را به‌عنوان شطرنج‌بازی ایفا می‌کند که به وضوح بود، کاملاً وقف خواسته‌های خودش. من مطمئن هستم که او می توانست بدون مشکل نقش دوک را در نقش یک پیرمرد بازی کند. در عوض، ژاکوبی صورت گرد را می‌بینیم که مانند همان مرد قابل تشخیص نیست.

لیا ویلیامز و جرالدین چاپلین در نقش دوشس ویندزور. هر دو خوب بودند نیازی به بازگردانی نقش ندیدم. مانند جنینگز، ویلیامز در نقش دوشس مسن‌تر خوب بود.

گرگ وایز و چارلز دنس در نقش لرد مونت‌باتن. فکر می کردم هر دو به نتیجه رسیده اند. وایز نرم‌تر بود، رقص با ابهت‌تر، که کمی مناسب‌تر به نظر می‌رسید.

متیو گود و بن دانیلز در نقش آنتونی آرمسترانگ-جونز. گود او را به عنوان یک اسنوب فرهنگی محتاط و نسبتا متکبر بازی کرد که به دلایل نامعلومی با خانواده سلطنتی ازدواج کرد و باید بلافاصله از این کار پشیمان شده باشد. دنیلز مجری بسیار جذاب و کاریزماتیک‌تری است که به نظر می‌رسد با حضورش بر هر صحنه‌ای که در آن حضور دارد تسلط دارد. به نظر می‌رسد که او خیلی بیشتر شبیه افرادی است که می‌تواند مردم را وادار کند که برای او ژست بگیرند و به خانواده سلطنتی راه پیدا کنند. و من ترجیح می‌دهم که او را به جای آن مرد دیگر عمل کند.

فقط کل بررسی من را پاک کردم و دوباره شروع کردم. نکته اصلی این است که همه افراد جدید خیلی قدیمی هستند.

فصل دوم با بازنشستگی نخست وزیر هارولد مک میلان در سال 1963 و تولد پرنس ادوارد در سال 1964 به پایان می رسد. />
فصل سوم از سال 1964 شروع می شود تا سال 1977. اولیویا کولمن هر سال زندگی خود را نگاه می کند و سپس چند سال. اگر به عکس های ملکه الیزابت دوم در سال های 1964، 1965، 1966 نگاه کنید... او به اندازه اولیویا کولمن به نظر نمی رسد. اصلاً اینطور نیست.

گردن اولیویا کولمن آویزان است و او نسبت به ملکه الیزابت در سال 1964 زمانی که 38 سال داشت، کمی ضخیم‌تر - ظاهری سنگین‌تر - دارد. اولیویا کولمن زمانی که فیلمبرداری قسمت‌های او را شروع کردند به 40 سالگی رسیده بود و او بیشتر عمرش اضافه وزن داشته است. ملکه الیزابت نداشت. به نظر می رسد اولیویا کولمن در طول این نقش 50 ساله است.

علاوه بر این، او نقش را تقریباً به خوبی کلر فوی ایفا نمی کند. او برای تماشا و گوش دادن وحشتناک است و او آن ظرافتی را که کلر فوی با کاراکترش انجام داد، در بازی خود ندارد.

همچنین، همه شخصیت ها خیلی پیر هستند و به دنبال دوره زمانی هستند که در آن هستند. تلاش برای نمایندگی منشی ملکه الیزابت و منشی دوم، مایکل آدین و مارتین چارتریس، در مقایسه با شخصیت های قبلی خود در فصل 2، عملاً لهجه به نظر می رسند... حتی اگر فقط یک سال از آن گذشته باشد.

به نظر می رسد لرد ماونت باتن به 70 سالگی رسیده است. در طول فصل 3 در مقایسه با سن واقعی او در آن زمان که در ابتدای فصل 3 64 سال داشت. چارلز دنس در دهه 70 خود در فیلمبرداری بود (او بازیگر بزرگی است اما به نظر هم سن و سالش است) در حالی که Mountbatten هنوز بود. در دهه 60 خود رقص زمانی که در 70 سالگی به مونت باتن نزدیکتر به نظر می رسد - او در 79 سالگی درگذشت. او به طرز غم انگیزی ترور شد.

دو فصل اول به نظر من مستحق 10/10 ستاره بود. اما، فصل سوم به دلایل بالا (و مخصوصاً به این دلیل که اولیویا کولمن اصلاً نقش را به خوبی اجرا نمی کند) حدود 6-7/10 ستاره است و من فکر می کنم که سخاوتمندانه است.

من هلنا بونهام کارتر را خیلی دوست دارم اما ونسا کربی را در این نقش دوست داشتم. ملکه مادر نیز در فصل سوم بسیار پیر است.

توبیاس منزیس سن مناسبی برای ایفای نقش شاهزاده فیلیپ است و به نظر می رسد. دلم برای مت اسمیت تنگ شده است زیرا دلم برای کلر فوی تنگ شده است و شیمی بین آن دو بسیار خوب بود. می توان باور کرد که آنها واقعاً یک زوج بودند - ملکه الیزابت دوم و شاهزاده فیلیپ - و از قبل چندین دهه یکدیگر را دوست داشتند. چند نفر در مورد اینکه مت اسمیت در نقش خود به عنوان یک افسر باتجربه نیروی دریایی که حتی قبل از نیروی دریایی چیزهای زیادی را در زندگی خود پشت سر گذاشته بود چقدر ناپخته به نظر می رسید. اما، من هنوز هم بسیار از او لذت می بردم.

مطلقاً هیچ شیمی بین کلمن و منزیز وجود ندارد. آن‌ها می‌توانستند دو نفر تصادفی را از خیابان دور کنند و زوجی باورپذیرتر از کولمن و منزیس داشته باشند. انتخاب کاملاً وحشتناک.

ابرفان - قسمت سوم در فصل 3 - درباره تراژدی در آبرفان در سال 1966 اتفاق افتاد.. نه چندان دور از پایان فصل 2 که نماینده سال 1964 بود. بسیاری از شخصیت ها برای قطعات خود خیلی قدیمی بودند. اما، هیچ یک از آنها به اندازه اولیویا کولمن بد عمل نکردند که به عنوان همسر یک کشاورز در تلاش برای ایفای نقش یک ملکه است.

ملکه الیزابت 2 به تازگی درگذشت و من در 2 روز گذشته از زمان مرگ او تقریباً تمام فصل یک را تماشا کرده ام، باشد که او در آرامش باشد.

این خیلی خوب است. نمی‌دانم وقتی در سال 2016 منتشر شد چگونه دلم برای آن تنگ شده بود، اما بسیار خوشحالم که اکنون آن را در نتفلیکس تماشا می‌کنم.

پرچین، زیبا و تکان‌دهنده است، و من مشتاقانه منتظر تماشای بقیه هستم.

این بسیار تکان دهنده بود، تماشای مرگ پادشاه در برنامه و دیدن ملکه الیزابت جوان که اولین بار شروع به کار کرد، در حالی که اکنون در زندگی واقعی او و پسرش از دنیا رفته است. چارلز اکنون پادشاه است و قدرت را در دست می گیرد. حس واقعی زمان حرکت و توقف را برای هیچ کس به شما می دهد.

با نفس بند آمده تماشا کردم که اولیویا کلمن جانشین کلر فوی شد. کلمن مظهر الیزابت بالغ است، کسی که به یک سلطنتی تبدیل شده است با چهره ای رواق، کمد لباس محرمانه، و اشاره ای به آنچه که تاج به او داده و به او خرج داده است.

آن چیزی که واقعاً مرا غافلگیر کرد، تجمل بود. توجه به جزئیات و دوره فضاهای عمومی و خصوصی با رنگ‌های دلپذیر رنگ‌آمیزی شده‌اند، مبلمان با رنگ‌های قهوه‌ای رنگارنگ پوشیده شده‌اند. سالن ها و کتابخانه ها با مبلمان چوبی عظیم تزئین شده اند. راحت نیست - تقریباً می توانید احساس کنید که هوای سرد در سرتاسر قصر در حال گردش است، اما یک نمایشگر است. جای تعجب نیست که آن‌ها ژاکت‌های پشمی و کت و شلوارهای پشمی تارتان را هنگام استراحت می‌پوشیدند.